ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ

Νοσταλγία φλάουτου στον κήπο με τις κερασιές  

Το νόημα της νύχτας είναι τα μαλλιά σου

θα σου πω πάλι τη μισή αλήθεια,

φως θα φυτρώσει εκεί που χύθηκες, άσε

τ’ αστέρια να καούν, δεν σώνεται το πάθος, 

 

ούτε το ασήμι της μουσικής στο γρασίδι·

τίποτα δεν θ’ αλλάξει, είδωλα, χρώματα, μισόλογα

θα’ ναι σα να γυρνάς στο ίδιο γδαρμένο τοπίο

με τα κόκκινα πεύκα, το φεγγάρι στην άκρη του δρόμου 

 

τα μισοκαμένα σπίτια που δεν ακουμπάνε στη γη

η σκόνη βιβλίο, ο αέρας όπερα σκοτεινή —

άσε τα ζώα να’ ρθουν κοντά σου, ήσυχα 

 

στον ύπνο σου θέλει να μπει η φύση

κι αν βρέξει, έχουμε όνειρα γερά

από διαμάντια είναι κτισμένο τ’ όνομά μας.

Γιώργος Βέης