ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ
Γράμματα στον Πρίγκιπα
«…Καθόμαστε πλάι πλάι. Κοιτάζεις εμένα στο μέλλον του παρελθόντος μου. Στο μέρος της απόλυτης σιωπής δεν θα σε πάρω μαζί, φίλε μου. Ύστερα πια θα μας θυμούνται όσοι μόνο θα μπορούν να μας βλέπουν. Πέρασα πια στην ηλικία που αναστρέφοντας δεν βλέπω αστέρια, βλέπω μόνο τον Θεό. Και ο ρυθμός σου ξεδιπλώνεται ανάμεσα…»
«…Το ποίημα το γράφουμε μαζί. Όταν γράφεις το ποίημα, θεμελιώνεις ένα οικοδόμημα δίχως τέλος, αν αυτό θελήσει ο χρόνος. Εσύ είσαι ο ιδρυτής του μέλλοντος. Δεν θα ενδώσεις ποτέ στο μέτρο. Πάντοτε θέλω, πρίγκιπά μου φεγγαρόσχημε, να σ’ αντικρίζω σαν την τολμηρή πανσέληνο κι απ’ το σφοδρό, το αμοιβαίο χτύπημα, να ξεπετιέται σαν της τσακμακόπετρας δαιμονισμένη φλόγα να μας κάψει. Είναι σκληρό πάντα να γεννάς, ποτέ να μη γεννιέσαι. Ξεχνάς τις λέξεις, τη γλώσσα που δεν πρόλαβες να μάθεις και γητεύεις άλλη, νέα…»
«…Εσύ τον βρήκες τάχα τον παράδεισο; Και τον κατοίκησες, αγάπη, πρίγκιπά μου; Σ’ ακούω να μιλάς ελευθερία και σ’ ακούω να τραντάζεις τα όρια, να τα πλαταίνεις, να μην τα σπας ποτέ. Δεν έχει σημασία ποιο υλικό του ουρανού σου έκλεψα, ποιο μέρος της ζωής μου έχεις ζήσει. Και δεν με νοιάζει να με πει κανένας άλλος ποιητή…»
«…Εσύ κι εγώ κοιμόμαστε την ίδια αγαπημένη. Περιοδεύουμε τόπους κι ανθρώπους για να γράψουμε τα αθώα μας ποιήματα. Η αδικία σε δικαίωσε. Διέγραψες ολόκληρο τον κύκλο. Έψαξες το παιδί και το συνάντησες, ξανάγινες εκείνο το παιδί κι αναστηθήκατε μαζί. Εσύ είσαι καταδικασμένος να νικιέσαι κι εγώ να σε νικώ…»
«…Αφού δεν τα ’ζησες και μπόρεσες να τα χωρέσεις σε λίγο μελάνι, είσαι θεός ενός υποσύμπαντος που μέσα του μαρτύρησες τη νέα σου αλήθεια, αιρετικέ μου πρίγκιπα. Εσύ κι εγώ μόνοι μέσα στην οχλοβοή μιλάμε μια γλώσσα νεκρή, που την έσπειραν ο πατέρας μου κι ο πατέρας σου…»
«…Προς το παρόν εκβιάζεις μέλλον…»
«…Σου λέω, δεν με νοιάζει του κανενός το ρόδο, μόνο το ρόδο που δεν μπορεί παρά να είναι ολότελα δικό μου. Ο ποιητής διαβάζει πάντα το συμπλήρωμα των λέξεων. Δηλαδή την απώλεια. Ολοένα κλείνεις το σμιχτό κουκούλι γύρω σου, χρυσαλλίδα κρεμασμένη στο άκρο άκρο κλαδί, παγωμένη καμιά φορά τον χειμώνα. Χρόνια μετά το αδιάβαστό σου κρύσταλλο θα το βρουν να το ανοίξουν περαστικοί υλοτόμοι…»
«…Τα ήξερα όλα και τα ξέχασα. Τα ήξερα όλα και τα γδύθηκα, για να ντυθώ την καθαρότητά σου, πρίγκιπά μου. Μπορώ ν’ ακούω τη φωνή σου ανάμεσα στη στίξη, μπορώ να βλέπω ένα αδιόρατο χαμόγελο εκεί που αλλάζει η γραμμή. Όλη η ζωή ένας αγώνας για την αποκήρυξη. Το γκρέμισμα είναι μόνο γι’ αυτούς που χτίζουν με τα σπάνια υλικά της ανέχειάς τους. Υπομένεις υπομονή και χτίζεις κόσμο για να ζεις. Ποιον σκότωσες εσύ και ποιον εγώ; Λέω πως τον ίδιο…»
«…Μ’ έδιωξαν σε πολλές εξορίες. Χειρότερη ήταν ανάμεσα στους ανθρώπους. Δεν θα σου μιλήσω για πόλεμο. Άλλωστε, να μιλάς για πόλεμο και να ζεις μέσα σε πόλεμο έχει μεγάλη διαφορά, ακόμα κι αν είσαι με κείνους που κέρδισαν. Μπορώ να νικήσω και δίχως την ίδια τη νίκη. Ο αγώνας είναι να διαφοροποιηθείς. Όποιος δεν γνώρισε έρωτα ας μεταλάβει την απουσία σου. Μέσα σε παιδικά τραγούδια πάντα θα κρύβεις τρυφερά το σπέρμα σου από τον ανελέητο ήλιο που σε λάτρεψε, απ’ την πανσέληνο που σε ζηλεύει…»
«…Φεύγεις την ώρα ακριβώς που σε σκέφτομαι. Γερνάμε μαζί αλλά θα πεθάνω μόνο εγώ, αγάπη μου. Εσύ γεννήθηκες για να κρατάς μαχαίρι μόνο ανάμεσα σε άκοπες σελίδες…»
«…Ζητάς να σου μιλήσω για την τρέλα, πρίγκιπά μου, δηλαδή για την αλήθεια που ξεχάσαμε, την ομορφιά που μεταμορφώνεται δίπλα μας. Οι λέξεις είναι πνεύμα, είναι το πνεύμα του ποιήματος. Η φωνή είναι το σώμα. Άναψα όλα τα φωνήεντα να λιώσουν σαν κεριά στον ναό σου καθώς έμπαινα μέσα γυμνός στον ημίφωτο νάρθηκα. Τόσα χρόνια μετά κοιμηθήκαμε το ίδιο όνειρο και ξυπνήσαμε ίδια φωνή. Κάνε μιαν ευχή: να μη σε μάθω ποτέ….»
«…Πριν από σένα και μετά, έτσι θα ορίζω από δω και πέρα τη ζωή μου. Ας ήταν να προλάβαινα στην πρώτη μου ζωή να σε γνωρίσω. Δεν θα ’μουν ποιητής αλλά σωσμένος. Εσύ που μίλησες με τον Θεό, πες μου, σε ποια γλώσσα απαντάει η άφεση; Το ξέρω, πάντα θα μετράς με την υπομονή της άμμου τα άμετρα μέτρα που θα σε ανυψώσουν στον ουρανό που διάλεξες. Μικρά ψιθυρίζει για χάρη σου στο αυτί του Θεού η ποίηση…»
«…Ένα νησί γεννήθηκε να σε γεννήσει, ένα νησί, ή μήπως γέννησες εσύ τον τόπο αυτόν, για να ’χεις πού να κατοικεί η αθανασία σου; Άλλωστε – κι είν’ αυτό το πιο πικρό μα, πρίγκιπά μου, αληθινό– ποιος από μας θα καταφέρει να πιαστεί στα χείλη κοριτσιού αφίλητου που για μετά δεν έχει ακόμα του νοιαστεί;…»
«…Ιδανικά αφού σε σφράγισα, λύνω τον κόμπο και λευχειμονώ ήσυχος πια στον αιώνα. Πρέπει επιτέλους πια να σε σκοτώσω. Ο θάνατός σου, ποια ελευθερία…»
Γιάννης Ευθυμιάδης
Ημ/νία δημοσίευσης: 18 Οκτωβρίου 2009
- FORUM
- RACHEL BLAU DU PLESSIS
- BLOOM, HAROLD
- RAMALHO, MARIA IRENE
- STEVENS, WALLACE
- ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
- ΑΓΚΥΝΑΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΧΡΥΣΟΥΛΑ
- ΑΓΡΑΦΙΩΤΗΣ, ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
- ΑΘΗΝΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ
- ΑΛΑΒΕΡΑ ΡΟΥΛΑ
- ΑΛΕΞΙΑΔΟΥ, ΘΕΟΔΟΥΛΗ
- ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΑΙΡΗ
- ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
- ΑΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, ΦΡΑΓΚΙΣΚΗ
- ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ, ΣΙΜΟΣ
- ΑΝΤΙΟΧΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ
- ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΡΗΤΟΡΕΙΑ
- ΑΡΑΓΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΕΛΙΣΑΒΕΤ
- ΑΡΤΙΝΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
- ΑΣΤΕΡΙΟΥ, ΧΡΗΣΤΟΣ
- ΑΦΕΝΤΟΥΛΙΔΟΥ, ΑΝΝΑ
- ΒΑΡΘΑΛΙΤΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΒΕΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΒΕΝΤΟΥΡΑΣ, ΙΩΣΗΦ
- ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ ΧΑΡΗΣ
- ΒΟΥΛΓΑΡΗ, ΣΟΦΙΑ
- ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ
- ΓΑΛΑΤΗΣ, ΤΑΣΟΣ
- ΓΕΩΡΓΟΥΣΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΓΙΑΝΝΙΣΗ, ΦΟΙΒΗ
- ΓΚΕΚΑ, ΕΣΜΕΡΑΛΔΑ
- ΓΚΟΛΙΤΣΗΣ, ΠΕΤΡΟΣ
- ΓΟΥΔΕΛΗΣ, ΤΑΣΟΣ
- ΓΡΙΒΑ, ΑΝΝΑ
- ΔΑΒΗΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
- ΔΑΝΑΣΣΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
- ΔΑΝΙΗΛ, ΑΝΘΟΥΛΑ
- ΔΕΛΗΒΟΡΙΑ ΓΙΑΝΝΑ
- ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ, ΜΑΡΚΟΣ
- ΔΗΜΗΡΟΥΛΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ
- ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ, ΤΙΤΙΚΑ
- ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ, ΤΙΤΙΚΑ
- ΔΗΜΟΥ, ΕΥΣΤΑΘΙΑ
- ΔΗΜΟΥΛΗ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ
- ΔΟΥΑΤΖΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΔΟΥΚΑΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ
- ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ, ΦΙΛΙΠΠΟΣ
- ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
- ΕΥΑΝΤΙΝΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΣ
- ΕΥΘΥΜΙΑΔΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ
- ΕΥΣΤΑΘΙΑΔΗΣ, ΓΙΑΝΝΗΣ
- ΖΕΡΒΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
- ΖΗΡΑΣ, ΑΛΕΞΗΣ
- Η ΠΟΙΗΣΗ ΚΡΙΝΕΙ
- ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ
- ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ, ΘΑΛΕΙΑ
- ΘΗΒΑΙΟΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
- ΘΗΛΥΚΟΥ, ΣΑΡΑ
- ΙΑΤΡΟΥ, ΜΑΡΙΑ
- ΙΒΑΝΟΒΙΤΣ, ΒΙΚΤΩΡ
- ΚΑΪΜΑΚΗ, ΦΩΤΕΙΝΗ
- ΚΑΝΔΗΛΑΠΤΗ, ΓΕΩΡΓΙΑ
- ΚΑΝΙΣΤΡΑ, ΠΟΛΥ
- ΚΑΠΟΝ, ΛΙΛΙΑΝ
- ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΤΑΣΟΥΛΑ
- ΚΟΚΟΡΗ, ΜΑΡΙΑ
- ΚΟΛΑΪΤΗ, ΠΑΤΡΙΤΣΙΑ
- ΚΟΡΝΕΤΗ ΕΛΣΑ
- ΚΟΥΛΟΥΡΗ, ΜΑΡΙΑ
- ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ, ΠΕΡΣΑ
- ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ
- ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ
- ΚΩΣΤΙΟΥ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ
- ΚΩΤΟΥΛΑ, ΔΗΜΗΤΡΑ
- ΛΑΝΤΖΟΥ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ
- ΛΕΚΑΚΗ, ΜΑΡΙΑ
- ΛΙΛΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΛΥΜΠΕΡΗ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ
- ΜΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΕΥΗ
- ΜΑΝΟΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
- ΜΑΡΔΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ
- ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΜΑΤΣΟΥΚΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
- ΜΕΛΑΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ
- ΜΕΡΑΚΛΗΣ Μ.Γ
- ΜΗΤΡΑΣ ΜIΧΑΗΛ
- ΜΙΧΑΗΛ ΣΑΒΒΑΣ
- ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΡΙΛΑΟΣ
- ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ
- ΜΠΕΝΑΤΣΗΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
- ΜΠΛΑΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΜΠΟΥΡΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
- ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ, ΑΣΗΜΙΝΑ
- Ο ΦΟΒΟΣ
- ΠΑΜΠΟΥΔΗ, ΠΑΥΛΙΝΑ
- ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ΕΥΤΥΧΙΑ
- ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ
- ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΜΑΡΩ
- ΠΑΣΧΑΛΗΣ, ΣΤΡΑΤΗΣ
- ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ
- ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΣΠΑ
- ΠΟΙΗΣΗ ~ ΠΑΙΓΝΙΟ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ
- ΠΟΛΕΝΑΚΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ
- ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ, ΑΝΝΑ
- ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ, ΘΕΟΔΟΣΗΣ
- ΡΑΠΤΗ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ
- ΡΑΠΤΗΣ ΧΑΡΗΣ
- ΡΟΥΒΑΛΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ
- ΡΟΥΒΑΛΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΑΚΗΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ
- ΣΑΚΕΛΛΙΟΥ, ΛΙΑΝΑ
- ΣΑΡΑΚΗΣ, ΣΩΤΗΡΗΣ
- ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΣ
- ΣΙΩΤΗΣ ΝΤΙΝΟΣ
- ΣΚΑΡΤΣΗ, ΞΕΝΗ
- ΣΤΕΦΑΝΟΥ. ΛΥΝΤΙΑ
- ΣΧΟΙΝΑ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ
- ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
- ΤΟ ΑΡΡΗΤΟ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
- ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, ΚΩΣΤΗΣ
- ΤΣΕΛΙΚΗΣ, ΠΕΡΙΚΛΗΣ
- ΤΣΟΥΠΡΟΥ, ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
- ΦΡΑΓΚΙΑΔΙΑΚΗ, ΜΑΡΙΑ-ΕΛΕΝΗ
- ΦΩΤΕΙΝΙΑΣ, ΛΕΑΝΔΡΟΣ
- ΧΑΛΒΑΔΑΚΗ, ΒΑΣΩ
- ΧΑΝΤΖΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ
- ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ
- «Θε μου τι μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε!»
- Για τα δεμένα χέρια σου σε λέω γυναίκα
- ΓΟΥΛΑΣ, ΣΠΥΡΟΣ
- ΔΕΝΔΡΙΝΟΣ, ΜΑΡΚΟΣ
- ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ
- Είναι αυτό ποίηση;
- Η ΣΤΗΛΗ ΤΗΣ ΒΑΓΙΑΣ ΚΑΛΦΑ
- ΚΑΛΦΑ, ΒΑΓΙΑ
- ΚΑΛΦΑ. ΒΑΓΙΑ
- ΚΑΛΦΑ. ΒΑΓΙΑ
- ΚΟΚΟΡΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ
- ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ, ΧΛΟΗ
- ΝΕΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΙΑ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
- ΠΟΙΗΣΗ, ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ
- ΠΟΙΗΣΗ, ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ
- ΠΟΛΙΤΗ, ΕΥΣΤΑΘΙΑ
- ΠΟΛΥΜΟΥ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
- ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
- ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ
- ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ
- ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΨΑΧΝΩ ΓΙΑ ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΗΡΙΟ