Δαίμονες και θαύματα 

Άνεμοι και παλίρροιες

Μακριά τραβήχτηκε η θάλασσα ήδη 

Δαίμονες και θαύματα

Άνεμοι και παλίρροιες

Κι εσύ

Σαν φύκι απαλά χαϊδεμένο από τον άνεμο 

Μες στην άμμο του κρεβατιού μπερδεύεσαι 

                                          ενώ ονειρεύεσαι

Δαίμονες και θαύματα

Άνεμοι και παλίρροιες

Μακριά τραβήχτηκε η θάλασσα ήδη

Αλλά στα μισάνοιχτα μάτια σου

Δυο μικρά κύματα έχουν μείνει

Δαίμονες και θαύματα

Άνεμοι και παλίρροιες

Δυο μικρά κύματα για να με πνίξουν.                                          

Χιλιάδες και χιλιάδες χρόνια

Δεν θα είναι αρκετά 

Για να πουν

Τη στιγμούλα της αιωνιότητας

Που με φίλησες

Που σε φίλησα 

Ένα πρωινό μες στο φως του χειμώνα

Στο πάρκο Montsouris στο Παρίσι

Στο Παρίσι

Πάνω στη γη 

Τη γη που είναι ένα αστέρι.

Ποια μέρα είμαστε 

Είμαστε όλες οι μέρες 

Φίλη μου

Είμαστε ολόκληρη η ζωή

Αγάπη μου

Αγαπιόμαστε και ζούμε

Ζούμε και αγαπιόμαστε

Και δεν ξέρουμε παρά μόνο τι είναι η ζωή 

Και δεν ξέρουμε παρά μόνο τι είναι η μέρα 

Και δεν ξέρουμε παρά μόνο τι είναι η αγάπη.

Στα τεχνάσματα του ψεύδους

Το κόκκινο άλογο από το χαμόγελό σου

Γυρνάει

Και μένω όρθιος στα πέλματα

Με το αισχρό μαστίγιο της πραγματικότητας

Και δεν έχω τίποτα να πω

Το χαμόγελό σου είναι τόσο αληθινό

Όσο οι τέσσερις αλήθειες μου.

Ένα άλογο καταρρέει στη μέση 

                        μιας δενδροστοιχίας

Τα φύλλα πέφτουν πάνω του

Η αγάπη μας τρεμουλιάζει

Και ο ήλιος επίσης.

Ανάμεσα στις σειρές των δέντρων της Avenue des Gobelins

Ένα μαρμάρινο άγαλμα με οδηγεί από το χέρι

Σήμερα είναι Κυριακή τα σινεμά γεμάτα

Τα πουλιά μέσα απ’ τα κλαδιά παρατηρούν τους ανθρώπους

Και το άγαλμα με φιλά μα κανείς δεν μας βλέπει

Εκτός από ένα τυφλό παιδί που μας δείχνει με το δάχτυλο.