ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΣ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ

Οικογενειακά χρονικά

Η Αλεξία αγαπάει το ψίχουλο

τη ράχη ενός κόκκινου βιβλίου και το καλώδιο του τηλεφώνου

Ο κόσμος της είναι λεπτομερής και άσπιλος

καθαρή ανεξίκακη χαρά στο λοξό βάδισμα

Με ακανόνιστες ευωδιαστές αναπνοές

ρυθμίζει το μυστήριο των δώδεκα μηνών της

Μητέρα πόσο κουρασμένη έλειψες

για μια στιγμή όλο αιωνιότητα

Πέταξες απ το παγωμένο σπίτι με τα φάρμακα

Πουλί περίεργο και καταπληγωμένο

Έφυγες κοιτώντας την επίμονη μενεξεδί σκιά

πάνω στο χέρι σου

Διάβαζες Λειβαδίτη κάποτε
για τις παρόδους, την οδό Νηλέως, τα πρόσωπα της απουσίας

που ήταν, βεβαίως, περισσότερα

Όχι θαλάσσιο γαλάζιο στην απειροστή

ούτε λέξεις στρεψόδικες κάποιας ποιητικής οντολογίας

Μόνο βιολιά στους βροχερούς Νοέμβριους

και τα μυστήρια των νεκρών στο κάτω πάτωμα

Στην εφηβεία σου την αναρχική τη λύπη του πατέρα αναζητούσες

Γι αυτό και διάβαζες τον τυφλό με τον λύχνο

Νικόλας Σεβαστάκης

Ημ/νία δημοσίευσης: 14 Ιουλίου 2007

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ