JULIA FIEDORCZUK 

και στη συνέχεια θα κατέβει
και θα έχει πονοκέφαλο

Παρ' όλα αυτά μου αρέσει η θέα από το παράθυρο
όταν ξυπνάμε για τα καλά και οι ψαράδες καπνίζουν 
κατά μήκος του ποταμού. Οι σκέψεις ξεμακραίνουν στα χωράφια   
καβαλούν φράχτες και παίρνουν το δρόμο
πίσω από το σπίτι. Αφηνόμαστε 
στην αδιάφορη χαρά ενός πρωινού
όπως η μαργαριταρώδης υφή του ιστού της αράχνης 
ή το κολλώδες άγγιγμα του υγρού χώματος.
Τόσα πολλά λόγια! Μερικές φορές
μαραίνονται κλεισμένα σε παλιά βιβλία ή
σφηνώνουν στο λαιμό μας όταν οι αναμνήσεις
ζεστές όπως η πυρωστιά 
σε ένα σκοτεινό και άδειο δάσος 
μάς στριμώχνουν σε τοίχο
με το κεφάλι στα πόδια. Τα λόγια είναι πάντοτε τολμηρότερα
το βράδυ παρά το πρωί. Σε ποιο σημείο του πάγου είναι εκείνο
το μέρος από το όνειρο; Σύντομα τα δέντρα θα μεγαλώσουν
κι έτσι προσπαθώ να χαρώ αναδρομικά. Το σούρουπο
δροσίζει γρήγορα τα μάτια σου. Και η βροχή
ετοιμάζεται να πέσει. 

 Julia Fiedorczuk
Μετ. ΕΚΕΜΕΛ / Χρήστος Χρυσόπουλος