Γιώργος Βέης
“ Λεπτομέρειες κόσμων ”
Ύψιλον / βιβλία Δεκέμβριος 2006
(Κριτική: Χρίστος Παπαγεωργίου)
Η καταλυτικότητα του τίτλου αφαιρεί από τον κριτικό κάθε προσπάθεια ενδοσκόπησης μιας εξαιρετικά οργανωμένης ποίησης, που ο ποιητής και διπλωμάτης Γιώργος Βέης προσφέρει στους Έλληνες αναγνώστες. Τι θέλω μ’αυτό να πω : Ότι ολόκληρη η ποίηση του Βέη στηρίζεται σε “λεπτομέρειες” που απεκόμισε από τη θητεία του σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής, λεπτομέρειες που λίγοι μπορούν ν’αντιληφθούν, έστω και αν παραμείνουν σ’αυτά τα εδάφη για αρκετό καιρό. Η παρατηρητικότητα του ποιητή του έδωσε τη δυνατότητα να γράφει και πεζά κείμενα, για τα οποία μάλιστα βραβεύτηκε, πέρα απ’την αληθινή ποιητική δημιουργία, που μπορεί να ξεκινά απ’το φύσημα του αέρα ενός ελληνικού νησιώτικου συμπλέγματος και να καταλήγει σε παράξενες συμπεριφορές Κινέζων ή άλλων λαών. Κι αν ακόμα ο Βέης βρίσκεται μακριά από την πατρίδα αυτό δεν σημαίνει απολύτων τίποτα : Το αντίθετο, άλλοτε χρησιμοποιώντας αρχαϊκούς οίστρους και άλλοτε γαλαζοπράσινα χρώματα που τον συνεπήραν γράφει για την χώρα, προσαρμόζοντας ότι είδε έξω στο τι συμβαίνει εδώ.
Ο ποιητής Γιώργος Βέης εκπρόσωπος παρά το νεαρό της ηλικίας του της γενιάς του ’70, εκδίδει τελευταία κάθε δύο ή τρία χρόνια ποίηση, παράλληλα με την άσκηση της κριτικής, η οποία είναι θηριώδης και εμβληματική. Η προσωπική του όμως ποιητική διάσταση μετατρέπει τα ποιήματα σε εικόνες και τις εικόνες σε ποιήματα, με τέτοιο τρόπο που να μην μπορεί να φανταστεί κανείς την πραγματικότητα από τη μορφή της τέχνης. Δόκιμος πλέον στα πενήντα του στη γλώσσα, εκφραζόμενος με τρόπο που χρειάζεται κόπο για να τον αντιληφθείς, διαβασμένος όσο λίγοι στην Ελλάδα και το κυριότερο βέβαια γνώστης της ποίησης ο Βέης αποκτά τη δυνατότητα να κεντά την έμπνευσή του, η οποία όχι απλώς είναι δεδομένη κι όπως είπαμε καταλυτική αλλά πολύ περισσότερο δοσμένη με ένθεν και ένθεν ποιητικά δρώμενα.
Ο Βέης δικαίως θεωρείται σήμερα ως ένας γνήσιος πνευματικός άνθρωπος, ο οποίος τόσο με την ποίηση όσο και με την κριτική, ασκεί καλά τα καθήκοντά του, όπως και τα υπόλοιπα υποθέτω τα διπλωματικά.
Δεν συνηθίζω να διαλέγω στίχους ή ποιήματα που μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση, δεν θα μπορούσα όμως να ξεφύγω από το ποίημα “ Πανεπιστημίου 10 ” όπως και στο “ Στάση στην Μπανγκόκ ” για την κοινή και τετελεσμένη εκφρασμένη “ αντιπαλότητα ”. Μια αντιπαλότητα χαρακτηριστική των ποιημάτων του Βέη, που εξυψώνουν το ενδιαφέρον και την προσοχή των αναγνωστών.
Χρίστος Παπαγεωργίου – Ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας
Ημ/νία δημοσίευσης: 20 Μαρτίου 2007
