Εκτύπωση του άρθρου

MIMI PLEVIN-FOUST

 

Μετάφραση: Ελεωνόρα Αργυροπούλου 
Επιμέλεια: Λιάνα Σακελλίου

 

 

Η Mimi Plevin-Foust γεννήθηκε στο Κλήβελαντ στο Οχάιο και μεγάλωσε στην πόλη Σέικερ Χάιτς. Έχει ζήσει αρκετά χρόνια στη Νέα Υόρκη και στο Νιού Τζέρσεϋ. Κατοικεί μαζί με τον άντρα της, την κόρη  και τις γάτες της σε ένα σπίτι στο Κλήβελαντ το οποίο είναι ενός αιώνα. Στη διάρκεια της καριέρας της έχει δουλέψει ως καλλιτέχνιδα γυαλιού, δασκάλα, σεναριογράφος και σκηνοθέτης, παραγωγός ταινιών ντοκιμαντέρ, σύμβουλος προσανατολισμού εργασίας και ποιήτρια. Ως παραγωγός ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος και ποιήτρια κατάφερε να κατανοήσει σε βάθος τους ανθρώπους, τις διάφορες ιστορίες σχετικά με το κουράγιο και τη χάρη του καθενός. Τα ποιήματα και τα άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Carve Magazine, Learn Vest/Forbes.com, Fourteen Hills, POZ Magazine, Sanskrit Literary-Arts Magazine, Script και αλλού. Πρόσφατα κέρδισε το "Gordon Square Review Poetry Contest" με το ποίημα “On the Anniversary of the Kent State Shootings”. Άλλα βραβεία που έχει κερδίσει για την ποίηση της είναι το Rose Low Rome Memorial και το Kim Ann Arstark Award. Επίσης έχει βραβευτεί και για τις σκηνοθετικές της παραγωγές. Επιπλέον, είναι η οικοδέσποινα σε ένα podcast το οποίο ονομάζεται Rhymes & Dimes: How Poets Make Money β(& Change the world).

Bibliography

“When I Try to Meditate on a Plane and Then Imagine,” Two Cities Review (plus audio recording featured on podcast with editor comments), June 2019
“Queens Constellations,” Carve Magazine (plus interview on blog), Fall 2018
“Ghost Kid,” Spank the Carp, September 2018; interview published December 2018
“On the Anniversary of the Kent State Shootings,” Gordon Square Review, November 2017
“Good-bye, Dad,” “Prayer,” Sanskrit Literary-Arts Magazine, May 2014
“From the City, a Country Reverie,” Willow Review, June 2014
“Lise H-Leaves A. Renoir to Marry Henri T,” “103o,” Fourteen Hills, December 2017
“The Spear,” “Star Magnolia,” Forge Journal, July 2013
“Ariay,” “Tea,” Stickman Review, June 2013
“Why I Waited Till My 40’s To Have A Baby,” Learn Vest/Forbes.com, May 2012
“Trader Joe’s Parking Lot,” Unknown date
“Enveloped,” Unknown date
“Squirrels Run the Nuthouse,” Unknown date
“Let Me Count the Ways,” Unknown date

http://mimiplevinfoust.com/
https://www.linkedin.com/in/mimiplevinfoust
https://www.pw.org/directory/writers/mimi_plevinfoust
https://www.litcleveland.org/profiles/mimi-plevin-foust
http://mimiplevinfoust.com/cleveland-poet/
http://www.widetimeproductions.com/Blog/testimonials
http://forgejournal.com/forge/2013/06/30/star-magnolia/


   
ENVELOPED                                                     ΤΥΛΙΓΜΕΝΟΙ                      

Piece by piece,                                                   Κομματάκι κομματάκι
he eats your soul                                                 σου τρώει τη ψυχή
in small bites:                                                      σε μικρές μπουκίτσες:
first, in your silence                                             πρώτα, στη σιωπή σου
as he talks and talks                                           ενώ μιλάει, μιλάει     
and lies and lies                                                   και ψεύδεται διαρκώς  
because he’s                                                       γιατί είναι 
your president                                                     ο πρόεδρός σου   
and he claims                                                      και ισχυρίζεται      
he’s been treated                                                πως του έχουν φερθεί 
so unfairly                                                            με τον πιο άδικο τρόπο
as his lies                                                             καθώς τα ψέματά του
choke the air                                                        μολύνουν τον αέρα
around you                                                           τριγύρω σου
like a dank                                                            όπως μια μεταδοτική 
miasma, stick                                                       αρρώστια, κολλημένη
to your skin,                                                          πάνω στο δέρμα σου,
seep into lungs                                                     διαρρέοντας στους 
so that people                                                       πνεύμονες έτσι ώστε οι
who have any                                                       άνθρωποι που έχουν
cracks start                                                           ρωγμές να αρχίσουν 
to lose them-                                                         να χάνουν τους ίδιους 
selves—enmeshed                                               τους εαυτούς τους—
within and without                                                 πιασμένοι μέσα και έξω
by his web—                                                         από τον ιστό του—
so that, inevitably,                                                 ούτως ώστε 
we can be                                                             αναπόφευκτα
swallowed—                                                         να μας καταπιεί
rule by rule,                                                           σύμφωνα με κανόνες
value by                                                                με αξίες
value,                                                                    κομματάκι 
piece                                                                     κομματάκι.
by 
piece.                                                            

STAR MAGNOLIA

Tonight I wish someone else was my poet
someone who could narrow her eyes
at my life, extricate its voice
like a fish pine
and hang it by a thread so I
could watch  it slowly turn through the light.

Tonight the sky walks beside me;
I run my hand down the magnolia’s cold spine: Each branch lifts
a menorah to the night.
You are with me
in the petal’s conversation
with its limb.

I release you,
the magnolia spills against the night.

Forge Journal, July 2013

ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΜΙΑ ΜΑΝΟΛΙΑ

Σήμερα εύχομαι κάποιος άλλος να ήταν ποιητής
κάποιος που να μπορούσε να κατανοήσει σε βάθος
τη ζωή μου, να απαλλάξει τη φωνή του
σαν  ψαροκόκαλο
και να το κρεμάσει από μία κλωστή, ώστε εγώ
να μπορέσω να το δω να γέρνει προς το φως.

Σήμερα ο ουρανός βαδίζει δίπλα μου,
το χέρι μου γλιστράει πάνω στη κρύα ράχη της μανόλιας. Κάθε κλαδί ανυψώνει
μια επτάφωτη λυχνία στη νύχτα.
Είσαι μαζί μου,
στη συζήτηση του πετάλου
με το άκρο του.

Σε απελευθερώνω,
και η μανόλια ξεχύνεται κόντρα στη νύχτα.


TRADER JOE’S PARKING LOT

7:45 p.m. I emerge 
from the busy trance
of buying 
to discover this sky—
bluish-gray, 
lined with bars of clouds, 
each one a stripe of pink light 
and deep shadow—
while, just beyond the cars, 
a silent parade of gray mists 
drifts left to right across the scene,
unending as ocean waves 
or smoky ghosts 
of the Amazon burning.
 
ΧΩΡΟΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΟΥ TZO


19:45  εμφανίστηκα
από την έκσταση της πολυάσχολης αγοράς
για να ανακαλύψω αυτόν τον ουρανό-
γαλαζωπό και γκρίζο,
με γραμμές από σύννεφα,
όπου το καθένα είχε μια γραμμή ροζ λάμψης
και βαθειά σκιά-
ενώ, ακριβώς πίσω από τα αμάξια,
μια σιωπηλή παρέλαση από γκρίζα ομίχλη
παρασύρεται από αριστερά στα δεξιά κατα μήκος της σκηνής,
ατελείωτα, καθώς κύματα του ωκεανού
ή  φαντάσματα του Αμαζόνιου
καίγονται με καπνούς. 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 5 Δεκεμβρίου 2020