IONEL SIMOTA

 

 

13 iulie 1971, sat Frenciugi, Șcheia, jud. Iași. Poet. Absolvent al Liceul Teoretic „Nicolae Iorga”, profilul filologie. Studii universitare în domeniul științelor juridice. Este membră a Uniunii Scriitorilor din România, filiala Brașov, din 2007. Colaborări la publicațiile Gând românesc, Cetatea culturală, Dealul Melcilor, The Albatross, Luceafărul, Vremea, Vatra veche, Glasul Călimanilor, Caietele de la Araci. Colaborator cu poezie la volumele colective Un fel de colind (1996); Flacără și vis (1996); Cuvinte întrupate (2004, 2008); Florilegiu (2013). Membru și ulterior președinte al Cenaclului Buna Vestire din Miercurea-Ciuc. A debutat în revista liceului, Axa. Debut editorial cu volumul de versuri Dialog în cer, 1995. Premii literare: Premiul filialei Brașov a Uniunii Scriitorilor din România pentru poezie în 2010 pentru volumul Desculț printre cuvinte.

Γεννημένος στις 13 Ιουλίου 1971, στο χωριό Frenciugi, Şcheia, νομός Ιάσιο της Ρουμανίας. Ποιητής. Απόφοιτος Θεωρητικού Λυκείου «Nicolae Iorga», φιλολογικό προφίλ. Πανεπιστημιακές σπουδές στον τομέα των νομικών επιστημών. Είναι μέλος της Ένωσης Ρουμάνων Συγγραφέων, παράρτημα Μπρασόβ, από το 2007. Συνεργάζεται με τις εκδόσεις Gând romanesc, Cetatea culturală, Dealul Melcilor,  The Albatross, Luceafărul, Vremea, Vatra veche, Glasul Călimanilor, Caietele de la Araci. Συμμετέχει με την ποίησή του για τους συλλογικούς τόμους Un fel de colind/’Ενας είδος κάλανδα (1996); Flacără și vis/Φλόγα και όνειρο (1996); Cuvinte întrupate/Ενσαρκωμένες λέξεις (2004, 2008); Florilegiu/Ανθολόγιο (2013). Μέλος και μετέπειτα πρόεδρος της λέσχης Buna Vestire/Ο Ευαγγελισμός από την πόλη Miercurea-Ciuc. Έκανε το ντεμπούτο του στο περιοδικό του γυμνασίου, Axa/Ο άξονας. Εκδοτικό ντεμπούτο με τον τόμο ποιημάτων Dialog în cer/Διάλογο στον ουρανό, 1995. Λογοτεχνικά βραβεία: Το βραβείο του τμήματος Brașov της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας για ποίηση το 2010 για τον τόμο Desculț printre cuvinte /Ξυπόλυτος  ανάμεσα σε λέξεις.

OPERA/ΕΡΓΑ: Dialog în cer/ Διάλογο στον ουρανό (1995); Frânturi de zbor/ Θραύσματα πτήσης (1995); Ramuri de dor/ Κλαδιά λαχτάρας (1997); Poeme/Ποιήματα (1999); Lumina cuvântului meu/Το φως της δικής μου λέξης (1999); Casa cu salcâmi/ Το σπίτι με τις ακακίες (2002); Îngerul meu/Ο άγγελός μου (2003); De dorul tău/Αναζητώντας σε (2003); Turnul tăcerii, antologie/ Ο Πύργος της Σιωπής, ανθολογία (2006); La poalele ochilor tăi /Στις πρόποδες των ματιών σου(2006); Aripi de cenușă/ Φτερά τέφρας (2008); Desculț printre cuvinte/ Ξυπόλυτος  ανάμεσα σε λέξεις (2009); Opere complete, vol.I, II/Τα άπαντα, τόμος Ι και ΙΙ (2012); Tăcerea îngerilor/Η σιωπή των αγγέλων (2012); Dialog în cer, antologie/ Διάλογο στον ουρανό, ανθολογία (2014); Cântare pământului/Άσμα στη γη (2014); Cântare şi tăcere, antologie/Άσμα και σιωπή, ανθολογία (2015), Capitol cu îngeri dintr-un volum Colectiv/Κεφάλαιο με αγγέλους από έναν ομαδικό τόμο (2016).
 
Athosul tămăduirii mele

numai tălpile mele știu drumul 
tăcutei rugăciunii
piatră mă fac atunci când o rostesc
când o închid în slăbiciunea păcatului
când în ea pe mine mă surp
întru deșertăciune urc
și mă căznesc
și plâng doamne la picioarele tale
și nu sunt vrednic să te privesc

numai tălpile mele știu drumul
în zadar cărându-mi povara
oaselor atât de vinovate
neputincios te-am cerșit doamne
până în creștetul muntelui te-am căutat tine
și orb am fost și n-am văzut
că mereu erai acolo cu mine
 
Το Άγιο Όρος της γιατρειάς μου

μόνο οι πατούσες μου ξέρουν τον δρόμο
της σιωπηλής προσευχής
γίνομαι πέτρα όταν την λέω
όταν την κλείνω στην αδυναμία της αμαρτίας
όταν σε αυτην καταρρέω τον εαυτό μου
μάταια σκαρφαλώνω
και βασανίζομαι/μαρτυρώ
και κλαίω κύριε στα πόδια σου
και δεν είμαι άξιος να σε κοιτάξω

μόνο οι πατούσες μου ξέρουν τον δρόμο 
μάταια κουβαλώντας το βάρος 
των οστών τόσο ένοχων
αβοήθητος σε ικέτευσα κυρίε
μέχρι στην κορυφή του βουνού σε αναζήτησα
και τυφλός ήμουν και δεν έβλεπα 
ότι πάντα ήσουν εκεί μαζί μου

 
Îngerii mi-au zis

îngerii mi-au zis
mama ta a murit
și tu taci ca o amforă
găsită pe țărm de bătrâni marinari
palmele tale n-au linii
din care să se adape ghicitoare
nu ai arginți pentru luntrașii samsari
în curând vor veni popii
să muște din colacul uitat pe pervaz
îngerii mi-au zis
mama ta a murit
și tu nu ai lacrimi pentru a plăti
trecerea dinspre durere către extaz

alți îngeri mi-au zis
într-o zi de moartea ta noi vom face haz
 
Οι άγγελοι μου είπαν

οι άγγελοι μου είπαν
η μητέρα σου πέθανε
κι εσύ σιωπάς σαν αμφορέας/ λήκυθος 
που βρέθηκαν στην ακτή παλιοί ναύτες
οι παλάμες σου δεν έχουν γραμμές
από που να πίνουν μάντισσες
δεν έχεις αργύρια για τους μεσάζοντες βαρκάρηδες 
σύντομα θα έρθουν οι παπάδες
να δαγκώνουν την ξεχασμένη στο περβάζι κουλούρα
οι άγγελοι μου είπαν
η μητέρα σου πέθανε 
και συ δεν έχεις δάκρυα να πληρώσεις
την μετάβαση από τον πόνο προς την έκσταση

άλλοι άγγελοι μου είπαν
μια μέρα τον θάνατό σου εμείς θα κοροϊδεύουμε 

 
Nu caut păsări

nu caut păsări
în tâmplele tale doar mă tângui
ca un sunet de bucium putred
prin aerul înserării mele
te rog nu striga în oglindă
va mai veni un copil să surâdă
peste mirarea luminii
demult împușcată

te rog să fii, să-mi fii și ție să-ți fii
femeie o singură dată

 
Δεν ψάχνω για πουλιά

Δεν ψάχνω για πουλιά
στους κροτάφους σου μόνο θρηνώ
σαν τον ήχο ενός σάπιου αλφορν/αλπικό κέρατο
μέσα από τον αέρα της κατηφείας μου
σε ικετεύω μην φωνάζεις στον καθρέφτη
θα έρθει ένα ακόμη παιδί να χαμογελάσει
πάνω από το θαύμα του φωτός
προ πολλού  πυροβολημένο

σε ικετεύω να είσαι, να είσαι για μένα και για σένα να είσαι 
γυναίκα μόνο μια φορά

 
orașul meu

am aici sub pleoape
un oraș frumos
cu străduțe strâmte și cu fete zvelte
cafenele calde fără sentimente
te îmbie simplu 
să nu fii gelos
e o stare bună pentru fiecare
tu ești cetățeanul ce trăiești cinstit
cum în noi s-ar naște oarecum mirare
spre a te surâde
spre-a te fi iubit

câteodată ziua se trezește goală
tu ești cetățeanul ce trăiești cinstit

 
η πόλη μου

έχω εδώ κάτω από τα βλέφαρά μου
μια όμορφη πόλη
με στενά σοκάκια και λυγερές κορασίδες
ζεστά καφενεία δίχως συναισθήματα
σε δελεάζει απλά
να μην ζηλεύεις
είναι μια καλή κατάσταση για όλους
εσύ είσαι ο πολίτης που ζει τίμια
έτσι που θα γεννιόταν μέσα μας κάπως απορία
για να σε κάνει να χαμογελάς
για να σε έχω αγαπήσει

μερικές φορές η μέρα ξυπνάει άδεια
εσύ είσαι ο πολίτης που ζει τίμια

 
Porturi grecești

miroase a scoici a mare
și a abia curățate năvoade
pe maluri se zbat însoriți pescărușii
marea leagănă-n ea frumoase balade
a celor ce s-au dus
între răsărit și apus
miroase-a cherhanale
cu pește burdușite
a proaspăt
a iubire
a despărțiri cu greu
a întâmplări carnale
pe care marinarii
le plimbă între porturi
le duc cu ei mereu
 
Ελληνικά λιμάνια

μυρίζει σαν κοχύλια από θάλασσα
και μόλις καθαρισμένα δίχτυα
στις ακτές αναστατώνονται και λιάζονται οι γλάροι 
η θάλασσα λικνίζει μέσα της όμορφες μπαλάντες
αυτών που έχουν φύγει
μεταξύ ανατολής και δύσης 
μυρίζει ψαράδικα
με ψάρι γεμάτα
φρεσκάδα
έρωτα
δύσκολοι χωρισμοί
σαρκικές συνευρέσεις
που οι ναυτικοί
κάνουν περίπατο ανάμεσα στα λιμάνια
τα παίρνουν μαζί τους πάντα
 
Printre copite de cai

caii mi-au călcat în copite visele
în urmă surâsul s-a schimonosit ca o strângere
a unei pete de sânge
și am orbit în poemele plânsele
zaraful bate și acum cu biciul
pulpele albe ale luminii din nechezat
fără să înțeleagă că în cele din urmă
nimic nu va fi câștigat
eu încă nu știu dacă copitele cailor
peste lumina ochilor au călcat

nici nu știu dacă mai înainte m-am născut
sau doar am visat

 
Ανάμεσα σε οπλές αλόγων

τα άλογαμου πάτησαν με τις οπλές τους τα όνειρα
πίσω τους το χαμόγελο έκανε γκριμάτσα σαν μάζεμα
μιας κηλίδας αίματος
και τυφλώθηκα στα ποιήματα κλάματα
ο τοκογλύφος χτυπάει ακόμα με το μαστίγιο του
τα άσπρα μπούτια του φωτός από το χλιμίντρισμα
χωρίς να καταλάβει ότι τελικα
τίποτα δεν θα κερδηθεί
εγώ ακόμη δεν ξέρω αν οι οπλές των αλόγων
πάνω από το φως των ματιών πάτησαν

δεν ξέρω καν αν πρώτα γεννήθηκα
ή απλά ονειρεύτηκα
 
Tu mă pândești

tu mă pândești mereu
cu o agilitate felină
ca și cum ai vrea să mă naști mai întâi
și apoi să mă ucizi 
gheara să-ți treci prin carnea prea plină
tu nu ai dumnezeu care să te strige
tu nu cunoști culorile din curcubeu
barbar îți este cumva destinul
tu nu ești așa cum ție îți sunt eu
dacă judecata nu mă înșală
și în altă femeie nu te sălășluiești
tu nici în cumplite nopți de afară
și nici măcar în tine nu te viețuiești

tu pe mine doar mă pândești

 
Εσύ με καταδιώκεις

Εσύ με καταδιώκεις πάντα 
με αιλουροειδούς ευκινησία 
σαν να ήθελες να με γεννήσεις πρώτα
και μετά να με σκοτώσεις 
τον γαμψώνυχα να περάσεις μέσα από την υπεργεμισμένη σάρκα σου
εσύ δεν έχεις θεό να σε καλέσει
εσύ δεν ξέρεις τα χρώματα του ουράνιου τόξου
βάρβαρη είναι κατά κάποιο τρόπο η μοίρα σου  
εσύ δεν είσαι αυτό που είμαι εγώ για σένα
αν η κρίση δεν με απατάει
και σε άλλη γυναίκα δεν ζεις
εσύ ούτε σε τρομερές νύχτες έξω
και ούτε καν μέσα σου δεν ζεις 

εσύ εμένα μόνο καταδιώκεις