ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΑΙΦΝΙΔΙΟΣ

Ηλεκτρονικός γραμματοκομιστής διεκπεραιώνει την αλληλογραφία μας
Ερωτήσεις που πυκνώνουν την αγωνία μου
Απαντήσεις που πιστοποιούν τον ησυχασμό σου
Θαυμαστικά και αποσιωπητικά που κλείνουν τις σύντομες προτάσεις
Όπως η περίφραξη θέτει όρια στον οικοπεδούχο εγωισμό μας.
Κάποτε με βασανίζει η σιωπή της περασμένης νύχτας
Άλλοτε ένα «σε θέλω» που δεν ειπώθηκε στην ώρα του
Σχεδόν πάντα ένα τίποτε που ο έρωτας το μεγεθύνει
Όπως το μικροσκόπιο μεγεθύνει το ελάχιστο
Για να γεννηθεί ένα μυθικό
Σχεδόν ακατανίκητο τέρας.
Η καρδιά μου διάτρητη από τα βέλη του έρωτα σου
Τα χείλη μου αναζητούν τη θέρμη του πρώτου σου ασπασμού
Στις βλεφαρίδες μου τα δάκρυα σχηματίζουν κρυστάλλους
Διατρέχω τις απαντήσεις σου
Όπως το ρίγος διατρέχει τον εμπύρετο πόθο μου.
Τα δάχτυλα σου δεν παγώνουν όταν μου γράφεις;
Οι λέξεις σου δεν σε κάνουν να κρυώνεις;
Αφήνω τις προστάσεις σου δίπλα από τις δικές μου και τότε
Λιώνουν σαν χιονάνθρωποι
Τα φωνήεντα και τα σύμφωνα της αταραξίας σου.
Αν τα γραφόμενα σου συντηρούσαν μια ελάχιστη φλόγα
Αν φυσούσα τη στάχτη και σπίθιζε η ανάγκη για ένωση
Τότε θα μελοποιούσα ακόμα και αιτήματα των καθημερινών αναγκών μας
Η λίστα με τα χρειαζούμενα της εβδομάδας γραμμένη από το χέρι σου
Πιστοποιημένη από τον έρωτα σου
Θα έκανε τα εσπεριδοειδή και τα γαλακτοκομικά να συντελούν στην ευτυχία
Ένα ματσάκι βασιλικός θα ράντιζε με ροδόνερο το σγουρό σου κεφάλι
Και η στιγμή που αποκαλύπτω την γυμνότητα της λευκής σοκολάτας
Θα έμοιαζε ποτισμένη με πίκρα
Συγκρινόμενη με τη στιγμή που ανακαλύπτω τη σάρκα σου
Ηδονική και θεσπέσια.
Προασπίζεσαι επιθυμίες μικρές και σχεδόν επιλήψιμες
Η Μπάρμπη τακτοποιεί τον διάκοσμο των αναγκών της
Διατυπώνεις συνθήματα αντιγραμμένα από τον τοίχο της χθεσινής σου ζωής.

© Poeticanet