SYLVIA PLATH

Απόδοση από τα αγγλικά: Κλεοπάτρα Λυμπέρη

 

 

H Καλοσύνη γλιστράει γύρω απ το σπίτι μου.

Η κυρά Καλοσύνη είναι τόσο καλή!

Τα μπλε και κόκκινα πετράδια των δαχτυλιδιών της αχνίζουν

Μες στις βιτρίνες, οι καθρέφτες

Γεμίζουν χαμόγελα.

 

Τι είναι τόσο αληθινό όσο το κλάμα ενός παιδιού;

Ίσως το κλάμα ενός λαγού να ναι πιο άγριο

Όμως δεν έχει ψυχή.
Η ζάχαρη θεραπεύει τα πάντα, έτσι λέει η Καλοσύνη.

Η ζάχαρη είναι αναγκαίον ρευστόν,

 

Οι κρύσταλλοί της μικρό κατάπλασμα.

Ω Καλοσύνη, Καλοσύνη

Που με γλύκα μαζεύεις κομμάτια!

Τα γιαπωνέζικα μεταξωτά μου, απελπισμένες πεταλούδες,

Μπορεί να καρφιτσωθούν όποτε να ναι, έχοντας πάρει

                                                                             αναισθητικό.

 

Και να σου έρχεσαι, μ ένα φλιτζάνι τσάι

Στεφανωμένο με ατμούς.

Ο αιμάτινος πίδακας είναι ποίηση,

Τίποτε δεν τον σταματάει.

Μου δίνεις να κρατήσω δυο παιδιά, δυο τριαντάφυλλα.