Γράφει ο Χ. Λάνδρος
Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων, εκδ. Κύφαντα Αθήνα 2018
Από τον τίτλο και τα πρώτα ποιήματα της νέας του συλλογής ο Λουκάς Τζόγιας προβάλλει αφενός την ειρωνική και αυτοσαρκαστική του διάθεση αλλά και την τάση ανατροπής, παραβίασης των καλών τρόπων και της έκφρασης. Αγνοώντας ή και περιφρονώντας τους καλούς τρόπους και την ευπρέπεια των κοινωνικών συμβάσεων δεν αυτολογοκρίνεται ούτε διστάζει να χρησιμοποιήσει λέξεις ή εκφράσεις που πιστεύει ότι αποδίδουν καίρια και χωρίς ίχνος υποκρισίας αυτά που σκέπτεται. Στόχος του η ειλικρίνεια των αισθημάτων και κατ’ επέκταση η ειλικρίνεια των ποιημάτων. Μια πίκρα διατρέχει τα ποιήματα είτε αναφέρονται στην αγάπη, τον έρωτα τη γυναίκα ή τους ποιητές και τα ποιήματα. Η αγάπη «ντοπαρισμένη» όπως συμβαίνει στους αθλητές αλλά με άλλες εννοείται ουσίες βελτιωτικές, με τη στέρηση και τη νηστεία για να αποκτηθούν τα απαραίτητα ενός σύγχρονου νοικοκυριού. Ο ποιητής έχει για όλα ένα στίχο και δεν είναι ο μόνος. Πώς συνθέτει ένας σύγχρονος ποιητής τα ποιήματά του, με ποιο στόχο, ποιο το αποτέλεσμα και τι θα τα κάνει, ποιαν απήχηση θα έχουν αν όχι στο παρόν τουλάχιστον στο μέλλον;
Τα ποιήματα του Λουκά Τζόγια είναι μονόλογοι εις εαυτόν, μια ανελέητη κριτική για τον ίδιο, τους ομοτέχνους του και τα θέματά τους. Οι εικόνες του περιβάλλοντος είναι η αφορμή, το έναυσμα, για να ξεδιπλωθεί ο εσωτερικός του κόσμος, οι σκέψεις του και οι απόψεις του. Αλλά τι είναι η ποίηση; Ανάπτυξη επιφωνήματος (συναισθημάτων) που έλεγε ο Πωλ Βαλερί ή ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου που έλεγε ο Ανδρέας Εμπειρίκος; Ο Λουκάς φαίνεται πως θέλει να ισορροπήσει ανάμεσα στα δύο αναμειγνύοντας συναισθήματα και εικόνες αλλά και επιθυμία για μια «καθαρότητα οπτικής». Ποίηση είναι η κατάνυξη των εκκλησιαστικών ύμνων της Μεγάλης Παρασκευής, το περιβάλλον του ιερού χώρου, αλλά και το ωραίο σώμα της Ελένης, της όποιας Ελένης που πάει να προσκυνήσει και είναι τόσο όμορφη που μπορεί να κολάσει και τους αγίους. Ανατροπή της κατάνυξης, προδοσία τη ποίησης, η καθημερινή πρακτική της εισπρακτικής λογικής. Όραμά του, πίσω από τις λέξεις, η καθαρή ποίηση όχι όμως εκείνη του συμβολισμού αλλά εκείνη που θα ονομάζει τα πράγματα με το όνομά τους δίχως υπεκφυγές ή σεμνοτυφία. Η ποίηση βέβαια στηρίζεται στον τρόπο και στην τεχνική της γλώσσας αλλά διαφέρει από τον καθημερινό δημόσιο λόγο γιατί προσπαθεί να συνδυάσει λέξεις και φράσεις που συγκροτούν μεταξύ τους μια μουσική αρμονία όπως οι ύμνοι, τα τραγούδια,οι εικόνες κάλλους.
Σε άλλα ποιήματα της συλλογής γίνεται εξομολογητικός για να εκφράσει συναισθήματα, σκέψεις και απόψεις και σ’ άλλα καταγγελτικός:
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους κατατρώει/το ανέλπιστο της επιτυχίας. Μέσα από τους τίτλους/ μιας τρικυμίας την άπειρη σκιά τους ρίχνουν/ στις χλιαρές εποχές της αβύσσου/ ισορροπιστές σε ηλεκτροφόρα καλώδια/ ενδεείς εραστές, απαιτούν μια φωνή απ’ τον διπλανό/ για τον καιρό που βρίσκεται εντός τους.. [το σινάφι, σ. 14 ] Στο ποίημα «Σπουδαίο πράγμα» και στο ίδιο ύφος καταγγελίας και αυτοσαρκασμού αντιπαραβάλλει την τέχνη και τη μόρφωση με τα χρήματα: Κόπιασες, πόνεσες για ένα dr ή ceo. Τα λεφτά επίσης./ Δεν ξέρει τι έχει ο μεγαλοκρεοπώλης, λες./ Ως επί το πλείστον βέβαια…/ Κάθε μεγάλος ποιητής είναι μια ασφαλής/επιφωνηματική ατάκα θαυμασμού/ στα κοινωνικά fb. Εκεί λοιπόν καταξιώνεται ένας ποιητής; Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Όπου εισπράττει ένα επιφώνημα επιβεβαίωσης, Αναίμακτο επίπεδο, εξευγενισμένη νοοτροπία, σημειώνει στη συνέχεια ή μήπως κάπου άλλου όταν θελήσει να αναμετρηθεί με τις λέξεις και με τον στοχασμό, όταν εκτίθεται στη δημόσια κριτική την επώνυμη και όχι στην ασφαλή ανώνυμη των μέσων.
Ο χρόνος και η πόλη, μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία, εμπερικλείονται στους στοχασμούς του Λουκά Τζόγια. Με αγάπη, νοσταλγία, αλλά και τρυφεράδα την προσεγγίζει και συνομιλεί μαζί της, πάντα όμως με ανατρεπτική διάθεση: Κοιμάται η πόλη μου/ Μόνο η προβολή της είναι καθαρή/ Στο χάσμα των νόμων φύτρωσε μια κερασιά/κι ο εωθινός άνεμος σταμάτησε σ’ έναν παλιό θάνατο [«Να πω κι εγώ κάτι τις», σ. 20] Η πόλη είναι ο τόπος που εμπνέει, που προβληματίζει που προκαλεί στοχασμούς για την αλήθεια άλλοτε με την ρεαλιστικότητα των εικόνων της, κι άλλοτε με τις τολμηρές συνθέσεις του ποιητή που βιώνει είτε την ομορφιά της, είτε τη μοναξιά και τα αδιέξοδά της. Κατέχω μιαν αλήθεια./Σβηστή πολιτεία, φωτισμένα κτίρια./Στενοί δρόμοι, στενότεροι γίνονται/…. Μια θέση αδειανή στην κόλαση παραμορφώνει/το γούστο του Θεού …[σ. 24] Αυτός είναι ο τόπος σου./Απλός σαν κι αυτά που πολεμάς/… Άδειος, μοιρασμένος /σε ένα άσπρο και σ’ ένα μαύρο βότσαλο…/Αυτός είναι ο τόπος σου. Αγάπα τον… [σ. 26] ή Αυτή η πόλη έχει στα πόδια της δεσμά. /ασπρόμαυρες φωτογραφίες χωρίς φαντασία/κι αγγίγματα. …[σ. 34] Κι ο χρόνος κάτι που δεν ελέγχεται, δεν τιθασεύεται, όπως και ο κάθε άνθρωπος: Είμαι δρόμος ανεξερεύνητος./Ο ανυπάκουος χρόνος της ελιάς/… [σ. 19]
Το ερωτικό στοιχείο, ο ερωτισμός και ο αισθησιασμός ακόμα είναι διάχυτα σε αρκετά ποιήματα της συλλογής, ως συνέχεια κατά κάποιον τρόπο της προηγούμενης Ερωμένα Σχεδιάσματα. Ο έρωτας είναι η κινητήρια δύναμη στη ζωή μας, στόχος, όνειρο, επιθυμία. Ο Τζόγιας προσεγγίζει το θέμα αυτό με ευαισθησία, με ειλικρίνεια, με τόλμη, χωρίς να φείδεται ανάλογων εκφράσεων. Αυτές οι σιγανοπαπαδίτσες εμἐνα με εξιτάρουν, /… Χαμηλώνουν μάτια, στήθη και πλέκουν τα χέρια/στο ύψος του αιδοίου…/… Δεν ζει κανείς χωρίς την ηδονή./Κλειδωμένος ρώγες μες στα δαντελωτά συρτάρια,/αγκομαχούν για ελευθερία.
Όσο τολμηρές είναι οι εκφράσεις που χρησιμοποιεί χωρίς δισταγμό, που σε ορισμένα ποιήματα φτάνουν να γίνονται προκλητικές, άλλο τόσο τολμηρές είναι και οι εικόνες στη μεταφορική χρήση της γλώσσας. Ξενικές εκφράσεις οικείες στις νεότερες ηλικίες ίσως, λογοπαίγνια που φτάνουν στην ηθελημένη ανορθογραφία υπάρχουν διάσπαρτα στα ποιήματα άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με διάλυση ή ανατροπή των γλωσσικών κανόνων. «Η ποίηση είναι μια τέχνη της γλώσσας» και όπως αναφέρει ένας άλλος σύγχρονος ποιητής, ο Διονύσης Καρατζάς, «Η ποίηση δεν ερμηνεύει, ούτε σχολιάζει. Αξιοποιεί τη μεταφορά, την εικόνα, τον συνειρμό και, με τον εσωτερικό ρυθμό της γλώσσας, αποκαλύπτει αλήθειες και συγκινεί, η μελωδία της απηχεί την αρμονία του σύμπαντος». Στην ποίηση του Λουκά Τζόγια εμπεριέχονται τέτοιες τάσεις, οι οποίες όμως περιορίζονται όταν επιχειρεί, στα πλαίσια μιας άλλης ανατρεπτικής του διάθεσης, να μεταχειρισθεί λέξεις ή εκφράσεις μη οικείες στη γλωσσική αρμονία. Και χρέος του ποιητή είναι να προστατεύει και να υπερασπίζεται τη γλώσσα του.
O Χρίστος Λάνδρος είναι φιλόλογος –αρχειονόμος, τέως προϊστάμενος των Γενικών Αρχείων του Κράτους (ΓΑΚ) νομού Σάμου. Γεννήθηκε στη Σάμο το 1950. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε στη Μέση Εκπαίδευση και στο Ιστορικό Αρχείο Σάμου. Είναι ιδρυτικό μέλος και μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Απόπλους. Έχει συγγράψει τις μονογραφίες Η μετεπαναστατική Σάμος σε υποτέλεια 1834- 1835, το τρίτομο έργο με τίτλο Σαμιακά Έντυπα Μονόφυλλα 1832-1915, μελέτες και άρθρα δημοσιευμένα στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, σε συλλογικούς ή τόμους πρακτικών συνεδρίων. Τακτικά αρθρογραφεί στο περιοδικό Απόπλους.
Ημ/νία δημοσίευσης: 30 Νοεμβρίου 2018
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 18
- Στάθης Κουτσούνης, Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο. Κριτικές επισκέψεις και άλλα κείμενα (1989 - 2020)
- Παυλίνα Παμπούδη, Νυχτολόγιο,
- Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 16
- Βασιλική Ράπτη, Η λεπταίσθητη Λαίδη μου
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις...
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις
- Θεοδόσης Πυλαρινός: Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης
- οι Κυψέλες του Γιώργου Αλισάνογλου και η Παπούσα της Βίκυς Κατσαρού
- Ποιητική της ζωής
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ – "ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ"
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 15
- Χλόη Κουτσουμπέλη, Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- Alda Merini, Θεϊκή μανία, μτφρ. Έλσα Κορνέτη
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- Κατερίνα Κούσουλα "Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Της μη συμμορφώσεως άγιοι
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ του Μανόλη Πρατικάκη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη