Κριτική: Μαρία Τσάτσου
Σκέψεις γύρω από την ποιητική δουλειά «Ο μεγάλος ξενώνας»
του Μανόλη Πρατικάκη
E la nave va! Και το πλοίο συνεχίζει τον πλου του! Αφορμώμενη από το μνημειώδες έργο του Fellini, αλλά και από σχόλια του ίδιου του Μανόλη Πρακτικάκη για τον ``Μεγάλο Ξενώνα´´, έτσι θα τολμούσα να ορίσω, την τελευταία του δουλειά, την τόσο ώριμη και - γιατί όχι – φελλινική. Ας ακούσουμε τον ίδιο να μιλάει για το έργο του: «Με τον ``Μεγάλο Ξενώνα´´ προσπάθησα, αφ’ ενός να ανοίξω έναν διάλογο με όλο το ποιητικό μου παρελθόν, και το μέχρι τώρα παραδομένο έργο μου, και αφ’ ετέρου με όλο το ποιητικό και γενικότερα πνευματικό παρελθόν της παγκόσμιας δημιουργίας, που με άγγιξε, με επηρέασε, και με έκανε να αισθανθώ ότι συμπορεύομαι, ότι ανήκω σε μια κοινή προβληματική, έντι κοινό αισθητικό και εσχατολογικό σύμπαν, μέσα σε ένα πνευματικό ταξίδι 35 περίπου χρόνων. Έτσι, είναι σαν να συνταξιδεύω σε ένα πλοίο, μαζί με λογοτέχνες, ποιητές και ανθρώπους του πνεύματος που προηγήθηκαν, αλλά και μαζί με όλους τους προηγούμενους εαυτούς μου, ή να προσεγγίζω για λίγο, δικά τους λιμάνια, και να ανταλλάσσουμε στοχασμούς και πραμάτειες, σε έναν ανοιχτό δημιουργικό διάλογο, ή απλώς σαν μία σήμανση». Και λίγο πιο κάτω προσθέτει: « Τα ποιήματά μου, μέσα από σχέσεις διακειμενικότητας, αναστοχάζονται παλιούς εκφραστικούς τρόπους… Η θεματολογία μου προσπαθεί να καταγράψει την Εικονική πραγματικότητα που πάει να αφανίσει κάθε αυθεντικό και γνήσιο στοιχείο της ζωής … όπου ο άνθρωπος από δρων πρόσωπο και πολίτης, γίνεται παθητικός θεατής, οπαδός, άθυρμα στα χέρια άνομων, και συχνά ζοφερών συμφερόντων και κινήτρων… Με άλλα λόγια, [«Ο Μεγάλος Ξενώνας»] είναι μία επιτομή, ένα βιβλίο που γράφηκε από πολλούς συγγραφείς μαζί, ένα διακειμενικό ποίημα, που περιέχει αντιφωνήσεις, από τους Ορφικούς και το Όμηρο; Έως τον Καρούζο»
Με τον ``Μεγάλο Ξενώνα´´, λοιπόν, ο Μανόλης Πρατικάκης συμμετέχει στην ιστορική λογοτεχνική συνέχεια. Ταυτόχρονα όμως, ζώντας μέσα στην επιστημονική και τεχνολογική έκρηξη της εποχής μας, ασκεί μια οξυδερκέστατη κριτική πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και τα πεπρωμένα του ανθρώπου. Χρησιμοποιώντας μια γλώσσα της ``Αποκαλύψεως´´, ηχηρή, τρομερή, γεμάτη οργή, ``ζωγραφίζει´´ τη νωπογραφία της εποχής μας, σαν ένας άλλος Ιερώνυμος Μπος, σε μια τετραμερή επική – ελεγειακή σύνθεση, που εκπλήσσει με την ανυποχώρητη επιθετικότητά της, μπορεί όμως και να γοητεύσει. Κάποτε, ο καταπέλτης αυτός στέκεται, για να στοχαστεί πάνω στο διάβα του χρόνου: «Καλά είμαι εδώ στο τελευταίο οχυρό μου. Σε μια κρυφή εκεχειρία με τις θύελλες της νιότης… Με τις γλυκές επιδρομές στου χρόνου τα αρχεία. Με τις φιλοδοξίες και τα πάθη σε πραϋντική μεγάλη νάρκη. Σαν κατανόηση της ουτοπίας. Με τη ματαιότητα να’ χει κι’ αυτή τα ξέφωτά της. Και σχεδόν τις μπιγκόνιες της». Είναι φανερή εδώ η συγγένεια με τον σουρεαλισμό και δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι από κάτι τέτοια ``ξεδιψάσματα´´ της γλώσσας του Πρατικάκη εκπηγάζει μια δροσιά, μια ελπίδα. Και αλλού πάλι: ``Συνομιλώ κάθε στιγμή με τον νεκρό που μου νεύει. Και για λίγο / χάνεται πίσω απ’ τα σπίτια / που παρεμβάλλονται αδιάφορα στην κίνηση / Κι αυτή η διαλείπουσα λουρίδα είναι η ζωή».
Σε τέτοιες στιγμές, το διακειμενικό πόνημα του Μανόλη Πρατικάκη, με τη βαριά, κάποτε ειδικής υφής γλώσσα, ο ``Ξενώνας´´ αυτός, που φιλοξενεί αλληλογορικά όλους μας, γίνεται ακραιφνής, λεπτουργημένη ποίηση. Σε άλλα σημεία, η απουσία, το κενό, γίνονται αναζήτηση του ``άλλου´´, με αυτοκριτική ματιά πάντα, μέσα όμως στην παράδοση του ανθρωπισμού που είναι ο φυσικός χώρος της ποίησης, ακόμη και όταν καταλαμβάνεται από πεσσιμισμό: «Γράφω πάει να πει μιλάω με τους άλλους./ Και ακούω τους απόηχους της φιλαυτίας μου./ Σημαίνει σαρκάζω τον ξενώνα του οποίου είμαι τρόφιμος».
Πυρήνας του ``Μεγάλου Ξενώνα´´ είναι ο χρόνος. Ή μάλλον είναι ο Χρόνος. Ο μέγας πότης που μπορεί να μεταβάλει το ``ασήμαντο εκτόπισμα´´ της ύπαρξης μας, σε ιστορικό γεγονός, αλλά εξ’ ίσου, και την έξαλλη πτώση του δυτικού πολιτισμού που ο Πρατικάκης χαράσσει ανάγλυφα με βαθιές νυστεριές, σε έναν ακόμη κύκλο, ένα από τα περίφημα corsi και recorsi του Vico. Και οι άνθρωποι, θύματα και αναθήματα, σε μια μακρά σειρά μάταιης θυσίας, στο βωμό της αστραφτερής ύλης:
« Είδα το Εμπάϊαρ Στέιτ Μπίλ- ντιγκ και τα άλλα βαβυλώνια/ βάραθρα προς τον ουρανό». «Είδα τα σαστισμένα πλήθη σε πανικούς περιπάτους. / κονσερβηδόν στα καταφύγια με προβοσκίδες».
Η αγωνία της φθίνουσας ύπαρξης και η αναζήτηση μιας απάντησης που δεν δίνεται, πλανώνται στον ``Μεγάλο Ξενώνα´´: στην Αθήνα, στις μεγαλουπόλεις του κόσμου, στη δημόσια ζωή, στις ιδιωτικές στιγμές των ζευγαριών και των μοναχικών πολιτών, κυριαρχεί, τον περισσότερο καιρό τουλάχιστον, η έρημος που φορά το νυφικό της. Ατάκες και παρεμβολές που θυμίζουν Έλιοτ, Τζόους, αλλά και Πιραντέλο, δίνουν θεατρικότητα σ’ αυτή τη φρενήρη περιπλάνηση που ερωτοτροπά με την τρέλα χωρίς να καταβυθίζεται ποτέ σ’ αυτήν. «Εξαρθρωμένος χρόνος. Αλλά η ευσεβής κυρία Χρονο-πούλου ζητάει άπελπις/ διανυκτερεύον ορθοπεδικό».
Η γλώσσα του Μανόλη Πρατικάκη είναι η γλώσσα ενός τεχνίτη της ποίησης, ενός τολμηρού καινοτόμου. Λίγες, ευτυχώς, φορές ακολουθεί τους νέους τρόπους που απειλούν να γίνουν καθεστώς, αλλοιώνοντας την εξαίσια μορφή της ελληνικής γλώσσας, και τσακίζοντας την σπονδυλική της στήλη. Όχι, ο ``Μεγάλος Ξενώνας´´ είναι δεμένος στέρεα με τα καλά ελληνικά, τα αγαθά, τα λογικά, εκείνα που κάποιος είπε πως θα μιλούσαν οι άγγελοι, αν είχαν φωνή.
Μανόλη Πρατικάκη, που όσο σε ψάχνει κανείς, τόσο σε αντικαλύπτει, τόσο σε σέβεται, τόσο σε θαυμάζει και σε αγαπά, αν,
``Σπάει τώρα το φτερό. Χαλάει το φρένο.
Γεμίζει σίδερα ο χρόνος.
Γίνεται βίδες η αιωνιότητα´´,
υπάρχει, όμως, πάντα η ποίηση, ο ενδιάμεσος χώρος, ανάμεσα στο εδώ και στο επέκεινα, ανάμεσα στο ρητό και το άρρητο, το ορατό και το αόρατο, υπάρχει η γενναία, ποίησή σου.
ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΤΣΟΥ
Ημ/νία δημοσίευσης: 6 Σεπτεμβρίου 2006
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 18
- Στάθης Κουτσούνης, Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο. Κριτικές επισκέψεις και άλλα κείμενα (1989 - 2020)
- Παυλίνα Παμπούδη, Νυχτολόγιο,
- Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 16
- Βασιλική Ράπτη, Η λεπταίσθητη Λαίδη μου
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις...
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις
- Θεοδόσης Πυλαρινός: Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης
- οι Κυψέλες του Γιώργου Αλισάνογλου και η Παπούσα της Βίκυς Κατσαρού
- Ποιητική της ζωής
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ – "ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ"
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 15
- Χλόη Κουτσουμπέλη, Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- Alda Merini, Θεϊκή μανία, μτφρ. Έλσα Κορνέτη
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- Κατερίνα Κούσουλα "Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Της μη συμμορφώσεως άγιοι
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη