Εκτύπωση του άρθρου

ΝΙΚΗ ΜΑΡΑΓΚΟΥ

 

Έξι ποιήματα

 

 

 

ΓΑΛΑΝΑ ΜΑΤΙΑ

Η Αγγελική έλεγε
καθώς καθόμασταν στο Φίλοιστρον
και τρώγαμε μεζέδες
ότι η μάνα της
πρόσεξε πόσο γαλανά
ήταν τα μάτια του άντρα της
όταν του τα έκλεισε
για τελευταία φορά.


22.7.2008


ΔΕΝ ΤΗΣ ΠΗΡΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

            Για την επέτειο του θανάτου της μητέρας μου


Δεν της πήρα λουλούδια
αλλά σηκώθηκα νωρίς
να βρω ψάρι καλό στην αγορά
βρήκα και μήλα καθιστά για τάρτα
έτσι όπως τα έφτιαχνε αυτή,
μες τις καλές της μέρες.
Στρούντελ και σνίτσελ  απ’ τη Βιέννη
και σβίγγους όπως η θεία Ματίνα.


Δεν της πήρα λουλούδια
αλλά έσβησα στην ώρα του τον φούρνο
για να προλάβω την συνάντηση στο μαγαζί
πήρα τον Γιώργο από το σχολείο
κάναμε μαζί μπάνιο το σκυλί
κι ύστερα ήθελε να του διαβάσω εφτά βιβλία

Δεν της πήρα λουλούδια,
 κατάφερα όμως να δουλέψω δυο ώρες στον υπολογιστή.
Πήγα να δω και την κυρία Δήμητρα,
με κατάλαβε από τη φωνή μου
Είχα καιρό να πάω να την δω, της πήρα γλύκισμα νηστίσιμο
και κάθισα κοντά της  και μου έλεγε.

Δεν της πήρα λουλούδια
κλάδεψα όμως τη λουίζα και έβαλα λίπασμα
στα δέντρα. Μετακίνησα τις γαρδένιες έτσι που να πιάνουν ήλιο το πρωί
και φύλαξα τα ρούχα τα χειμερινά.
με προσοχή να μην τα φάει ο σκόρος 

Με προσοχή αντιγράφω τις κινήσεις της
πως έπλαθε ζυμάρι, έβαζε λάδι στα κιχιά,
ανέβαινε, κατέβαινε, και όλους τους εφρόντιζε.

Δεν της πήρα λουλούδια
μα προσπαθώ ισάξια 
τούτο το σπίτι να φροντίζω,
τούτο το σπίτι και τους ένοικους του
όπως με έμαθε αυτή σωστά και μετρημένα.

Με προσοχή αντιγράφω στις κινήσεις της
με προσοχή να μην τις φάει ο σκόρος.


ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ

Επιστρέφοντας
βήμα βήμα
στο καλτερίμι
του παλιού χειρογράφου
περιμένω το σύνηθες θαύμα*
που είναι κρυμμένο με επιμέλεια
στην 25η σελίδα.
Οι φαγωμένες πλάκες λάμπουν στη βροχή,
οι βάρκες ανεβοκατεβαίνουν τον Βόσπορο
και ο έρωτας μου φαίνεται
υπόθεση πια μακρινή.
Συνεχίζω λοιπόν την ανάγνωση.

*Κάθε Παρασκευή  ο αυτοκράτορας πήγαινε στις Βλαχέρνες για να παρακολουθήσει το σύνηθες θαύμα, όπου άνοιγε το κουτί, όπου φυλαγόταν το κάλυμα της κεφαλής της Παναγίας και αυτό υπερίπτατο.


ΣΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΤΗΣ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗΣ

                       Στον Νάκη Σκορδίλη


Πως μέσα από το  τραίνο η εικόνα
χάνεται και φεύγει
οι τακτοποιημένες αυλές
τα σπαρμένα χωράφια
άγνωστα δέντρα
ο άντρας με το αδιάβροχο και τη φθαρμένη βαλίτσα
η διαδοχή των πλάνων
καθώς το τραίνο τρέχει μέσα  στα δέντρα
διαδρομές που έκαναν με την άμαξα 
έμποροι από την Κοζάνη ή την Μοσχόπολη
κουβαλώντας  μπρισίμια  τσίτια, κρόκο
«ξένοι εξ Αίνου εν ξένη δια ξένους» ,
εντίμως ζήσαντες τριάκοντα έξι έτη.

Δεν έβλεπα τη φύση
με κυνηγούσε
η σπουδή των μαθημάτων
και η τάξη των γραμμάτων
το παλιό αλφαβητάριο
εν ω περιέχονται τα 24 γράμματα
διαφόρως γεγραμμένα
σφίγξ, κλωψ, νυξ.


ΤΟ ΠΡΟΖΥΜΙ

Σκέφτομαι τις γυναίκες που ξυπνούσαν
με το άστρο της πορνής για να ζυμώσουν
Τις Χριστιανές  με προζύμι που είχαν φτιάξει
από τον αγιασμό της ημέρας του Σταυρού
και τις  Τουρκάλες με νερό  από τα πρωτοβρόχια.
Και οι δυο κουβαλούσαν τα βρέφη στη ράχη τους
και τη γνώση τους για την ιερότητα της ζωής.
Οι άντρες τους καμιά φορά το ξεχνούσαν.

 


ΑΘΩΣ ΠΑΤΙΚΗΣ
 

Ο κύριος Άθως Πατίκης
γόνος οικογενείας καπνοβιομηχάνων
φορούσε πάντα κοστούμια
από βουάλ ντε σουά  και σαντακρούτα
και λευκά παπούτσια.
Στο εσωτερικό δωμάτιο του σπιτιού του
κτισμένο ειδικά χωρίς παράθυρα
με τους τοίχους επενδυμένους με καθρέφτες
και τραπέζια με τσόχα για χαρτιά
καθόταν κάποτε τα πρωινά και κάπνιζε.
Απέφευγε να βλέπει τον εαυτό του στους καθρέφτες
που με τα χρόνια είχαν γίνει θολοί.
Κάθε βράδυ πήγαινε με τους τρεις φίλους του,
πρώτα στην Ελληνική Λέσχη
και μετά στο καμπαρέ Σιαντεκλαίρ.

Ιούνιος 2008

Νίκη Μαραγκού


Ημ/νία δημοσίευσης: 21 Ιανουαρίου 2012