ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΟΙΝΑ
Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Κάπου περνούσε μια φωνή
Φιλολογική επιμέλεια-Επιλεγόμενα Νίκου Σαραντάκου
Εκδόσεις Ερατώ
Οι εποχές κρίσης, όπως είναι αυτή που διανύουμε, εκτός από τα αυτονόητα δυσάρεστα, παρέχουν ταυτοχρόνως και την σπάνια ευκαιρία για εκκαθαρίσεις και επαναπροσδιορισμούς. Έτσι, η οικονομική κρίση που επηρεάζει μοιραία και την βιβλιαγορά, αναδεικνύει, θέλοντας και μη, την πολιτισμική εκείνη κρίση που όλοι βλέπαμε εκτεθειμένη στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και στις λίστες των ευπωλήτων, τα οποία φιλοξενούνταν στις σελίδες εντύπων ευρείας κυκλοφορίας. Είναι ώρα, λοιπόν, να διακριθούν τα πρόβατα από τα ερίφια, συμπαρασύροντας το πενιχρό βαλάντιο του βιβλιόφιλου και φιλαναγνώστη προς αγορές που, για να μιλήσουμε με τους όρους που έχουν επιβληθεί εσχάτως στην ελληνική γλώσσα, επιβεβαιώνουν το valueformoney.
Αυτό ακριβώς φαίνεται να ισχύει για τη νουβέλα Κάπου περνούσε μια φωνή του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, σε φιλολογική επιμέλεια και εκτενή επιλεγόμενα του Νίκου Σαραντάκου, που εξέδωσαν οι εκδόσεις Ερατώ κατά το τρέχον έτος. Κατ’αρχάς το όνομα του ίδιου του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη στο τιμόνι του σκάφους που μας μεταφέρει στις συνοικίες «της παλιάς, ρομαντικής Αθήνας»[1] του 1915, όπου τοποθετείται ο χρόνος της αφήγησης, αποτελεί εγγύηση για ασφαλή επιλογή: ο αισθαντικός ποιητής του μεσοπολέμου, που, αν και θεωρούμενος ένας από τους ήσσονες, αγαπήθηκε ιδιαιτέρως από το κοινό, διαβάστηκε, μελετήθηκε και μελετάται από ειδικούς, που μελοποιήθηκε, που έγινε λογοτεχνικός, αλλά και κινηματογραφικός ήρωας, αποκαλύπτει, όσο τον ανακαλύπτει κανείς, ένα πολυσχιδές ταλέντο. Μεταξύ άλλων, λοιπόν, ο ποιητής Λαπαθιώτης υπέκυψε στη γοητεία του πεζού λόγου: τα πολυάριθμα διηγήματά του, τα πεζά του ποιήματα, καθώς και το εκδοθέν μυθιστόρημά του Το τάμα της Ανθούλας επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές· ακόμη περισσότερο αυτό συμβαίνει με το αυτοβιογραφικό του κείμενο που, λίγο πριν από το τραγικό τέλος του Λαπαθιώτη, μετατρέπει την ζωή του σε αξιόλογη τέχνη.[2] Οι πολυάριθμοι στοχασμοί, οι βιβλιοκρισίες, τα κριτικά άρθρα κι οι μελέτες του συγγραφέα προστίθενται στον πλούσιο κατάλογο των πεζολογικών κειμένων του Λαπαθιώτη.
Είναι, λοιπόν, δώρο για το κοινό κάθε νέα έκδοση που φέρνει στο φως μια ακόμη πτυχή ενός συγγραφέα ο οποίος, βάσει των επιταγών του αισθητισμού, επιδίωξε, απέχοντας συστηματικά από κάθε βιοποριστική μέριμνα, να θεραπεύσει με κάθε τρόπο την Τέχνη. Γι’αυτό, εξάλλου, στο λογοτεχνικό έργο του Λαπαθιώτη είναι εμφανής η απρόσκοπτη μείξη κάθε καλλιτεχνικής έκφρασης, παραπέμποντας στις αρχές του ρομαντισμού: η μουσική διαπλέκεται με την εικόνα και μαζί συναντούν τον λόγο, που με τη σειρά του συναιρεί την ποίηση με την πρόζα. Όπως συμβαίνει, δηλαδή, και στη νουβέλα Κάπου περνούσε μια φωνή, της οποίας ο τίτλος είναι δηλωτικός της μουσικότητας που διαπνέει ολόκληρο το κείμενο. Το «βαθύτατα παθητικό τραγούδι» που εγκαινιάζει το κείμενο, συνενώνει τις φωνές ενός γοητευτικού «κόρου», που απαρτίζεται από λαϊκούς άνδρες: προεξάρχων είναι ο Σωτήρης ο τσαγκάρης, με μια φωνή «γλυκιά και δροσερή, σα να’ταν ασημένια», στο «σεγκόντο» ακούγεται ο Σπύρος ο υδραυλικός, πιο πίσω ο Αλέκος ο αραμπατζής κι ο Βαγγέλης το γερό ναυτάκι. Η τραγική πρωταγωνίστρια της ιστορίας, η Ρηνιώ η καπελού, σεμνό κι εργατικό κορίτσι, συστήνεται στον αναγνώστη επίσης δια της φωνής της, που έχει έναν τόνο «γλυκομίλητο, μειλίχιο, παιδιακίσιον», με κάτι το δειλό, το διακριτικά συνεσταλμένο, απαλύνοντας με την χαμηλόφωνη ευγένειά της τη στιβαρότητα της ανδρικής χορωδίας· αλλά και η υπόκρουση στους δρόμους που διαμορφώνουν το σκηνικό της ιστορίας μοιάζει μουσικότατη: οι πατημασιές των περαστικών ακούγονται «σα ρυθμικό τραγούδι μακρινό». Η μουσική αυτή σύνθεση επενδύει ηχητικά μια σειρά από αστικές εικόνες που στεφανώνει υποβλητικά το σεληνόφως, χαρακτηριστικό μοτίβο της λαπαθιωτικής ποίησης: το «πελώριο φεγγάρι κι υπερφυσικό» μοιάζει με «μήνυμα θανάσιμο», όταν «πράσινο, μεγάλο, πελιδνό» προεξαγγέλλει την τραγωδία που εξαρχής γνωρίζει ο αναγνώστης. Τα γεγονότα ξετυλίγονται αναδρομικά, ανηφορίζοντας τον «μοιραίο Γολγοθά» που προσδιορίζεται από σαφείς οδοδείκτες: η οδός Ερατοσθένους με το τραμ του Παγκρατίου, το καφενεδάκι-καπηλειό του κυρ-Χρήστου, η οδός Αγίου Μάρκου με το γυναικολόι το «συναγμένο γύρω στις αυλόπορτες και θρονιασμένο, μέχρι τα μεσάνυχτα, στα πεζοδρόμια μπροστά σε κάθε σπίτι», το Βατραχονήσι με τα σοκάκια του, αλλά και τα πολύβουα Ζάππειο, Σύνταγμα κι η οδός Ερμού, είναι λίγοι μόνον σταθμοί μιας διαδρομής που ξεκινά από την άχαρη ζωή της Ρηνούλας μέσα στην κατήφεια του δωρικού σπιτιού της, φθάνει ως τον ανανταπόδοτο έρωτα για τον Σωτήρη και καταλήγει στο «αργό κι απροσδιόριστο σβήσιμό» της από τη «μυστική» αρρώστια στο τέλος της τραγωδίας.
Η δημοσίευση του έργου μάλλον όψιμα, το 1940, υποδηλώνει ενδεχομένως την νέα επεξεργασία του από τον, ούτως ή άλλως, τελειομανή της μορφής και λεπτουργό Λαπαθιώτη και δικαιολογεί, άλλωστε, την ευδιάκριτη ωριμότητα της γραφής του. Καίρια, υποβλητική, μουσική (με μετρικούς θύλακες που παραπέμπουν στους ρυθμούς της έμμετρης ποίησης του Λαπαθιώτη), γλαφυρή η γραφή του έργου επιτυγχάνει κορυφώσεις που αποκαλύπτουν μεγάλο συγγραφικό ταλέντο και τη διεισδυτική παρατηρητικότητα του αληθινού καλλιτέχνη: οι μικροκαβγάδες ή το ζεϊμπέκικο του λαϊκού καφενείου, το πανδαιμόνιο στους αθηναϊκούς δρόμους ανήμερα του Ευαγγελισμού, οι φωτιές του Κλείδωνα και, κυρίως, η σκηνή στο Νεκροταφείο με τον κουτσό φύλακα-Χάρο να προφητεύει το αμετάκλητο είναι σκηνές που δύσκολα μπορεί να ξεχάσει ο αναγνώστης της νουβέλας. Από την άλλη, ο λανθάνων ερωτισμός, κυρίως ο ομοφυλικός, που διαποτίζει τις σελίδες του έργου, διαφοροποιεί με την υπαινικτικότητα και ατμοσφαιρικότητά του το έργο από ένα γλυκανάλατο ρομάντζο, σαν κι εκείνα που κοσμούσαν τις σελίδες λαϊκών εντύπων της εποχής. Η διαχρονικότητα του έργου, που δικαιολογεί και την πρόσφατη έκδοσή του, οφείλεται σε όλες τις παραπάνω αρετές, καθώς και στη «μοντέρνα» γραφή του, που διαπλέκει τα είδη και συναιρεί το λόγο της λογοτεχνίας με τον μη λογοτεχνικό λόγο των αστικών δρόμων: η ποίηση συναντά τον πεζό λόγο, η αφήγηση τον ζωντανό διάλογο των λαϊκών ανθρώπων, ο μυθιστορηματικός λόγος τον επιστολικό.
Η σοβαρότητα και ποιότητα του εκδοτικού αυτού εγχειρήματος πιστοποιείται τόσο από την κομψή εμφάνιση του τόμου, όσο και από την προσεγμένη δουλειά του επιμελητή του, Νίκου Σαραντάκου. Ο σεβασμός στο πρωτότυπο κείμενο, τα εύστοχα σχόλια, αλλά κυρίως το πολύτιμο για κάθε αναγνώστη του Λαπαθιώτη πολυσέλιδο χρονολόγιο, προϊόν μακρόχρονης κι επισταμένης έρευνας του επιμελητή, αποδεικνύουν πως το έργο του Λαπαθιώτη έπεσε, αυτή τη φορά, σε κατάλληλα χέρια.
Κατερίνα Δ. Σχοινά
[1] Οι χαρακτήρες σε εισαγωγικά προέρχονται από το ίδιο το κείμενο του Λαπαθιώτη. Στην πρώτη του δημοσίευση το έργο έφερε τον επίτιτλο «Εικόνες μιας Αθήνας περασμένης».
[2] Πρόκειται για το αυτοβιογραφικό κείμενο του Λαπαθιώτη, που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Μπουκέτο το 1940. Σε φιλολογική επιμέλεια Γ.Παπακώστα, το πλήρες κείμενο εκδόθηκε το 1986 (Στιγμή) και 2009 (Κέδρος), με τον τίτλο Η ζωή μου. Απόπειρα συνοπτικής βιογραφίας.
Ημ/νία δημοσίευσης: 14 Οκτωβρίου 2011
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 18
- Στάθης Κουτσούνης, Μπροστά σε αλλότριο ρόπτρο. Κριτικές επισκέψεις και άλλα κείμενα (1989 - 2020)
- Παυλίνα Παμπούδη, Νυχτολόγιο,
- Για το βιβλίο του Γιώργου Βέη: ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΚΕΙ ΑΠ' ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 16
- Βασιλική Ράπτη, Η λεπταίσθητη Λαίδη μου
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις...
- Αλέξιος Μάινας, Προσκόμματα και ποιμαντικές λύσεις
- Θεοδόσης Πυλαρινός: Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης
- οι Κυψέλες του Γιώργου Αλισάνογλου και η Παπούσα της Βίκυς Κατσαρού
- Ποιητική της ζωής
- ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ – "ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ"
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 15
- Χλόη Κουτσουμπέλη, Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- Παυλίνα Παμπούδη, Σημειώσεις για το άγραφο
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 14
- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ, Φωτογραφία ξωμάχου ή Τα μάγια
- Άννα Γρίβα, Δαιμόνιοι
- Στου κανενός τη χώρα του Στάθη Κουτσούνη,
- Παναγιώτα Λάσκαρη, “Μικρή σπουδή πάνω στο πρόσωπο ενός Τεύκρου – Συνομιλώντας με τον Γιώργο Σεφέρη”
- Χρύσα Ευστ. Αλεξοπούλου, Πορείες Κατάδυσης
- ΣΑΤΙΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ PIXELS ΤΟΥ Δ. ΚΟΣΜΠΟΥΛΟΥ
- Πέτρος Γκολίτσης, Σφαχτάρια στο λευκό, Θράκα, 2020
- ΟΙ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΘΟΥΛΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ)
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 13
- Ο χρόνος είναι ποίηση
- Στάθης Κουτσούνης Άννα Βασιάδη,
- ΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΗ
- Γιώργος Βέης, Βράχια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- Ο θρίαμβος του ασήμαντου, του ανώνυμου και του μηδαμινού. Ιωάννης Πανουτσόπουλος
- Ανθούλα Δανιήλ "Δεκαετίες τερματίζουν όλες μαζί στο νήμα"
- Βασίλης Λαδάς, "Λεύκωμα"
- Αποξέοντας τον παλίμψηστο συμβατικό πάπυρο και «σκρατσάροντας» τον ηλεκτρονικό: «Η ποίηση να είναι ασφαλής!»
- Με το μέτρο της ποίησης
- Ξαναδιαβάζοντας τη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη Ποίηση μες στην Ποίηση
- Δημήτρη Χουλιαράκη, Ψυχή στα δόντια,
- Ξάνθος Μαϊντάς, Αφανών Γυναικών
- Alda Merini, Θεϊκή μανία, μτφρ. Έλσα Κορνέτη
- SILENCIO / ΣΙΩΠΗ
- Σάρα Θηλυκού, Το όνομά τους
- Eva Runefelt, Στα χέρια της μνήμης
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Ρούλας Αλαβέρα, Ηλεκτρονικός Πάπυρος,
- ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ: ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΧΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 12
- KATOIKOI TΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ 2
- Λαθραία οργή, της Λίλυς Εξαρχοπούλου (εκδόσεις Μελάνι 2018)
- Ο κόσμος «γεννιέται» σε τρεις πράξεις
- Παναγιώτης Αρβανίτης, Παράθυρο στο Βερολίνο, Γαβριηλίδης, 2019
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 11
- Η θαμπάδα της ύπαρξης ( ή η λευκόφαιη υφή της)
- Αλόη Σιδέρη, Ανάμεσα στο μακριά και το πιο μακριά
- Μάρκος Δενδρινός, Το χρυσάφι του Δόγη
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 9
- ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟΥ
- Τάναϊς: Μία δοκιμή στην ποίηση του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Κώστα Βούλγαρη, Η αλήθεια, Και ο άλυπος θάνατος
- Fátima Fernandes, Εξορκισμός
- Kώστας Λιννός, Μετασχηματισμοί Δ΄
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 8
- Άντζελα Γεωργοτά, Το ανεπίδοτο της συντριβής
- Λουκάς Τζόγιας, Αποσπάσματα καλών τρόπων
- Eλένη Βελέντζα, Ίσως πόθοι
- Γιώργος Καρτάκης, Ο θρίαμβος της λογικής
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 7
- Ηρώ Νικοπούλου, Το πριν και το μετά την παύλα,
- Ο Ηλίας Γκρής, «Σαν άλλος Οιδίποδας»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Το γεγονός της γραφής στο περιθώριο
- ΕΙΡΗΝΗ ΡΗΝΙΩΤΗ: «ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΜΟΝΟ»
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 6
- "Μια βόλτα μόνο" της Ειρήνης Ρηνιώτη
- Ασημίνα Ξηρογιάννη, Λίγη φθορά για γούρι
- «Σκοτεινή Κλωστή Δεμένη» της Άννας Γρίβα
- «Λευκός Καμβάς» της Αναστασίας Παρασκευουλάκου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ 5
- Aντιγόνη Κατσαδήμα, Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ
- Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΦΥΣΗ Νικόλας Ευαντινός
- Γιώργος Βέης, Για ένα πιάτο χόρτα
- ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ «Πώς κλίνεται το ρήμα όλλυμι»
- «Ανθολογία σύγχρονης αραβικής ποίησης»
- ΓΙΩΤΑ ΜΑΡΚΟΥ, Χορός Σαλτιμπάγκων
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Θανάσης Χατζόπουλος: Φιλί της Ζωής
- Δημήτρης Αθανασίου, Αναχρονισμοί και ψίθυροι
- Ανδρέας Λασκαράτος, Δημοτικά τραγουδάκια
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Για ένα πιάτο χόρτα
- Οι ποιητικές ψηφίδες του Χάρη Μιχαλόπουλου
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Παναγιώτης Αρβανίτης, «Ο τυφλός επισκέπτης»,
- Άρις Kουτούγκος, Καλοκαίρια Τρόπος του λέγειν
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Πορτρέτο Πριν το Σκοτάδι της Λιάνας Σακελλίου
- Κατερίνα Κούσουλα "Ο ΤΩΝ ΩΡΑΙΩΝ ΜΑΚΑΡΩΝ-περιοδεύων κήπος επταήμερος
- ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ
- Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
- Ιωσήφ Βεντούρας: Το παιχνίδι
- Ηλίας Τσέχος: Α γ ρ ι ό χ ο ρ τ ο σ τ ό μ α
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο Ποιητής Αλέξανδρος Βαρόπουλος
- Χρυσούλα Σπυρέλη: Ο ποιητής Τάκης Καρβέλης
- ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ
- Από τη μνήμη στο ταξίδι και αντίστροφα: μια σύντομη περιδιάβαση στο ποιητικό έργο του Γ. Βέη
- Σταυρούλα Χριστοδουλάκου - Όπου να ’ναι θα βρέξει
- Δημήτρης Κοσμόπουλος - Κατόπιν εορτής
- TANAIS
- ΦΩΤΗΣ ΚΑΓΓΕΛΑΡΗΣ
- ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Η ποίηση των αιώνιων ιδεών
- Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στιγμιότυπα του σώματος
- ΠΟΛΥ ΜΑΜΑΚΑΚΗ: Υπόσχεση διάρκειας και ουσίας
- Το Στιχάρι της Άντειας Φραντζή: μικρές ιστορίες αναγνώσεων
- Παναγιώτης Κερασίδης - Ενηλικίωση της ουτοπίας
- Στάθης Κουτσούνης - Στιγμιότυπα του σώματος
- Ζωή Σαμαρά
- Έφη Καλογεροπούλου - Άμμος
- Δώρα Κασκάλη - Ανταλλακτήριο ηδονών
- Αγγελική Κορρέ - Ο μονόκερως και η ψύχωση
- Μαρία Κουλούρη - Μουσείο άδειο
- Ελένη Κοφτερού - Γράμμα σε γενέθλια πόλη
- Πόλυ Χατζημανωλάκη - Το αλφαβητάρι των πουλιών
- Παναγιώτης Μαυρίδης - Επί παντός επιστητού
- Κώστας Λιννός - Μετασχηματισμοί Γ΄
- Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ Π. ΒΑΡΝΑΒΑΣ
- ΕΦ’ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΥΛΗΣ
- Πόλυ Μαμακάκη - Περίπατοι στον κήπο για δύο (poema, 2013)
- Γεωργίου Δ. Μπίκου, «Το βιβλίο ως διδακτικό μέσο και οι κυρίαρχοι τρόποι ανάγνωσης
- Ωδή και Ελεγεία των (μεταφραστικών) οδών
- Βασίλης Κάρδαρης ΜΙΜΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
- Μαρία Κουλούρη - "Μουσείο Άδειο" (Μελάνι, 2013)
- «Θαύμα Ιδέσθαι» της Αθηνάς Παπαδάκη
- Της μη συμμορφώσεως άγιοι
- Από την Ύβρη στη Νέμεση
- Γιώργου Δουατζή, Πατρίδα των καιρών
- ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΝΤΑΒΗΣ
- Τα πηγάδια της Ιστορίας, του Χ. Χατζήπαπα
- Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, Ο τρόμος ως απλή μηχανή,
- ΧΑΡΑΣ ΣΑΡΛΙΚΙΩΤΗ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ
- ΝΑΤΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΥ: Κοχλίας
- Κυριάκος Συφιλτζόγλου: «Έκαστος εφ’ ω ετάφη»
- Γιώργος Αλισάνογλου
- ΑΓΑΘΗ ΔΗΜΗΤΡΟΥΚΑ, Di cani e d’ altro
- ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ: Θεός ή αγάπη
- ΛΙΑΝΑ ΣΑΚΚΕΛΙΟΥ: Πορτρέτο πριν το σκοτάδι
- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΥ: Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
- Γιώργος Βέης: Μετάξι στον κήπο
- Κυριακή Αν. Λυμπέρη: ΕΜΑΥΤΟΥ
- Βασίλης Ζηλάκος: Η Κούπα του τσαγιού
- Η ανεξαρτησία της ποίησης
- Νεκταρία Μενδρινού: Αειθαλή και Φυλλοβόλα
- Ιορδάνης Παπαδόπουλος: Το βουνό και ο ποιητής δεν πήραν είδηση
- Αντιγόνη Φέσσα: Προσευχή πουλιού
- Γιώργος Βέης: Η Εμμένεια της Ποίησης
- Νίκος Ερηνάκης: Πρόλογος
- Γιώργος Βέης: Ν όπως Νοσταλγία
- ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΕΛΕΖΙΝΗΣ: ΠΑΛΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ
- Στον Ύπνο του Ποιητή του ΝΟΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
- Γιώργος Βέης, Ν όπως Νοσταλγία
- Γιάννης Πάσχος, Ζωή εκτός ωραρίου
- Γιάννης Κοντός, Ηλεκτρισμένη πόλη
- Ιουλίτα Ηλιοπούλου, 11 τόποι για ένα 1 καλοκαίρι
- Στάθης Κουτσούνης, Έντομα στην εντατική
- Γιώργος Αραμπατζής: Παραβολές του κινηματογράφου
- Δημήτρης Λαμπρέλλης: Η μυστική αποβάθρα
- Γιώργος Βέλτσος: Από Βηθανίας
- Αριστέα Παπαλεξάνδρου: Ωδικά πτηνά
- Δημήτρης Ελευθεράκης: Ρέκβιεμ για ένα φίλο
- Χάρης Ψαρράς, η δόξα της ανεμελιάς
- Παναγιώτης Κερασίδης, Λείπουμε
- Έφη Πυρπάσου: Ξενάγηση
- Γιάννης Στίγκας: Η όραση θ' αρχίσει ξανά
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: Η μουσική των σφαιρών
- Μανόλης Πρατικάκης: Το αόρατο πλήθος
- Πανάγος Πέππας: Ημερίδα
- Άννα Γριμάνη: «Venetia»
- Σπύρος Λ. Βρεττός : «Συνέβη»
- Πάνος Κυπαρίσσης : «Το χώμα που μένει»
- Αντώνης Μακρυδημήτρης: Η ακριβολογία των ονείρων
- ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ του Paul Celan
- ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΜΟΡΦΩΜΑ της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου
- Wallace Stevens: Δεκατρείς τρόποι να κοιτάς ένα κοτσύφι και άλλα ποιήματα
- Σωτήρης Σαράκης: «Η τελετή» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Κλεοπάτρα Λυμπέρη: «Η μουσική των σφαιρών» του Χρίστου Παπαγεωργίου
- Ανθή Μαρωνίτη, Το ακόντιο του Γιώργου Βέη
- Ο Άνθρωπος από τη Γαλιλαία: ένα χριστολογικό ποίημα για τη σιωπή του Θεού
- ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΟΣΜΩΝ του Γιώργου Βέη
- Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου του Λεύκιου Ζαφειρίου
- Σπύρος Λ. Βρεττός, Το εγκώμιο της φυγής, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006.
- ΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ του Γιάννη Δάλλα
- ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ της Μαρίας Κυρτζάκη
- ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ του Νίκου Σπανού
- ΑΣΦΥΚΤΙΟΝΙΑ του Αλέξανδρου Σ. Αρδαβάνη
- Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ του Μανόλη Πρατικάκη
- ΛΟΝΔΙΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Μαρίας Τοπάλη
- ΠΕΡΑ ΑΠ' ΤΗ ΜΕΡΑ του Νίκου Βιολάρη
- Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ του Ζάχου Σιαφλέκη
- ΛΕΞΕΙΣ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ του Gaston Baquero
- ΕΒΡΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ του Ιωσήφ Βεντούρα
- ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ του Μιχαήλ Μήτρα
- ΔΙΑΜΕΡΙΣΕΙΣ του Δημήτρη Κατσαγάνη