ΧΑΝΤΖΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΝΤΖΗΣ

Oικογενειακό τραπέζι

«Skal» [μία φωνή και μετά πολλοί μαζί, δυνατά· δις]

Το βλέμμα ανάμεσα στα υψωμένα ποτήρια

πάνω, μάλλον, από τις φλόγες τον κεριών

(η γωνία παρατήρησης δεν βοηθάει)

παραβλέπει τις διασταυρούμενες ευχές

Γλύφει το θολό περίγραμμα των παντζουριών

Εστιάζει, πού; όχι στις χιονισμένες λάμπες πυράκτωσης σε σχήμα αστεριού

Καθώς τα όνειρα επιμένουν να είναι η ονοματολογία τους

Σε παρακαλώ, θέλω να μάθω περισσότερα

Ας εξαφανιστούμε, αλλά ας πάρουμε μαζί μας όλη την αισθηματολογία

Αφού μοιάζει με μαγνητικό βόρειο πόλο

Ελαφρώς να αποκλίνει από τον στόχο

Ίσως δεν έπρεπε ούτε ονόματα να δώσουμε

Εάν είχαμε ξεκαθαρίσει με τα δίπολα

(που δημιουργούν λογοπαίγνια)

Ενώ αυτή η μορφή που ξεκόλλησε από τις υπόλοιπες

φέρει και τα σχήματα που την εξελίσσουν

Και δεν επιτρέπονται οι σοφίες

(για τον απλό λόγο ότι δεν καλύπτουμε σοφίες πίσω από ημερολόγια)

Διακρίνουμε μόνο το «ημερολόγιο» και τις «σοφίες» πίσω τους

Και αναγκαστικά τις οργανικές παραφυάδες τους

Χρονική στασιμότητα , στομαχικές διαταραχές, διαστολή της κόρης

Tετριμμένη καύσιμη ύλη της πρώτης παράτολμης ενέργειας

Τρυπάς ένα μεσογειακό ζαρζαβατικό (τουρσί)

Πετάγεται ένα κόκκινο και ένα πράσινο
εξασθενημένα αλλά διακριτά χρώματα

Γυρίζεις το πιάτο, τρως εικονικά από πάνω, βλέπεις τον εαυτό σου σε κάτοψη

Στοιχηματίζεις ό,τι ξέρει ο πανόπτης θεατής

ποια ουσία θα ανασηκώσεις εσύ (ή ο εαυτός σου)

Σκέφτεσαι ότι δεν είναι απίθανο κάποιος να παρακολουθεί την σκηνή αδιάφορος

Καταγράφεις τις ερωτήσεις όπως απεικονίζονται (ή όπως ξεδιπλώνονται)

Και προφανώς συνεχίζουν όλοι να τρώνε κανονικά

Διότι «δεν υπάρχει ψυχολογία» [τρις]

Και στην θέση της μεταφυσικής προβολής έχει απομείνει μία μαύρη τρύπα

Στον λόφο με το ελληνικό όνομα, απόγευμα, βρέχει

Ένας κύριος με σύνδρομο ντάουν φορώντας κουστούμι κρατώντας χαρτοφύλακα

Εμφανίζεται από τους θάμνους

Πενήντα μέτρα μακριά αλλά με την φωνή να ακούγεται σταθερή

ανατριχιαστικά ψιθυριστή

η έκφρασή του –σχήμα λόγου– γρανιτένια

Δεν βλεφαρίζει, οι σταγόνες μένουν στο πρόσωπο

«δεν υπάρχει ψυχολογία»

περνάει το λέει το ξαναλέει χάνεται ακούγεται αμυδρά

Πέρα από τα ζουμιά στο τραπεζομάντιλο πότε είμαστε σίγουροι ότι ζούμε;

Ποιες συγκολλητικές ουσίες χάνονται για πάντα;

αλλά και ως ουσία ποιος διοχετεύει αυτήν την αδέξια συμπεριφορά;

Κάποτε θα ενηλικιωνόταν και θα άκουγε τον S. να λέει ότι τα λόγια είναι πράξεις

και θα διάβαζε τον W. να πλειοδοτεί ότι Εν αρχή είναι η Πράξις

Άρα εν Αρχή ήταν τα λόγια, όχι απαραίτητα ο Λόγος

Η δυτική φιλοσοφία θα έμοιαζε η πιο οικεία οδός όταν είχες απαντήσεις

να πέσεις σαν τον συνομήλικό του στα νερά του Σηκουάνα

και η ανατολική όταν θα είχες ερωτήσεις

Καλύτερη πάντα η παραπληρωματική έρευνα

αφού τελειώσεις με την σιωπή (τοξοβολία, όπερα, ενδοσκόπηση )

ή την κίνηση (σεξ, γρήγορος περίπατος, δοκιμασία ρούχων)

Το πήλινο σκεύος με το αρνάκι και τα ράσμπερυς απομακρύνθηκε

παραδοσιακή συνταγή της νήσου Gotland (τόπος μακρινής καταγωγής)

Την θέση του πήρε μία πράσινη τούρτα από μαρτσιπάν σε ασημένιο δίσκο

Τα πορσελάνινα πιατάκια σε κανονικές αποστάσεις

Το Akvavit ζεσταίνει τις φωνητικές χορδές των συνδαιτημόνων

ανήμερα του Αγίου Νικολάου γιορτή του πατέρα, τραγούδια

Να κατάφερνε να φτάσει σε φήμη τον διάσημο γείτονά του όταν μεγάλωνε

Θεατρικός συγγραφέας, σημαίνων πρόσωπο της πόλης, άμαξα θα τον πήγαινε και θα τον έφερνε

Τις φράσεις του (τις σκέψεις του δηλαδή;)

θα τις χάραζαν εργάτες στο λιθόκτιστο δρόμο της Drottinggatan

Τι υπαινίσσεται συνεχώς η υπονόμευση της θεωρίας από την πράξη;

Έναν τρόπο διαχείρισης ή ξεκάθαρα ότι πρόκειται για δύο διαφορετικές πρακτικές

Δεν γίνεται να μάθουμε, πάντα χρησιμοποιούμε την μία εξ αυτών

(εκτός κι αν πάλι οι αριθμητικές αποστάσεις είναι ανακριβείς)

Αν κρυφτούμε μετά από λίγο καιρό στα πρώτα στάδια της σκέψης

Θα λέμε ψέματα όχι μόνο γιατί δεν περνάει δύο φορές το νερό από το ίδιο σημείο

αλλά γιατί και να περνούσε θα είχε λειανθεί έστω ελάχιστα η κοίτη

Οι λέξεις καταλύουν τις συγγένειες παρόλο που τις λες εσύ στον εαυτό σου

Ο διπλανός σου το καταλαβαίνει και δεν αισθάνεται καλά, κάτι μουρμουρίζει

Και από ό,τι φαίνεται το εννοεί αφού εκείνο που τον πείραξε

Τώρα βγάζει τα υγρά του και κοκκινίζει

Προφανώς η συζήτηση περί λογοτεχνίας

προβάλλεται ως το τελευταίο καπρίτσιο της γιαγιάς βασίλισσας

Ως κάτι που δεν δίνει εικόνα του κόσμου αλλά έλκει κάποιον αν συμπάσχει μαζί σου

Όμως η αρχή οφείλει να αναμετριέται με το «πραγματικό πρόβλημα,

δεν υπάρχει παρά ένα με το οποίο αξίζει να ασχοληθείς»

Άκου, αυτή η φράση «δεν υπάρχει παρά ένα…» ενέχει τόση γοητεία

που μπορεί να σε ικανοποιεί αναπάντητη

δηλώνοντας ότι η αισθητική του νοήματος απηχεί την απόσταση της απάντησης

Αν όμως όλα μοιάζουν με αδήριτο κύκλωμα το επόμενο βήμα είναι εκείνο της παράνοιας

Το φως λιγοστεύει, κοίτα, ή είναι η ιδέα μου – από ποιο ύψος;

Γιώργος Χαντζής

Ημ/νία δημοσίευσης: 2 Φεβρουαρίου 2009

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ

ΧΑΝΤΖΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ