ISTVAN, LASZLO

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ISTVAN LASZLO GEHER

Εσωκλείστε με

Σε ποιον προσεύχεσαι; Ξέρω: το να μετρήσεις

την αμετροέπεια με ένα θνητό μυαλό

μοιάζει σαν να αντικαθιστάς τις αξίες με λέξεις,

ή σαν να σκορπίζεις το πάθος στον αέρα, όπως κι εγώ σε σκορπίζω.

Εσύ – σε ποιον προσεύχεσαι; εσύ που η δύναμή σου

επαφίεται στον οίκτο, εσύ που θέλησή σου

είναι κρυφά φασκιωμένη, εσύ, δίχως έστω μια

αχνή σκιά καταρράκτη

να θολώνει τα μάτια σου που ορούν τα πάντα;

Έτσι λοιπόν εξασθενίζει η αγάπη,

οι λέξεις υφαίνονται σε ένα ύφασμα που απανθρακώνεται –

ανάθημα που σιγοκαίει στη αγρυπνία σου.

Ακόμη και η νύχτα, σε αυτόν τον τόπο της ικεσίας,

ποθεί να είναι ένα πηγάδι που σβήνει την δίψα,

μια κοίτη ποταμού υποσκαμμένη και ξηρή,

μια σκιά που διαστέλλει τα όρια της ημέρας.

Σε ποιον προσεύχεσαι; Εάν δεν μπορείς να απαντήσεις,

θα πω εγώ για σένα την πρώτη προσευχή σου,

πες πως είναι μια προσευχή που έκανες εσύ,

ο καθρέφτης σου: κλείσε τα μάτια σου, εσώκλεισέ με

István László Geher

Απόδοση: Χρήστος Χρυσόπουλος, Γιώργος Χαντζής

Ημ/νία δημοσίευσης: 13 Απριλίου 2008

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ