ΑΝΝΑ ΑΦΕΝΤΟΥΛΙΔΟΥ

Παραλλαγές ονομάτων

1. Κούρσα

Εκείνη η άναρχη σκέψη που την πειράζει. Η άναρχη αίσθηση.
Εκείνη η όμορφη ζέστη που ορμά κι απλώνει 
καίγοντας ως απ’ τα νύχια.
Καλπάζει το άλογο, της έταζαν βόλτα όταν έπινε γάλα.
Φως σκιερό φύλλα πυκνά τους κρύβουν τα μέλη.
Τα μάτια εκεί στο τέλος του κόμπου
που λύνει ο θάνατος.
Στο αττικό της  πιάτο κοντράρουν τ’ αγόρια
στραβή τιμονιά.
Τα τζάμια θαμπά η ανάσα διπλή
μισή ζυγαριά.
Παιχνίδι των λέξεων την ξυπνά 
αξημέρωτα 
                 σε κούρσα λειψή
                                          και ζάρια μονά.
Αυτή η άναρχη αίσθηση που την ταράζει. Η άναρχη σκέψη.

2. Δωμάτιο 

Εκείνη η άναρχη σκέψη που σε ταράζει. Η άναρχη αίσθηση.
Εκείνη η υπέροχη ζέστη που ορμά κι απλώνει 
καίγοντας ως απ’ τα νύχια.
Καλπάζει το άλογο, σου έταζαν βόλτα όταν έπινες γάλα.
Φύλλα πυκνά φιλιά σκιερά σκεπάζουν τα χείλη.
Το χέρι σου εκεί στο τέλος του κόμπου
που λύνει ο θάνατος.
Γαλάζιο νέον η θέα των τρένων
ζάρια μονά.
Παγωμένο μπάνιο πετσέτες κλειστές
υγρή ζυγαριά.
Παιχνίδι των λέξεων σε ξυπνά 
αξημέρωτα 
                μόνο
                      χωρίς ζαβολιά
Αυτή η άναρχη αίσθηση που τον τρομάζει. Η άναρχη σκέψη.

3. Τοίχος

Εκείνη η άναρχη σκέψη που σας τρομάζει. Η άναρχη αίσθηση
Εκείνη η φριχτά υπέροχη ζέστη που ορμά κι απλώνει 
καίγοντας ως απ’ τα νύχια.
Καλπάζει το άλογο, μου έταζαν βόλτα όταν έπινα γάλα.
Φιλιά σκιερά φώτα πυκνά στεγνώνουν τα χείλη,
γδάρσιμο τοίχου σε λευκή ωμοπλάτη.
Το στόμα μου εκεί στο τέλος του κόμπου
που λύνει ο θάνατος.
Σκοτεινό το δωμάτιο κρύα σεντόνια
σκληρή ζυγαριά.
Η θέα των βράχων έρημοι δρόμοι
ζάρια λειψά.
Παιχνίδι των λέξεων μάς ξυπνά 
αξημέρωτα
                  μόνους
                            χωρίς λησμονιά.

Ποια αίσθηση άραγε να φοβάμαι. Και ποια σκέψη.

© Poeticanet 
Άννα Αφεντουλίδου