ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
ΟΙΚΕΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Εκδόσεις Γαβριηλίδης (2012)
Των τυράννων
ο πιο σκληρός,
ο αυταρχικός
είναι μονάχα η σκέψη.
Φίλιππος Γεώργιος Τσινταβής
Μέσα στην πληθώρα της νεότερης ποιητικής παραγωγής των τελευταίων χρόνων, σπάνια συναντά κανείς κάποιο αληθινά ενδιαφέρον βιβλίο που να διαθέτει την πρωτοτυπία και την αυθεντικότητα του πηγαίου δημιουργού. Ο ποιητής (και εικαστικός) Φίλιππος Γεώργιος Τσινταβής (1990), παρά το νεαρό της ηλικίας του, αποτελεί λαμπρή εξαίρεση, καταθέτοντας σ’ αυτή την πρώτη του συλλογή, μια ποιητική πρόταση ιδιαίτερη εμπνευσμένη και με λιγοστές παραφωνίες.
Ο Βίκτορ Σκλόφσκι στο γνωστό δοκίμιό του Art as Technique υποστηρίζει ότι η σημαντική τέχνη αντί να μετατρέπει το ανοίκειο σε οικείο, αντιθέτως, κάνει το οικείο παράξενο και αινιγματικό (defamiliarizes). Ο Φ.Γ.Τ. παραπέμπει σε μια ανάλογη καλλιτεχνική περίπτωση, αφού κατορθώνει εδώ να αναδεικνύει την απλή, οικεία πραγματικότητα σε φωταγωγημένο ποιητικό μόρφωμα, μετασχηματίζοντας το ασήμαντο σε σημαντικό, το τετριμμένο σε ουσιαστικό, την άχρωμη καθημερινή σκηνή της ζωής σε ευμέγεθες φαντασιακό τοπίο. Το κέρδος όλης αυτής της «ανοικείωσης» είναι μια ατμόσφαιρα που δεν αφήνει αδιάφορο τον υποψιασμένο αναγνώστη.
Χωρίς καμιά προηγούμενη εμπειρία στο δυσκολότατο είδος της σύνθεσης, που απαιτεί ευφυία, ευρηματικότητα και σκηνοθετική αντίληψη, ο Φ.Γ.Τ. ολοκληρώνει επιτυχώς τις προθέσεις του για την κατασκευή ενός κόσμου που χτίζεται κυρίως με τα ταλέντα της εικαστικής του ιδιότητας και δευτερευόντως με τις δυνατότητες της γραφής. Το βιβλίο, αν και αυτοαναφορικό, τείνει να αποκρύψει το ίδιο το πρόσωπο του ποιητή, ωστόσο είναι φανερό ότι τα σκοτεινά βιώματα της παιδικής ηλικίας ευθύνονται ολοκληρωτικά για την παρούσα σύλληψη. Πρόκεται για ένα σύνολο εικόνων του εξωτερικού κόσμου (συγκεκριμένα, για τον χώρο και τα αντικείμενα του αστικού σπιτιού), που αποτελεί την αντιστοιχία της εσωτερικότητας του Φ.Γ.Τ. υπονοώντας μνήμες, εγκλεισμούς, αποστάσεις, ματαιώσεις, ποιότητες και διαβαθμίσεις μιας ιδιαίτερα οξυμένης καλλιτεχνικής ευαισθησίας.
Η ακινησία (όχι ως βίωμα στασιμότητας αλλά σαν κατάσταση έκτασης έξω από τον συμβατικό χρόνο) δεσπόζει στο βιβλίο αυτό, περιγράφοντας την επιθυμία του καλλιτέχνη να εισχωρήσει σε μια άλλη διάσταση αντιληπτικότητας, εκεί όπου οι φυσικοί περιορισμοί έχουν αντικατασταθεί από μια υπερβατική σκηνή, γεμάτη παράδοξες εικόνες. Το κλίμα, βαρύ, ασφυκτικό, με κύρια τα χαρακτηριστικά της μόνωσης, απογειώνεται εντούτοις από μια ιδιάζουσα φαντασία και από ευφυείς αποσιωπήσεις που σχηματίζουν και την φυσιογνωμία του χώρου: η καρέκλα και ό,τι αυτή υπονοεί για την ίδια την υπόσταση του ποιητή ¬¬- ο οποίος πάνω της ταξιδεύει σε μια αινιγματική πραγματικότητα καταθέτοντας υπαρκτικά σχόλια – συγκροτεί το κύριο σύμβολο αυτού του έργου, που τελικά μας δίνει και ένα στίγμα κατανόησης για τον ψυχισμό του κατασκευαστή της. (Η καρέκλα του Φ.Γ.Τ. είναι, νομίζω, μια αντιστοιχία της πολυθρόνας του Κυρίου Φόγκ, του Βαρβέρη, μόνο που δεν αποτελεί σημείο πλεύσης και εξερεύνησης άλλων κόσμων, αλλά αιτία συγκέντρωσης στο συγκεκριμένο. )
Ο Φ.Γ.Τ. κρατώντας ένα βαθύ, αλλά υπαινικτικό νήμα σύνδεσης με τα συναισθήματά του, εκτοξεύεται προς τον χώρο και τα αντικείμενα (κυριολεκτικά, «στρέφεται» προς αυτά), προφανώς για να ξεφύγει από το δικό του υπαρκτικό βάρος. Το σπίτι μοιάζει να είναι ο στέρεος δεσμός του με την πραγματικότητα, μια αντιστοιχία της μητρικής κοιλιάς, μέσα στην οποίαν προστατευμένος αφήνεται στο σχεδιασμό του κόσμου με τον τρόπο του αυθεντικού καλλιτέχνη.
Θα έλεγα, ότι η μελέτη του χρόνου και του χώρου λειτουργεί ως κύριος άξονας αυτής της ποιητικής, αναδεικνύοντας τις απολήξεις του βλέμματός του Φ.Γ.Τ. σε χαρισματικές ιδιωτικότητες. Η κουζίνα, το σαλόνι, η κρεβατοκάμαρα, το κρεβάτι, το γραφείο, το πορτατίφ, γίνονται εδώ «ζωντανά» πλάσματα που εκμαιεύουν αλλόκοτα αισθήματα από τον παρατηρητή-ποιητή, συνδιαλεγόμενα μαζί του, για να καταλήξουν φαντασιακοί δυνάστες και συμπαραστάτες του κενού. Έτσι, η κρυφή σύνδεσή τους με τον εσωτερικό ρυθμό του ποιητή, αφαιρεί την επιφανειακή ακινησία τους για να την αντικαταστήσει με μια ολοκληρωμένη ζωή και μια πλούσια κινητικότητα. Η φαντασία (το «μαύρο τετράγωνο») ενέχει θέση επόπτη-διαχειριστή, αναδεικνύοντας την οικογενειακή ιστορία του Τσινταβή σε εξέχον ποιητικό φαινόμενο.
Είναι φανερό ότι ο σχεδιασμός του ανά χείρας βιβλίου στηρίζεται πάνω σε πολύ γνωστά μας ποιητικά έργα, όπως «Ο κύριος Τεστ» του Βαλερύ, ο «Πλουμ» του Μισώ, «Ο κύριος Φογκ» του Βαρβέρη και τελευταία «Ο κύριος Ταυ» της Ηλιοπούλου (που ασχολείται ακριβώς με έναν αντίστοιχο ήρωα αστικού δωματίου). Βέβαια όταν ο Βαλερύ στον «Κύριο Τεστ» περιγράφει «Το μάτι που κοιτάει το μάτι που κοιτάει», αναφέρεται στη ίδια την παρατήρηση της διανοητικής λειτουργίας, η οποία δρα προς την κατεύθυνση της ερμηνείας του κόσμου. Ο Φ.Γ.Τ. στο παρόν βιβλίο, είναι πράγματι ένα μάτι, ακριβώς ένας οφθαλμός (λόγω της δεύτερης καλλιτεχνικής του ενασχόλησης, της ζωγραφικής), μόνο που δεν ενδιαφέρεται να ερμηνεύσει ή να κατανοήσει, αλλά να αφεθεί σε ένα είδος μυστηριακής ζωής και στην ίδια την φύση του απεριόριστου που καταργεί κάθε ερμηνεία. Έτσι εδώ ο ποιητής μοιάζει να μετακινεί το καβαλέτο του (ως εικαστικός) στα διάφορα σημεία σπιτιού για να καταγράψει ατμόσφαιρες, αντικείμενα, εικόνες και αναλογίες ψυχικών διαβαθμίσεων. (Ας μου επιτραπεί να πω, ότι, κατά την προσωπική μου τουλάχιστον αίσθηση, η βαθύτερη ταυτότητα του Τσινταβή είναι αυτή του εικαστικού. Δείγματα ζωγραφικά περιλαμβάνει άλλωστε στο παρόν βιβλίο εν είδη «εικονογράφησης», συμπληρώνοντας τον λόγο και αρτιώνοντας την καλλιτεχνική του περσόνα.)
Παρά την απειρία του, ο Φ.Γ.Τ. αποδεικνύει ότι κατέχει το μυστικό της ισορροπημένης διαχείρισης των λέξεων και του ρυθμού, της καλής οργάνωσης του υλικού που απαιτεί μια σύνθεση, της αποφυγής κάθε κατεστημένης γλωσσικής τάξης που εμποδίζει την υπέρβαση και την θραύση των ορίων. Δυο τρία φάλτσα δεν βαραίνουν υπερβολικά μέσα στο γενικό κλίμα. Το ταλέντο του ωστόσο αναδεικνύεται στις αποσιωπήσεις, με τις οποίες οικοδομεί τον ευφάνταστο και αινιγματικό κόσμο του, προκαλώντας στον αναγνώστη εκείνα τα ρήγματα, απ’ όπου εισχωρεί η στίλβουσα πραγματικότητα της αληθινής ποίησης. Όλα αυτά (και άλλα τα οποία παραλείπω) με κάνουν να περιμένω με πολύ ενδιαφέρον το επόμενο βιβλίο του.
«Το μαύρο τετράγωνο της φαντασίας δίνει ζωή στο κάθε αντικείμενο», διαβάζω στις Οικείες Ιστορίες. Το Μαύρο Τετράγωνο του Μάλεβιτς, σαν σημαίνον μιας δημιουργικής περιόδου της ζωγραφικής, συναντά εδώ την ποίηση, συνδιαλέγεται μαζί της και προσπαθεί να δημιουργήσει μια λεκτική αντιστοιχία, ανασύροντας ξανά στην επιφάνεια το απώτατο μυστήριο της τέχνης και τον πόθο του καλλιτέχνη για μια νέα φόρμα και μια νέα γλώσσα. Ο Φίλιππος Γεώργιος Τσινταβής, πετυχαίνει σε αυτή την πρώτη λογοτεχνική προσπάθεια να συγκεράσει τα ταλέντα του, ενώνοντας την εικόνα με τη γραφή, τις λέξεις με τις εντυπώσεις, τις συναισθηματικές εκκρίσεις μες τις επιμέρους αναπαραστάσεις του υλικού κόσμου.
Τελειώνοντας, θέλω να σημειώσω ότι η δύναμη του παρόντος βιβλίου στηρίζεται στη συνθετική του φόρμα και όχι στα επιμέρους ποιήματα, σε ένα κλίμα που χτίζεται (και υποστηρίζεται) εν προόδω, γι αυτό χρειάζεται να διαβαστεί (και να αξιολογηθεί) σαν ένα ενιαίο έργο και όχι αποσπασματικά.
ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ
Τότε είναι που διακρίνεις κάθε λεπτομέρεια, κάθε στοι-
χείο μες στου σπιτιού σου τα όρια. Δυό λεπτά πριν από
τα μεσάνυχτα. Όταν η όρασή σου σε βοηθά στο να κοι-
τάζεις. Όταν υποχρεώνεσαι στη μνήμη και τη φαντασία
σου. Μέχρι που το τραπέζι σου γλιστρά με παγοπέδιλα.
Θα κρατηθείς σφιχτά και θα τεθείς σε αλλόκοτη ταλά-
ντωση, διασχίζοντας του χώρου σου το χρονοδιάγραμμα.
Κλεοπάτρα Λυμπερη
Ημ/νία δημοσίευσης: 5 Νοεμβρίου 2012
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 18
- Στάθης Κουτσούνης, Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο. Κριτικές επισκέψεις και άλλα κείμενα (1989 - 2020)
- Παυλίνα Παμπούδη, Νυχτολόγιο,
- Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 16
- Βασιλική Ράπτη, Η λεπταίσθητη Λαίδη μου
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις...
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις
- Θεοδόσης Πυλαρινός: Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης
- οι Κυψέλες του Γιώργου Αλισάνογλου και η Παπούσα της Βίκυς Κατσαρού
- Ποιητική της ζωής
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ – "ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ"
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 15
- Χλόη Κουτσουμπέλη, Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- Alda Merini, Θεϊκή μανία, μτφρ. Έλσα Κορνέτη
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- Κατερίνα Κούσουλα "Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Της μη συμμορφώσεως άγιοι
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ του Μανόλη Πρατικάκη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη