ΜΑΡΩ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Καημός

το βλέμμα σου ακίνητο εκεί
στο κατακόκκινο απέναντι φανάρι
πριν γίνει επείγον πράσινο

ενώ μία στιγμούλα ζωντανή
επίμονα σε τριγυρνά να σου δοθεί
μα κρίμα δεν την βλέπεις

θα ’θελα να στο πω και ό, τι  βγει
δεν είναι όμως αυτά  λόγια που λες
ξεκάρφωτα στους δρόμους

τέρας παμφάγο λαίμαργο η πόλη
σε μια χαψιά της πάει κι η στιγμούλα
βαθειά στα άδυτά της θα χαθεί

πόσες στιγμούλες έχει ο ένας χρόνος
πόσες τα τόσα χρόνια μας κανείς
δεν έχει υπολογίσει δεν γνωρίζει

όμως  η γη μερόνυχτα γυρίζει
το μέλλον να ξεκλέβει απ’ το παρόν
πριν να  το καταπιεί το παρελθόν

και ο κοσμάκης απορεί γιατί
στις τόσες υποσχέσεις του στο αύριο
καμιά δεν φτούρησε… αχ ζωή!

© Poeticanet