ΑΝΤΙΟΧΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ

Δείτε επίσης

Εκτύπωση του άρθρου

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΙΟΧΟΥ

ΠΟΙΗΜΑ

There are so many things I’m not allowed to tell you.

I touch myself, I dream.

Wearing your clothes or standing in the shower for over an hour, pretending

that this skin is your skin, these hands your hands,

these shins, these soapy flanks. […]

Richard Siken, Dirty Valentine from Crush

ΤΟ ΠΑΡΑΛΙΑΚΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΜΠΑΧΑ

Δεν μοιάζω,

μα ζω σαν ερημίτης

λιγοστεύοντας τα τελευταία χρόνια κάθε ανάγκη

και τους ωραίους πόθους

που έχουν οι νέοι

κι αφού το σώμα δεν τσαλάκωσε

κι ακόμη περισσότερο δεν γράφτηκε το πρόσωπό μου

—μ’ αυτές τις χαρακιές

κάτω απ’ τα μάτια˙

τις ρωγμές

γύρω από τ’ ανασηκωμένα μου χείλη—

λέω:

πως είναι αρκετός

ο τελευταίος μου έρωτας,

πολύς και δυνατός˙

σα τον νοτιά που τα βράδια του χειμώνα λυσσάει

στο παραλιακό σπίτι της Μπάχα

ανασκάπτοντας τις βραχώδεις ακτές

ξεχαρβαλώνοντας τα παντζούρια της βίλλας

που διάλεξα να σε περιμένω.

Μια μεγάλη και αδειανή κάμαρα

μ’ ένα κρεβάτι μοναχά

το σώμα για να μην πονά

και βιβλία πολλά

να με βασανίζουν οι ήρωες

παραδίπλα ένα αλαβάστρινο αμπαζούρ

—βαρύ κομμάτι—

καθώς κι οι τύψεις της ζωής μου

που κουβαλώ απ’ τα σκουπίδια του παρελθόντος μου

με καλώδιο κιτρινισμένο από τη νικοτίνη

και λαμπτήρα είκοσι κηρίων˙

που μια μέλισσα έσταξε το μελισσόκερό της

κι εσύ

έπλεξες μια μελαχρινή σου τούφα για φυτίλι

η νύχτα να φωτίζεται

να βλέπεις

αυτόν που ξαπλώνεις

και παίρνεις

θάνατέ μου

Γιάννης Αντιόχου

Ημ/νία δημοσίευσης: 26 Ιουνίου 2007

Δείτε επίσης

ΠΟΙΗΣΗ

ΑΝΤΙΟΧΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ