ΕΡΑΣΤΕΣ ΣΕ ΓΑΛΑΖΙΟ ΦΟΝΤΟ

Τέτοιοι χώροι που μέσα τους το άγριο φως 
κυλά αδίστακτα οφείλουν την ύπαρξή τους στον ήλιο (δηλαδή, σε μια τρύπα
στο μεγάλο ασκό της λάβας). Η ζώνη των φτερών ---
μια σθεναρή, στέρεα, ευθύγραμμη πτήση και μια γρήγορη
βουτιά, μια σχεδόν ελεύθερη πτώση της ύλης
που βρίσκει το στόχο.

Γιατί άραγε εκεί πέρα; Πάνω από τις στέγες, και τις δεντροκορφές;
Πάνω από το ρυπαρό χαλί των νεφών;
Ποιο παράξενο όχημα, με καύσιμο τα όνειρα, τους έχει  ανυψώσει έτσι;

Δέσμιοι της γης, ατενίζουμε ψηλά.
Το απέραντο στερέωμα έχει ένα λευκοπλάστη στο μάγουλό του.
Αν είναι να χαθούμε, ας είμαστε μαζί:
κενό δίπλα σε κενό, ένα μονάχα ζευγάρι φτερά.

Να καταδυθούμε: ουρανός άμμος θάλασσα
ένα ολόκληρο νησί από λουλούδια.

Julia Fiedorczuk
Μετ. ΕΚΕΜΕΛ / Χρήστος Χρυσόπουλος