ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ
Η ΕΜΜΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ
MATHEW & SHIRLEY
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ
MATHEW & SHIRLEY
Πρόκειται σαφώς για μιαν έντεχνη, κατ’ οικονομίαν εννοείται, αναπαράσταση της ζωής ή μάλλον ό, τι έχει απομείνει από αυτήν στα προ πολλού απρόσωπα άστεα. Τεκμηριωμένες καταθέσεις - μαρτυρίες ενός ανθρωπισμού εν διωγμώ, εμφανής συνδρομή αφομοιωμένων τεχνικών δοκίμων δημιουργών, οι οποίοι προηγήθηκαν ή συνυπάρχουν στο χώρο, συστηματικές προβολές της ειδοποιού διαφοράς που προωθεί με τη σειρά της την απρόσκοπτη προβολή της κρίσιμης εικόνας και βεβαίως οριακές κατατμήσεις του εγώ: το υλικό δένει σε μια ποιητική σύνθεση, όπου ούτε η μουσική λείπει, ούτε η υπόμνηση μιας πιθανής διεξόδου, δια του έρωτος πάντα, απουσιάζει. Αντιστοίχως, η Χριστίνα Οικονομίδου, γνωρίζοντας επακριβώς τις πτυχές και τις όψεις της κοινωνικής κυψέλης, δεν διστάζει να καταγγείλει την ολική αβελτηρία μας σε πλείστους όσους τομείς. Οι εναντιωματικές αποχρώσεις προσδίδουν, μεταξύ άλλων, ιδιαίτερη κειμενική ένταση. Τα ζεύγη άσπρο(δηλαδή πρόσκαιρη ανάκαμψη του υποκειμένου) –μαύρο(δηλαδή πτώση κατακόρυφη της αντίστασης μας στη φθορά) υποστηρίζουν με ενάργεια την όλη αισθητική πρόταση. Οι υπόλοιπες ενδιάμεσες παρεμβολές ενός γκρίζου στοιχείου συνιστούν τις απαραίτητες διαβαθμίσεις ανάμεσα στα δύο αισθητικά άκρα. Εξ όνυχος: «Αυτό τον Φεβρουάριο / μού μύρισε ροδάκινο / (δάγκωσα απαλά το στήθος σου / μέσα στο λεωφορείο) ∙/ ένας μικρός Ινδός / έψαχνε σαστισμένος / την πηγή της ευωδίας» και κατ´ απόλυτη αντίστιξη αμέσως πιο κάτω: «Λονδρέζικος καιρός, / όλο τον μήνα / -πρόστυχα σέρνονται / μέσα στην υγρασία / οι λέξεις ∙/ και ένας ενεστώτας απαιτητικός / να μην μπορεί καθόλου / να χωνέψει αυτή τη στάση.»(Ιδέτε σελ. 17).
Φρονώ, κοντολογίς, ότι το πρόσφατο αυτό εγχείρημα της Χριστίνας Οικονομίδου διαφοροποιείται από ό, τι δικό της προηγήθηκε στο χώρο της δημιουργικής γραφής, ιδίως σε ό, τι αφορά στην εξόφθαλμη διεύρυνση της ποιητικής της σκηνής, αλλά και στην επιμελή, όντως αναβαθμισμένη επανεξέταση των αιτίων και αιτιατών της υπαρξιακής μόνωσης που βιώνουμε στις (δύσκολες) ημέρες μας.
Γιώργος Βέης
Ημ/νία δημοσίευσης: 1 Δεκεμβρίου 2009
