ΣΟΦΙΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΠΟΙΗΜΑ

Ι.
Με άφησε άφωνη 
Ο θάνατος αυτός

Τον άφησα κι εγώ απ’ έξω
Να περιμένει στην ουρά
Μέχρι να έρθει 
Η ώρα
της επεξεργασίας

συχνά δεν έρχεται όμως ποτέ
εκείνη η στιγμή
που θα τακτοποιήσει
θα καταχωρίσει
θα τα βάλει όλα 
σε μια
σειρά 

απλώς
η είδηση 
 
ένας συνδυασμός
δύο πιθανοτήτων

ότι 
εκείνοι οι δύο άνθρωποι
που ένα πρωινό 
πριν από τόσα χρόνια
κατά τις δέκα 
καθόντουσαν 
στο τσάι και συμπάθεια
στην
Αλεξάνδρου Σβώλου
Με ένα φως να τους φωτίζει 
Από πίσω 
Σαν μαγικό και σαν
Απόκρυφο 
Να αποκτάει τώρα
το φως εκείνο
Μια άλλη σημασία
Πιο μελλοντική
Εκείνοι οι δύο 
Άνθρωποι
Ένα γελαστό πρωί 
Με ανάλαφρη διάθεση πρωί
Οι δύο άνθρωποι 
Εκείνης της ωραίας
πρωινής στιγμής
Σήμερα
Δεν υπάρχουν.

ΙΙ.
Κι έτσι
Εκείνοι 
Οι δύο
Που εκείνο το πρωί
Σαν ενωμένοι και σαν
Σε συμμαχία 
Μυστική
Σαν μαζί να 
Ερχόντουσαν
Και σαν
Μαζί
Να φύγαν.

© Poeticanet