Ένα μεταπολεμικό ζευγάρι ποζάρει δίπλα σε τζιπ
τους μολυβένιους μου στρατιώτες
κρατά ομήρους μια αράχνη.

Κι εκείνος με το κομμένο πόδι
περιμένει υπομονετικά το πλοίο
που μου τρύπησε τα μάτια με την πλώρη.

Εις ανάμνηση του οδυνηρού αυτού συμβάντος
το πετάω κάθε χρόνο στις φλόγες του τζακιού.

Λαμπριάννα Οικονόμου