ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ΕΥΤΥΧΙΑ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

"γράφω τo όνομά σου, χτίζω το σπίτι μου"

σκύβουμε στο πάτωμα, τα πρόσωπά μας κοιτάμε στο καλογυαλισμένο πλακάκι. τεντώνουμε τα χέρια ο ένας προς τον άλλον παραμένοντας σκυφτοί, ωσότου τα δάχτυλά μας πλεχτούν, ενωθούν και διαιρεθούν, και γίνουν από τέσσερα τα χέρια δυο. και, όπως πιανόμαστε σφιχτά, ισορροπούμε στο κενό και κοιταζόμαστε στα μάτια. ισορροπούμε στο κενό σαν είμαστε δυο. μέσ’ απ’ τα γυαλιά σου βλέπω δάκρυα, δεν είναι λες δάκρυα-δάκρυα, σου λέω είναι δάκρυα, και σου σκουπίζω τα γυαλιά με τη γλώσσα μου και σου χαρίζω τη γλώσσα μου.

[μπορεί να μην είναι δάκρυα, σίγουρα είναι βροχή.]

σου γυαλίζω τα γυαλιά με τις βλεφαρίδες και σε κοιτώ απ’ αυτή την παραμορφωτική απόσταση. σε κοιτώ σαν παιδί. σε κοιτώ όπως ατενίζει κανείς για πρώτη φορά τον κόσμο και περιμένω. να πεις τις λέξεις που πρέπει να λένε οι άνθρωποι τέτοιες στιγμές, μα εσύ δεν μιλάς.

[επιμένεις να με κοιτάς απ’ την ίδια απόσταση.]

εξασκούμασε στη σιωπή και ισορροπούμε στο κενό σαν δυο συγκοινωνούντα δοχεία άμμου. στο παιχνίδι αυτό, όποιος γελάσει πρώτος χάνει. επιμένεις να με κοιτάς και τα χείλια μου σκάνε νευρικά στον ουρανό σαν μπαλόνι.

[το να χάνεις είναι μια υπόθεση βλέμματος.]

γελώ δυο φορές. είναι σαν να χάνουμε κι οι δυο.

[αν είναι να χανόμαστε ας χανόμαστε μαζί.]

σκύβουμε ξανά στο πάτωμα. κοιτάμε τα πρόσωπά μας στο λευκό πλακάκι. είναι το χαμογελαστό μας πλακάκι, σπάει πάντα εύκολα και γίνεται γέλιο, ένα εξαίσιο ηχηρό πυροτέχνημα, εκτινασσόμαστε στον μοβ ουρανό, ενόσω τα δάχτυλά μας, ταγμένα να ’ναι κολλημένα μαζί, μας κάνουν σύνολο δάχτυλα δέκα. μας κάνουν δυο, χέρια δυο. θες να είσαι το αριστερό, γίνομαι το δεξί, έπειτα αλλάζουμε θέσεις κι οπτική. και εξασκούμαστε στη σιωπή.

[το να δίνεσαι είναι απ’ το να δίνεις ανώτερο.]

αναποδογυριζόμαστε σαν κλεψύδρα. από πάνω είσαι εσύ. ώς απάνω με γεμίζεις με άμμο.

[να επαναλαμβάνω, θέλεις να ορκιστώ, την προσευχή σου —

ή το σύνθημά σου ή τον ψυχαναγκασμό σου ή τις πιστευτές σου λέξεις;]

κινούμαι στο βάρος σου.

[υπόσχομαι να λέω μόνο κάτι που δεν πρόκειται να πω.]

εκτός κι αν είναι αλήθεια.

[αυτή η σημαία που υψώνω.]

σου πλένω τα γυαλιά και σου χαρίζω τη γλώσσα μου.

[όταν γράφεις αυτό γίνεται.]

Ευτυχία Παναγιώτου

Ημ/νία δημοσίευσης: 25 Μαρτίου 2009

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ΕΥΤΥΧΙΑ

ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ