Ημέρες δίχως
{γράφε αυτό}
μια σιωπή κυμάτισε τα λόγια
 
✿
 
Ό, τι ατονεί απ' την ιδέα κράτησε
{Το όνομα του}
Δώς του μια έγχρωμη παρένθεση
Στο κόσμο φύλαξε του μία θέση
 
 
✿
 
Μίλα μου
αλλά μίλησε απλά
όπως το ποίημα
δεν μπορεί να μιλήσει
 
Το όνομά σου άλλαζε στη νύχτα
το δικό σου όνομα
κάποτε διέσχισε τον ήχο των νεκρών
 
Μιλά μου
μίλησε τώρα
άφησε τη λέξη σου αργά
 
Να μεταφέρεται
πάλιν με το σύννεφο
αλλά που πέραν;
 
✿
 
Δεν ανασαίνει
ό, τι βλασταίνει εδώ δεν ανασαίνει
αυτό το πέρασμα δεν είναι αληθινό
 
Υπάρχει ωστόσο μία διάρκεια στιγμής που διαφεύγει
 
Καμιά διάρκεια
Ένα υπόλειμμα φωτός δεν υπάρχει;
 
✿
 
Στη στενωπό του ύπνου αδειάζει το σώμα
Τα ίχνη της φυγής του στο σκοτάδι
 
Η σκέψη διαβρώνεται
ελαφραίνει
αντικρίζεις μιαν άλλη
 
✿
 
Σε έναν εντελώς αθέατο κόλπο
 
μια λέξη φλέγεται
φλέγεται
σε σκοτεινιάζει
 
✿
 

 Το πλέον εσύ
σε στενωπό οξυμένη
με κιμωλία
φθίνων όλο
 

Αποστόλης Αρτινός