ISTVAN, LASZLO

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ISTVAN LASZLO GEHER

Κυρτωμένο φύλλο χαρτί

Ένα πληγωμένο φτερό, αυτό ήταν το πρόσωπό σου,

που δεν κοιτά πια.

Περιστέρι πριν το ατύχημα, που έξυσε το πεζοδρόμιο,

και διπλώθηκε σαν ύφασμα.

Κοίτα αγαπημένη, σου έφερα αυτό.

Λίγο συναίσθημα, σαν ιστό αράχνης που σαλεύει

στην ανάσα, κυματίζοντας μπροστά στο στόμα σου.

Ποτέ δεν πίστεψα ότι πλαστήκαμε

για να λέμε αλήθειες. Ναι, έχω ανάγκη το χέρι σου,

μια ρίζα που τρυπάει την άσφαλτο ψάχνοντας το χώμα,

μια σφιχτή κληματίδα γύρω μου – ένα απόγευμα

δεν είναι αρκετό για να την ξετυλίξω.

Τώρα πέτα αγάπη μου, πέτα, άφησε με μόνο, όπως σου είπα,

άφησε το πληγωμένο φτερό να σελαγίζει, επίτρεψέ μου να ακουμπήσω

στο στόμα το λευκό κρασί του αποχαιρετισμού.

Σου είπα, θέλω ένα κυρτωμένο φύλλο χαρτί.

Αλλά μόνο μετά τον θάνατό μου, σε παρακαλώ, κατάλαβε,

δεν νοιάζομαι τώρα για σκεπάσματα.

István László Geher

Απόδοση: Χρήστος Χρυσόπουλος, Γιώργος Χαντζής

Ημ/νία δημοσίευσης: 12 Απριλίου 2008

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ