ΙΣΑΡΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΙΣΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

INFERNO

Άλυτα αινίγματα
Οι φλέβες των βουνών
Που μπλέκονται
Ανάμεσα στους σκοτωμένους.

Μαίνεται ο πόλεμος
Στη λίμνη πέφτουνε γυμνοί
Τ' αδέλφια, ο πατέρας
Όλοι ποζάρουν στο φακό
Βγάζοντας τη γλώσσα.

Ξαπλώνω μπρούμυτα ανάσκελα
Κλείνω με κερί τ' αυτιά
Τρέμει το πάτωμα
Σωριάζονται τα σίδερα
Τόσο βαριά, τόσο βαριά τα όνειρα
Και τα πουλιά τόσο ασάλευτα
Μες στον καπνό.

Μετέωρη η Άνοιξη φεύγει και σκορπά
Στο δάσος νεκρική σιγή.
Με αίμα η σκιά παλεύει
Κι απ' το μανδύα της πέφτουν ακέφαλα μωρά.
Μασάει κουρέλια και κρατάει σφιχτά
Τον σκύλο της μία γριά που χάθηκε.
Πέφτουν οι βόμβες στο κεφάλι
Φυτρώνουν γύπες, κοράκια χάσκουν στο βυθό
Μια μουσική φωτίζει άπλετα το μακελιό.

Κύριε, φωνάζω, Κύριε
Εδώ είναι το Τέλος Κύριε
Το Τέλος του Τέλους κύριε
Στο έλεος Κύριε
Του Εωσφόρου.

Τικ τακ τικ τακ
Σημαίνει μία δύο δώδεκα
Όταν το βράδυ σχίζεται
Κι ο χρόνος προχωρεί ποδοπατώντας.
Λάμπουν στο βλέμμα οι φωτιές
Καίγονται τα κορμιά
Που βγάζουνε ατμούς βογκώντας.

Τίκ τάκ τίκ τάκ
Ο χρόνος προχωρεί ποδοπατώντας.
Επάνω στο σταυρό ανκατώνω
Ούρα, κόπρανα, χολή
σε μια λεκάνη με ανθρώπινα μυαλά.
Είναι το Τέλος φαίνεται
Το Τέλος του Τέλος φαίνεται
Μάνα μου που να' σαι τάχα;

Αλέξανδρος 'Ισαρης

Ημ/νία δημοσίευσης: 28 Μαρτίου 2007

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ

ΙΣΑΡΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ