Πιες είπε Πιες επανέλαβε
άφησε το μπουκαλάκι κατάχαμα
ντυμένος λαγός μ’ αστραφτερή πυγμή
ήπια αν και με δυσπιστία
τώρα πια περιμένω
το πεύκο γλείφει τις ουλές του
-γλιστράω βαθιά τους-
γεύομαι τους αδένες του
φλερτάρω με αειθαλή ερπετά
λίγο ακόμη πίνω
συντίθεμαι σε κλάσματα δευτερολέπτου
-μελάνι, δακρύζεις αδιάκοπα-

Γλείφω άκοσμα σταγόνες ρητίνης
Μπάινω με βία στο κουκούλι μου
Καταπίνω λίτρα αμνιακού υγρού
Ξερογλείφεσαι
Λίγοι μήνες ακόμη
Λίγοι ακόμη -!-
-μήνες δικοί μου, δικά σου δευτερόλεπτα-

Κισσός
Θα αναρριχηθώ στους φράχτες σου
Θα με κλαδεύεις μέρα
Νύχτα θα γεννιέμαι στ’ απλωμένα ρούχα σου
Με το πινέλο σου στο στόμα μου
Κι ένα καπέλο να με στέλνει
Δευτέρες και Παρασκευές
Στα ακροδάχτυλά σου

Χαρά Ναούμ
(oceandeslettres.blogspot.com)