Εκτύπωση του άρθρου

ISTVAN LASZLO GEHER



Φούγκα από κοινού
 
 
 
 
Δίχως κόπο, η θλίψη σου μπορεί
να γίνει δική μου. Άλλωστε δεν κάνω τίποτα με αυτήν.
Δεν την παρεμποδίζω. Τώρα, για τα δικά μου βάσανα,
δεν μπορεί να λεχθεί το ίδιο: ότι θα μπορούσαν να γίνουν
δικά σου. Έτσι λοιπόν, δίχως κόπο, αυτά είναι δικά μου.
Άλλωστε δεν κάνω τίποτα με αυτήν, με την λύπη μου.
Δεν την παρεμποδίζω. Με στεναχωρεί ότι δίχως
κόπο, η λύπη μου γίνεται δική σου. Την παρεμποδίζεις.
Τώρα, για τα δικά σου βάσανα, δεν μπορεί να λεχθεί το ίδιο:
ότι θα μπορούσαν να γίνουν δικά μου. Έτσι λοιπόν, δίχως κόπο,
αυτά είναι δικά σου. Δεν με στεναχωρεί.
Πάντως κάνεις κάτι με τη λύπη μου.
Την παρεμποδίζεις. Δεν πειράζει αν μένουμε
δίχως λύπες. Άλλωστε δεν κάνουμε τίποτα με αυτές.
Τις παρεμποδίζουμε. Τώρα, για την κοινή μας λύπη,
δεν μπορεί να λεχθεί το ίδιο. Είναι μια στεναχώρια που χωρίς αυτή δεν
μπορούμε.
Άλλωστε κάνουμε κάτι με αυτήν. Ίσως, δεν την παρεμποδίζουμε.

István László Geher

Απόδοση: Χρήστος Χρυσόπουλος, Γιώργος Χαντζής

Ημ/νία δημοσίευσης: 13 Απριλίου 2008