Εκτύπωση του άρθρου

 

Ίδρυμα "Τάκης Σινόπουλος"
Σπουδαστήριο ΝεοΕλληνικής Ποίησης

 

 

 

Ποιήματα σπουδαστών

Επιμέλεια: Λιάνα Σακελλίου

 

 

 

Αρόρα Άγγελος

 

Γελωτοποιοί

 

Στην παραφορά του γέλιου γυρνούν
και μυστικά κοιτιούνται μεταξύ τους.

Ηθοποιοί παίζουν την ίδια πράξη
κάθε μέρα
ρομάντζα σε οξιτανικά.

Κουφάρια αυλικά 
σηκώνουν τη λευκή προβοσκίδα
τεντώνουν τα χείλια
φανερώνουν κόπτες 
καθώς αφήνουν τον αέρα να βγει
από τα σπλάχνα τους.

Παραμορφωμένες σκιές. Γελωτοποιοί, 
παντόμιμοι, αρλεκίνοι, μπουλούκια.

Κι όταν στην άμαξα την πρωινή
κάτι έξυπνο σκεφτούν
μια άβολη αλήθεια για το τάδε ή
το δείνα λένε

πέρα απ’ την φύση τους
και το κουκούλι του γέλιου
σπάζουν•

δεξιά κοιτούν αριστερά
μην τυχόν τους άκουσε κανείς
και κανά χέρι 
σαν δρεπάνι σχίσει τον αέρα
πετώντας κατάχαμα του γέλιου
την κουκούλα.

Βαθιά μέσα το θάβουν
μυστικό πως είναι
σοφοί για παλαβοί να περνιούνται
μες στη λευκή μπογιά.

Στο γύρισμα του αιώνα
να δουν τον ποιητή προλάβαν αυτοί

και τον θάνατο καταπώς καλπάζει σαν φλογισμένη σε χείλια άφτρα.

__________________________________________________________

Να δουν τον ποιητή προλάβαν αυτοί: Παράφραση του στίχου του Δ. Σαββόπουλου, “να δω τους ποιητές πρόλαβα εγώ” από το τραγούδι “Γεννήθηκα στη Σαλονίκη”, Ρεζέρβα, 1979.


Ιωάννα Μπουλούγαρη


Στον Α.Δ.  (05.02.2023)

 

Χθες τα περιστέρια πετούσαν 
ημικύκλιο στον αέρα 
και μετά μια γραμμή
στα σύρματα
Χθες έλαμπε ο ήλιος
ο άγνωστος γελούσε
σε κάποιο καφενείο
Σήμερα παγωνιά
Πού βρέθηκε ο άγνωστος;

Πού πεθαίνουν τα περιστέρια;


Τζένη Παυλίδου


Το μαντρί

 

Όταν κλείνω τα ματάκια 
απαλά κι αθώα προβατάκια·
αν ανοίξω τα ματάκια 
στοίβες άσπρα κοκκαλάκια.

Γαβγίζω σ’ έναν καθρέφτη
και πίσω άδειο μαντρί
το δικό μου το κορμί
φαΐ για το σκοτάδι
αρχίζει να μουχλιάζει―

με τσιγκλάω να δω 
πόσο είμαι ακόμα εδώ.

 

Γιάννης Ριζάς

 

Αγρύπνια
 

Κάτι τέτοιες ώρες 
απόλυτης σιωπής 
κάτω απ' τα σκεπάσματα
μάθαινα να αντέχω τη ντροπή 
τα φαντάσματα κάτω απ' το κρεβάτι
τα χτυπήματα 
να μην βγάζω άχνα 
"Μη σ' ακούσουν και τυχόν τους ξυπνήσεις" 


Μα κάθε μέρα έσκαγε 
το πρώτο νεράντζι της νύχτας 
στο τζάμι τους 


έπαιρνα θέση 
απόλυτης προσοχής


μα δεν τ' άκουγα να 'ρχεται•
κουλουριασμένος περίμενα
πότε θα ξανασκάσει


Συνέχισε να καταπίνεις
την ανάσα σου, τον ύπνο 
τον εμετό, τα όνειρά σου 
θα ξανάρθουν, όλα 
θα το δεις,  
δεν είναι η ώρα τους, όχι
δεν είναι αυτή η δική σου ώρα.


Τα πρωινά συνεχίζω να δουλεύω
να σκύβω το κεφάλι, να νικιέμαι
απ' αυτό το γαμημένο νεράντζι

 

Μαρία Σκούρτη


Εσύ προπορεύεσαι

 

Σε περιφέρω σαν να γνώριζες την πόλη
άγνωστη κι εγώ (εδώ)•  
σέρνουν τριχιές στην άσφαλτο τα πλήθη
σ’ αγριεμένους λάρυγγες γέλωτας είρωνας
 

ισημερινή πλατεία,
κορμιά απλώνονται στις μουσικές
υψώνουν πολίτες στα πανό
κόκκινος ουρανός ονείρων 
κατέβα μου δείχνεις, στο κρεβάτι
απόψε, we’ll paint the town red 
 

το πρωί, γνέφω στα σύννεφα
να με σκεπάσουν λίγο ακόμα
οι πικροδάφνες μου δεν φύτρωσαν,
γυμνή δεν βγαίνω• 


Χρυσάνθη Φωτοπούλου


ΚΟΛΟΣΣΑΙΟ 2023


Ζήτησες συναίσθημα;
Πάρε σάρκα.
Σύγκρινες τα ξίφη;
Πάρε αίμα.
Δεν χρειάστηκε κράνος.
Μια λέξη.
Κολοσσαίο.
Ιδρώτας και χώμα.
Πηλός και νερό.
Χαρτί και στυλό.
Η αρένα ετοιμάστηκε.
Λιοντάρια βρυχώνται.
Αναγέννηση.

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 13 Φεβρουαρίου 2023