ISTVAN, LASZLO

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ISTVAN LASZLO GEHER

Η ζούγκλα

Ήταν σκοτεινά όπως στο εσωτερικό ενός πιάνου.

Οι αναπάλσεις του οργάνου

γεμίζουν τα μάτια σου, είπα καθώς σε κοίταζα

μέσα στις οκτάβες. Ο ήχος που βγαίνει από το κλειστό

φέρετρο, ζωντανεύει στο βάθος

του τάφου. Δεν είπα ποτέ: σε παρακαλώ, κοίταξε

κάπου αλλού. Καθώς το πιάνο παλλόταν,

και με διέστελλε, η υπόσχεση

διέλυσε το είναι μου. Λοιπόν, το σκοτάδι–

αν είναι καλό για το ξύλο, γιατί όχι και για μένα;

Λένε πως ο ήλιος, πριν περπατήσει στον ουρανό,

κατοικεί στη ζούγκλα, συλλέγοντας σκοτάδι.

Έτσι κάνω και εγώ από τα μάτια σου,

καιόμενος για πάντα.

István László Geher

Απόδοση: Χρήστος Χρυσόπουλος, Γιώργος Χαντζής

Ημ/νία δημοσίευσης: 12 Απριλίου 2008

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ