ISTVAN, LASZLO

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ISTVAN LASZLO GEHER

Κουρασμένος Θησέας

Κατέβασες την μπλε ξεθωριασμένη σακούλα σκουπιδιών

με κεσεδάκια γιαουρτιού, φλούδες μπανάνας, χρώματα

σαν του καμένου λαδιού. Τόσο πολλά υπολείμματα

μετά από μας το πρωί, μία γραμμή σκόνης

στην μπανιέρα, κραγιόν στα πλακάκια, το βλέμμα σου

ευθυγραμμισμένο με την κλίμακα. Με νωθρή, χρησιμοποιημένη

ευγένεια ξεκουράζεις το χέρι σου στο δικό μου. Η μνήμη ζυμώνεται

στον χρόνο, όπως παλαιώνει ο μηλίτης –

Ξυπνώ πάντα από την μυρωδιά κάτι ξινού.

Ίσως τα χαλιά, τόσα πολλά σχέδια πάνω τους,

να ακολουθήσεις – να περιπλανηθείς

στο οικείο άνετο λαβύρινθό σου. Καθαρίζεις

τις γωνίες, λαγουδάκια σκόνης σέρνονται έξω

κατάκοπα, ταΐζονται με αέρα. Σκύβει η γκρίζα

φιγούρα σου, σαν κάποια που νοίκιασε τη ζωή

εκ των προτέρων. Κλείνω τα μάτια μου. Θα μπορούσα να επιπλώσω

έναν χώρο δίχως εσένα.

István László Geher

Απόδοση: Χρήστος Χρυσόπουλος, Γιώργος Χαντζής

Ημ/νία δημοσίευσης: 12 Απριλίου 2008

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ