Έγινες πάλι επισκέπτης

αναχωρώντας ή επιστρέφοντας

από λάκκους με ασβέστες

από γούβες παλιές με νεροφίδες

 ετοιμόγεννες

Τα βράδια ανοίγεις τη θυρίδα με ένα τραχύ μαύρο κλειδί

ψάχνεις για το παλιό στρώμα θαλάσσης και τη μάσκα

για να καταδυθείς στο αρχείο του πατέρα

μήπως και καταλάβεις, έστω και τώρα, γιατί υπήρξε εκτοπισμένος

Επισκέπτης το όνομά σου

διστάζεις να το ομολογήσεις

μόνο να αλλάζεις ξέρεις τις θέσεις των πραγμάτων

να προσφωνείς κάθε φορά με άλλο όνομα τον άγνωστο

Με την ελπίδα να σου χαρίσουν το πραγματικό σου όνομα

αυτό που κάποτε

πριν γίνει το κακό

στα γόνατα σε είχε παίξει