Νύχτα με φεγγάρι

Σαν κάπως ο ουρανός
δειλά τη γη φιλούσε,
κι εκείνη σαν λωτός
εκείνον νοσταλγούσε.
Αέρας στους αγρούς,
τα στάχυα απλά θροίζαν,
τα δάση όλο αχούς,
τη νύχτα τη φωτίζαν.
Εκεί σκορπά η ψυχή
τα πάλλευκα φτερά της.
Το πέταγμα αντηχεί
στη γη, στα πέρατά της.

Mondnacht

Es war, als hätt der Himmel
Die Erde still geküsst,
Dass sie im Blütenschimmer
Von ihm nun träumen müsst.
Die Luft ging durch die Felder,
Die Ähren wogten sacht,
Es rauschten leis die Wälder,
So sternklar war die Nacht.
Und meine Seele spannte
Weit ihre Flügel aus,
Flog durch die stillen Lande,
Als flöge sie nach Haus.

Joseph von Eichendorff

Μετάφραση Έλενα Σταγκουράκη