ΣΑΚΕΛΛΙΟΥ, ΛΙΑΝΑ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

LORNA DEE CERVANTES

Μετάφραση: Βασιλική Ντουλαβέρη
Επιμέλεια: Λιάνα Σακελλίου

Βιογραφικό Σημείωμα:

Η Lorna Dee Cervantes γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο το 1954. Είναι μεξικάνικης και ινδιάνικης καταγωγής. Κατά την παιδική της ηλικία δεν της επιτρεπόταν να μιλάει ισπανικά στο σπίτι εξαιτίας του ρατσισμού που επικρατούσε στην κοινότητά της εκείνη την εποχή. Αυτή η απώλεια της μητρικής της γλώσσας ενέπνευσε την ποίησή της εκφράζοντας την αδυναμία της να ταυτιστεί με την πολιτιστική της κληρονομιά καθώς και την απώλεια της ταυτότητάς της.

Στα θέματα της ποίησής της περιλαμβάνονται: ο διχασμός των Αμερικανο-Μεξικανών ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς, η κοινωνική αδικία και η προσωπική ταυτότητα, καθώς και η θέση των Αμερικανο-Μεξικανών και των γυναικών σε ένα κόσμο λευκών. Η πρώτη της ποιητική συλλογή ήταν η “Emplumada” (1981).

Το 1982 η μητέρα της δολοφονήθηκε βάναυσα, πράγμα που επηρέασε τα μετέπειτα έργα της μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται τα: “From the Cables of Genocide: Poems on Love and Hunger” (1991).“Drive: The First Quartet” (c2006), “Ciento:100 100-Word Love Poems” (2011) and “Sueño” (2013).Η Η Lorna Dee Cervantes έχει λάβει πολλές τιμές και βραβεύσεις και θεωρείται μία από τις ηχηρότερες φωνές στη αμερικανο-μεξικανική λογοτεχνία.

Τρία ποιήματα
Μετάφραση: Βασιλική Ντουλαβέρη
Επιμέλεια: Λιάνα Σακελλίου

Φτερωτή πένα

Σαν τέλειωσε το θέρος
μαράθηκαν τα φύλλα απ’ τα λυκόστομα
σιώπησαν τα διαπεραστικά τους χρώματα.
Έμειναν ασάλευτα, βουβά. Ελαιόμαυρα
γινήκανε όλα όσα ήταν βιολετιά. Μισούσε
και μισούσε να τα βλέπει
να ξεμακραίνουν. Λουλούδια

που γεννιούνται με τον καλό καιρό – αυτό
περνά στις σκέψεις της, κοιτάζοντας το κλώνι απ’ τα ροδάκινα
να ψηλαφούν το δρόμο τους πάνω απ’ το φράχτη, και πιο πέρα,
δυο κολιμπρί να αιωρούνται αγκαλιασμένα,
αψίδες ατσαλένιες τα κορμάκια τους
αναζητώντας το καλό, εκείνο που
τους δίνεται να βρούν. Είναι πολεμιστές

που γυρνούν την πλάτη τους στην ιστορία.
Βρίσκουν γαλήνη
στο πώς δαμάζουνε τον άνεμο
και χάνονται μακριά.

EMPLUMADA

When summer ended

the leaves of snapdragons withered

taking their shrill-colored mouths with them.

They were still, so quiet. They were

violet where umber now is. She hated

and she hated to see

them go. Flowers

born when the weather was good - this

she thinks of, watching the branch of peaches

daring their ways above the fence, and further,

two hummingbirds, hovering, stuck to each other,

arcing their bodies in grim determination

to find what is good, what is

given them to find. These are warriors

distancing themselves from history.

They find peace

in the way they contain the wind

and are gone.

Poetry collection: Emplumada

Date of publication: December 1981, University of Pittsburgh Press.

Σε έναν άγνωστο

Γύρευα τα μαλλιά σου,
κατάμαυρα σαν αρχαία λάβα σε νησί
από λευκά κοράλλια. Ονειρεύτηκα
πως σ’ εγκατέλειψαν και ήρθαν να με βρούν,
πως με τύλιξαν με τις πένθιμες κορδέλες τους
και μ’ έδεσαν ένα φιόγκο από αλμύρα.

Εδώ είναι θαρρώ ο θάνατός μου:
να λαχταρώ τη φλόγα, αιχμάλωτη στο κύμα,
παντρεύοντας τη μυρωδιά της μουσκεμένης τέφρας
με τη γλυκύτητα μιας λίθινης ερήμου.
Ευφυές μου θηλαστικό, αρσενικό
του είδους μου, δίδυμε ήλιε σ’ έναν κόσμο
που δεν έπλασα εγώ, μ’ αφήνεις καταστάλαγμα
μέλι του φεγγαριού, κοχλάζει
το είναι μου στην απουσία των χεριών σου.

Πού είναι το δέρμα σου, με αποχωρίζεται;
Πού είναι οι τούφες που σκιάζουν τα φιλιά σου
και με οδηγούν μες στις μαβιές κοιλάδες; Πού
είναι τα φτερά σου, η νοητή ουρά
και η χρήση της; Πού θα μπορούσα να σε
εκθρέψω; Μες στο λαιμό στα άδηλα της καρδιάς μου
εκεί θα βρεις τη θαλπωρή
δαγκώνοντας τον άρτο, που τα τρίμματά του σπάζουν
και σκορπούν και τις ψυχές μας τρέφουν

μακάρι να ’σουν πέτρα, να σε πέταγα
μακάρι να σε αποκτούσα.

A UN DESCONOCIDO

I was looking for your hair,

black as old lava on an island

of white coral. I dreamed it

deserted you and came for me,

wrapped me in its funeral ribbons

and tied me a bow of salt.

Here’s where I put my demise:

desiring fire in a web of tide,

marrying the smell of wet ashes

to the sweet desert of your slate.

My intelligent mammal, male

of my species, twin sun to a world

not of my making, you reduce me

to the syrup of the moon, you boil

my bones in the absence of hands.

Where is your skin, parting me?

Where is the cowlick under your kiss

teasing into purple valleys? Where

are your wings, the imaginary tail

and its exercise? Where would I breed

you? In the neck of my secret heart

where you’ll go to the warmth of me

biting into that bread where crumbs crack

and scatter and feed us our souls;

if only you were a stone I could

throw, if only I could have you.

Poetry collection: Drive: The First Quartet

Date of publication: April 2005, Wings Press(San Antonio, Texas).

Αγαπημένος

Πετροκέρασα μουλιασμένα μια βδομάδα,
τη νύχτα σκάνε στο φόντο όσων υπήρχαν πριν το
άγγιγμά σου. Η αυλαία ανοίγει στη λήξη του παρελθόντος μας.
Ροδαλά νυχτολούλουδα πάνω στα κλήματα παραδίνονται στα κολι-
μπρί. Πεταλούδες ελευθερώνονται απ’ τη σφιχτή αγκάλη του ζευγαρώ-
ματός τους, φωτίζουν και ανοίγουν πάνω στις σμιχτές παλάμες των ευ-
καλύπτων. Γεύονται τους χυμούς του ύπερου για εφτά γενιές και γεννιού-
νται ξανά μέσα από άλλα στόματα, καθώς το πρώτο έτος των αδυσώπη-
των μαθηματικών μας ξεκινά να μετρά το χρόνο. Προσγειώνονται σαν
τα φθαρμένα βράχια στα πόδια του γκρεμού. Δοκιμάζονται ξανά
στον κύκλο της ζωής όπου τα άνθη ροδίζουν και χλωμιάζουν
σ’ ένα χάραμα βρώμικης νύχτας όπου η θύμησή σου τυλίγει
με ιστό τα μέλη σου μέσα απ’ τα κλαδιά της κερασιάς.
Σπάνιο πουλί, χρώμα εξαφανισμένο, μένεις μες
στα όνειρά μου σαν ακτινογραφία. Ξανά
και ξανά, ο σκελετός σου, γυμνώνοντας
από καρπούς την κερασιά διπλώνει
και στοιβάζει τα πεσμένα πέταλα
της θλίψης μου σ’ ένα κούφιο
ολό-γραμμα που φθίνει
– την παντοτινά
Αδειανή μου
τέχνη.

VALENTINE

Cherry plums suck a week’s soak,

overnight they explode into the scenery of before

your touch. The curtains open on the end of our past.

Pink trumpets on the vines bare to the hummingbirds.

Butterflies unclasp from the purse of their couplings, they

light and open on the doubled hands of eucalyptus fronds.

They sip from the pistils for seven generations that bear

them through another tongue as the first year of our

punishing mathematic begins clicking the calendar

forward. They land like seasoned rocks on the

decks of the cliffs. They take another turn

on the spiral of life where the blossoms

blush & pale in a day of dirty dawn

where the ghost of you webs

your limbs through branches

of cherry plum. Rare bird,

extinct color, you stay in

my dreams in x-ray. In

rerun, the bone of you

stripping sweethearts

folds and layers the

shedding petals of

my grief into a

decayed holo-

gram—my

for ever

empty

art.

Poetry collection: From the Cables of Genocide: Poems on Love and Hunger.

Date of publication: May 1991, Arte Público Press, University of Houston.(Houston, Texas)

Resources:

Biographical Note:

https://www.poetryfoundation.org/poets/lorna-dee-cervantes

https://en.wikipedia.org/wiki/Lorna_Dee_Cervantes

Emplumada:

https://www.poetryfoundation.org

"Emplumada" from Emplumada, by Lorna Dee Cervantes, © 1982. All rights are controlled by the University of Pittsburgh Press, Pittsburgh, PA 15260. Used by permission of the University of Pittsburgh Press.

Source: Emplumada (University of Pittsburgh Press, 1982)

A un desconocido:

https://www.poetryfoundation.org

“A un Desconocido” by Lorna Dee Cervantes was first published in Drive: The First Quartet (San Antonio: Wings Press, 2006).

Source: Drive: The First Quartet (Wing Press, 2006)

https://citedatthecrossroads.net/chst404/2012/04/22/the-meaning-behind-lorna-dee-cervantes-poem-to-a-stranger/

Valentine:

https://www.poetryfoundation.org

Source: From the Cables of Genocide: Poems on Love and Hunger (Arte Público Press, 1991)

Lorna Dee Cervantes on “Valentine”:

https://doubleentendre48.wordpress.com/2008/03/24/lorna-dee-cervantes/

Ημ/νία δημοσίευσης: 11 Μαΐου 2020

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ

ΣΑΚΕΛΛΙΟΥ, ΛΙΑΝΑ