LUCIAN BLAGA

Καλοκαίρι

Μακριά στον ορίζοντα μουγκές αστραπές
σκιρτούν κατά διαστήματα
σαν πλοκάμια αράχνης, ξεριζωμένα
από το σώμα όπου είχαν φυτρώσει.
Λιοπύρι.
Η γη ολάκερη ένας κάμπος σπαρμένος σιτάρι,
ένα ζουζούνισμα από ακρίδες.
Στο ηλιόφωτο τα στάχυα με τους σπόρους στον κόρφο τους
σαν μωρά που βυζαίνουν.
Κι ο χρόνος ράθυμα ν’ απλώνει τις στιγμές του
και να αποκοιμιέται μέσα στις παπαρούνες.
Ενώ σιγοσφυρίζει στ’ αυτί του ένα τζιτζίκι.

Poemele luminii, 1919

Lucian Blaga