Εκτύπωση του άρθρου

GEORGE BACOVIA

Λιμνόβιον

Νύχτες ατέλειωτες βροχή,
ηχεί της ύλης η οιμωγή…
Μόνος μια σκέψη που με ωθεί
προς τους λιμνόβιους οικισμούς.

Σαν να κοιμάμαι σε σανίδες
υγρές, πάνω σε κύμα υγρό,
να με ξυπνάει η αγωνία
που άφησα βάρκα στο γιαλό.

Ανοίγει χάσμα μέσ’ στο χρόνο,
κι οι ίδιοι χρόνοι θα με βρουν…
Κι απ’ την πολλή βροχή, το νιώθω,
οι πάσσαλοι θα γκρεμιστούν.

Νύχτες ατέλειωτες βροχή,
όλο αγωνία κι αναμονή…
Μόνος μια σκέψη που με ωθεί
προς τους λιμνόβιους οικισμούς.

Plumb, 1916

George Bacovia


Ημ/νία δημοσίευσης: 15 Νοεμβρίου 2006