GEORGE BACOVIA

Μελαγχολική βραδιά

Βάρβαρα τραγουδούσε εκείνη
στο καφενείο τ’ αδειανό,
βάρβαρα, αλλά με σπαραγμό –
γύρω είχε εξέγερση και δίνη,
και θόρυβο εκκωφαντικό.
Βάρβαρα τραγουδούσε εκείνη.

Βάρβαρα τραγουδούσε εκείνη…
Κι εμείς, θλιμμένη συντροφιά
ψάχνοντας μέσα στον καπνό
ανύπαρκτα βασίλεια…
Με αντίλαλο σατανικό,
βάρβαρα τραγουδούσε εκείνη,

Βάρβαρα τραγουδούσε εκείνη,
και γύρω εξέγερση και δίνη…
Κι ούτε που φύγαμε πια σπίτι,
μείναμε βουρκωμένοι εκεί,
όπου, στην αίθουσα αδειανή,
βάρβαρα τραγουδούσε εκείνη…

Poezii, 1936