Κατερίνα Κούσουλα
«Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ -περιοδεύων κήπος επταήμερος-»
Οι Εκδόσεις των Φίλων 2014 Γράφει ο Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος
Το νέο βιβλίο της ποιήτριας Κατερίνας Κούσουλα με τίτλο «Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος-» θα μπορούσε να ιδωθεί ως ένα παραμύθι για ενήλικες, κάτι που θα διαβάζαμε στον εαυτό μας ένα βράδυ. Κεντρικός άξονας των κειμένων, η ιστορία μιας ομάδας ανθρώπων που κινούν να καθαρίσουν έναν αρχαίο κήπο.
Το πώς θα αναλυθούν τα πεζόμορφα κείμενα του βιβλίου –και, εν τέλει, τι μήνυμα θα περάσουν στον αναγνώστη- εξαρτάται από τον συμβολισμό αυτού του κήπου. Η ποιήτρια, μέσω επαναλαμβανόμενων, πολλαπλών μικρο-συμβολισμών (αγκάθια, βάτοι, λουλούδια, μάρμαρα, κεφάλια αγαλμάτων, κιονόκρανα), εμφυσεί ζωή στον κήπο της, μεταμορφώνει τον κήπο ολόκληρο σε σύμβολο ιστορίας και γνώσης. Μια γνώση αιώνων η οποία θάφτηκε κάτω από αγριόχορτα και κλαδιά, αγκάθια και χώμα, παραμελημένη, περιμένοντας την ποιήτρια και την ομάδα της -τους ανθρώπους δηλαδή εκείνους που αδιάκοπα μοχθούν και ψάχνουν- για να τον αποψιλώσουν και να ξαναφέρουν το κάλλος στην επιφάνεια.
Κάθε κεφάλαιο, μία διαφορετική ημέρα γεμάτη προσπάθεια και μόχθο που προχωρά την ιστορία και ταυτόχρονα ασχολείται και με ένα διαφορετικό φιλοσοφικό προβληματισμό της ποιήτριας. Κάθε μέρα, και ένα διαφορετικό κομμάτι του ανθρώπινου ψυχισμού. Όπως συμβολικά γράφει κι η ποιήτρια: «πρέπει το κάθε αγριόχορτο αλλιώς να το δουλεύεις αν θες να το ξεφορτωθείς». Συνολικά, οι μέρες οδηγούν στην κάθαρση, ο κήπος αποψιλώνεται και μαζί, η ψυχή της ποιήτριας.
Μέρα πρώτη: Η πρώτη μέρα είναι μια ωδή στο χρέος του ανθρώπου απέναντι στην ιστορία και στην γνώση. «Όλα ήσανε σημαντικά εξίσου να τα ξεχωρίσεις» γράφει η ποιήτρια, για τους ογκόλιθους και τα καλλιτεχνήματα που είναι κρυμμένα στον κήπο των αιώνων. «Αν το μονοπάτι καθαρίσει, όλο και κάποιοι περίεργοι θα μπουν να σεργιανήσουν στα ασφαλή» ελπίζει η ποιήτρια, διαγράφοντας ένα αισιόδοξο μέλλον στο οποίο ο μόχθος απέναντι στην γνώση και την ιστορία αποδίδει καρπούς και βοηθά τους επόμενους να περιδιαβούν το κήπο της γνώσης.
Μέρα δεύτερη: Σε αυτό το κεφάλαιο, η ποιήτρια εξυψώνει το ίδιο ταξίδι. Τα μαύρα βατόμουρα, τα μαβιά χείλη, η επαφή με το άγριο: «καμιά φορά, επίτηδες, βγάζω το γάντι, ν’ αγγίξω το αγκάθι με το δέρμα, αν δεν αντέχω να μην έχω επαφή σώμα με σώμα». Η Κούσουλα εδώ, αίφνης, αποτάσσει τον σκοπό της στην ζωή, ο κήπος περνά σε δεύτερη μοίρα. Αντί αυτού, βουτά μέχρι το κεφάλι στην στιγμή, εκθειάζοντας την έναντι κάθε αποτελέσματος.
Μέρα τρίτη: Το αναπάντεχο εύρημα, η αναπάντεχη χαρά που έρχεται καταμεσής του μόχθου στην ζωή, είναι ο κεντρικός άξονας της τρίτης ημέρας. Μια ανέλπιστη «πληρωμή» που δεν ζήτησε η ποιήτρια, αλλά που της δίνει δύναμη να συνεχίσει, να προσπαθήσει και να μην φοβάται τις αντιξοότητες. Το αναπάντεχο κάλλος μέσα στον καθημερινό της μόχθο, ωθεί την ποιήτρια να προχωρήσει μπροστά.
Μέρα τέταρτη: Σε αυτό το κεφάλαιο η ποιήτρια καταπιάνεται με το άγχος απέναντι στις επόμενες γενιές, με την ασφάλεια που θέλει να επιβάλλει ο ενήλικας στο παιδί, αφού εκείνος με τόσο κόπο έχει ήδη ανοίξει έναν δρόμο και, μες στην υπεροψία της αμάθειάς του, νομίζει πως διευκολύνει την επόμενη γενιά αν εκείνη περπατήσει στα βήματά του. Γράφει η ποιήρια: «ν’ αρπάξουμε το παιδί πριν ν’ απαγκιστρωθεί το πόδι του από το μονοπάτι, την πεταλούδα κυνηγώντας, να το σηκώσουμε στα χέρια να το πάμε με ασφάλεια ή στην αρχή είτε στο τέλος του μονοπατιού όπου ο δρόμος φαίνεται». Έναν δρόμο ο οποίος δεν είναι ο δικός του δρόμος, όχι, τον παρατηρεί ως τον δρόμο τον αρχαίο, τον αληθινό. Ως εκ τούτου, της φαίνεται παράλογο να μην ακολουθήσει το παιδί τα δικά του ευρήματα, τα βήματα τ’ ασφαλή.
Ο εγκλωβισμός του παιδιού στο μονοπάτι των γονιών, είτε οικειοθελώς είτε επειδή το ανάγκασαν, βάφει τούτο το κεφάλαιο του βιβλίου της Κατερίνας Κούσουλα με μια πικρία και ταυτόχρονα μια συνειδητοποίηση που αρχίζει και οδηγεί τον αναγνώστη στο requiem του παραμυθιού. Η ποιήτρια ρίχνει τα θεμέλια που θα οδηγήσουν, εν τέλει, στην κάθαρση της ιδίας από τον εαυτό της διαμέσου της αρχαίας πλέον συνταγής: Ύβρις, άτη, νέμεσις και τύσις.
Μέρα Πέμπτη και το μονοπάτι δεν καθαρίζει. Τα αγριόχορτα αντιστέκονται. Παντού στο κεφάλαιο αυτό, κυριαρχεί η ρήση του Carl Jung στις φιλοσοφικές ανησυχίες της ποιήτριας.: «Ο,τι αντιμάχεσαι, επιμένει». Οτιδήποτε, μικρό ή μέγιστο που απλά θα μπορούσε να πάρει την μορφή της ποιήτριας και να γίνει κομμάτι του εαυτού της αντί εχθρός. Γιατί όταν αντιμάχεσαι κάτι, το ενδυναμώνεις με όση δύναμη χρησιμοποιείς εναντίον του. Αφέσου, υπενθυμίζει η ποιήτρια, «και τότε η λόχμη γίνεται πάλι δένδρο με όμορφα σχήματα και με κορμό που θάλλει». Κανένας εχθρός πέραν από τον εαυτό μας.
Μέρα έκτη: Η ύβρις. Η ποιήτρια αρχίζει να οικειοποιείται τον κήπο. Πιστεύει πώς μόνη της αυτή και οι σύγχρονοί της γνωρίζαν την αλήθεια του. Όμως η αρρώστια έρχεται ως άτη, όταν η τύφλωση δεν βαραίνει μόνο τα μάτια της, μα και τον κήπο ολόκληρο τριγύρω. Τύφλωση που παραμορφώνει τον κόσμο της ποιήτριας. «Μαύριζε γάγγραινα η φθορά ιλιγγιώδες τέλος που πλησίαζε» για την ζωή της, για τον κήπο «Μούχλα ανέβαινε στους άχρηστους αρχαίους τοίχους».
Μέρα έβδομη: Οδηγείται πλέον από την άτη η ποιήτρια, νομοτελειακά, στο σοβαρότατο σφάλμα: Να πιστέψει πως τόσος μόχθος μέσα στον κήπο ήταν για το τίποτα. Νέμεσις και Τίσις, ο κήπος που παίρνει φωτιά και καίγεται. Φοβάται η Κούσουλα το μάταιο της ύπαρξης που διαφαίνεται πίσω από τις φλόγες. «Άραγες όλα ψέματα;» αναρωτιέται. Η φωτιά, τιμωρία και συντριβή του μόχθου της, καθώς τίποτα δεν μένει όρθιο στον κήπο.
Κι εδώ έρχεται η κάθαρση με την μορφή σοφίας: Έχοντας χάσει ο,τι την προσδιόριζε, τον μόχθο και το κάλλος που η ίδια είχε ταυτίσει με τον κήπο, συνειδητοποιεί το αυταπόδεικτο: Πως ο κήπος έχει τόσες όψεις, τόση αξία όσο τα μάτια που τον κοιτούν. Πως εκείνα καθορίζουν την αξία του. Πώς ένας κήπος αρχαίος και αιώνιος, δεν υπάρχει.
Λυτρωμένη, γεμάτη δύναμη, η ποιήτρια ελεύθερη πια από τον εαυτό της (και κάνοντας εδώ χρήση πολλαπλών προστακτικών για να μεταφέρει τον δυναμισμό της σοφίας που απέκτησε) καλεί τον αναγνώστη να ξαναντυθεί, να πάρει αξίνες, τσάπες και σπόρους και να φτιάξει ξανά τον δικό του κήπο, ωσότου γίνει κι αυτή ένα αρχαίο άγαλμα να το ξεθάψουν οι επόμενες γενιές. Γράφει η ποιήτρια:
«Ώστε όταν, μετά από χρόνια, […] κάποιος καινούργιος επισκέπτης μαγευθεί από τ’ αρχαία μας τόξα, κι από την ομορφιά του κήπου θαμβωμένος σκεφθεί: κι εγώ εδώ θα ήθελα να ζήσω! Ωστόσο εμείς, έχοντας από θάνατο περάσει, αλλού θα είμαστε, πάντα φυτεύοντας φυτά για ωραίους μάκαρες».
Ανοίγοντας τον δρόμο για τους στίχους του Σεφέρη:
«πως κάποιος άλλος Τεύκρος, ύστερα από χρόνια,
ή κάποιος άλλος Αίαντας ή Πρίαμος ή Εκάβη
ή κάποιος άγνωστος, ανώνυμος, που ωστόσο
είδε ένα Σκάμαντρο να ξεχειλάει κουφάρια,
δεν το ‘χει μες στη μοίρα του ν’ ακούσει
μαντατοφόρους που έρχουνται να πούνε
πως τόσος πόνος τόση ζωή
πήγαν στην άβυσσο
για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη. ».
Ημ/νία δημοσίευσης: 8 Οκτωβρίου 2015
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 18
- Στάθης Κουτσούνης, Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο. Κριτικές επισκέψεις και άλλα κείμενα (1989 - 2020)
- Παυλίνα Παμπούδη, Νυχτολόγιο,
- Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 16
- Βασιλική Ράπτη, Η λεπταίσθητη Λαίδη μου
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις...
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις
- Θεοδόσης Πυλαρινός: Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης
- οι Κυψέλες του Γιώργου Αλισάνογλου και η Παπούσα της Βίκυς Κατσαρού
- Ποιητική της ζωής
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ – "ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ"
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 15
- Χλόη Κουτσουμπέλη, Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- Alda Merini, Θεϊκή μανία, μτφρ. Έλσα Κορνέτη
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Της μη συμμορφώσεως άγιοι
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ του Μανόλη Πρατικάκη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη