ISTVAN, LASZLO

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ISTVAN LASZLO GEHER

Μελέτη Κρυστάλλου

Η γραμμή του λαιμού σου σαν παγετώνας

ανάμεσα στις παγωμένες βουνοπλαγιές του δέρματός σου, αποκαλύπτει

το κρύο κάτω από την επιφάνεια.

Με κοιτάζεις συχνά. Δεν με νοιάζει. Ένα φεγγάρι

στο χάσιμο είναι η ψυχή σου, ακόνισμα δρεπανιών

μέχρι τη νέα σελήνη.

Μερικές γυναίκες, το λέω αυτό εκτός σκηνής,

έχουν μια παγωμένη μεμβράνη ανάμεσα στα δάκτυλα,

είναι πλάσματα του νερού.

Τώρα πες μου, όταν επιστρέψω σπίτι, θα με βοηθήσεις

να βγάλω το παλτό μου, βάζοντας στην άκρη οτιδήποτε

μπορεί να αφεθεί στην κρεμάστρα της ημέρας λέγοντας,

ίσως, μου έλειψες;

Ρίχνοντας ένα παγάκι στο κρυστάλλινο ποτήρι,

προσφέροντάς μου τον απολαυστικό του ήχο;

Κι όμως, τα μαργαριταρένια σου νύχια

δεν θα ακουμπήσουν ποτέ τον δίσκο σερβιρίσματος.

Κάποια σαν εσένα παγώνει το όνειρό μου,

όταν δεν με κοιτά καν στα μάτια,

παρά προσηλώνεται στον καθρέφτη,

παγοδρομώντας επάνω στο δικό της φως.

István László Geher

Απόδοση: Χρήστος Χρυσόπουλος, Γιώργος Χαντζής

Ημ/νία δημοσίευσης: 12 Απριλίου 2008

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ