Προηγούμενα:

1. https://www.poeticanet.gr/kyria-artemis-gnwmodotei-meros-a-2207.htmlhttps://www.poeticanet.gr/kyria-artemis-gnwmodotei-a-2230.html

2. https://www.poeticanet.gr/kyria-artemis-gnwmodotei-a-2285.html?category_id=23

3. https://www.poeticanet.gr/parenthesi-peri-oikonomias-poiitikoy-proiontos-a-2316.html?category_id=23

---

4. Παρένθεση περί οικονομίας του ποιητικού προϊόντος (online απάντηση σε νε@ ποιητ@ που ανησυχεί για την υποδοχή του καινούργιου τ@ βιβλίου)

 

 

Λογοτεχνία είναι αυτό που επανασυστήνεται εκ θεμελίων κάθε φορά. Είναι αυτό που λέει όσα ήρθε η στιγμή να ειπωθούν, και δεν γίνεται αλλιώς. Αν γίνεται να τα πεις αλλιώς, δεν είναι λογοτεχνία. Η στιγμή αυτή είναι κρίσιμη, γιατί δημιουργεί τις ανάγκες της. Τι χρειάζομαι για να πω αυτό που θέλω; Μου φτάνουν αυτά που έχω (η γλώσσα, τα μέσα, η γνώση, τα κείμενα, οι φωνές κλπ.) ή πρέπει να βρω άλλα; μπαναλιτέ, αλλά ο Καβάφης που τώρα διαβάζεται ακόμα, είχε κάτι να πει: τι ακριβώς γίνεται τώρα. Όχι τι έγινε, όχι τι ήταν ο ποιητής, όχι τι ήταν ο άντρας, όχι τι ήταν ο βικτωριανός νοικοκύρης, όχι τι ήταν ο Έλληνας του εξωτερικού, αλλά αυτό που είναι τώρα όλα αυτά μαζί και άλλα που θα βρείτε μέσα σε αυτά, τους σπόρους τους.

Εκείνο που ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. Το: "Θέλω να το πω με κάθε τρόπο, αλλά ο τρόπος αυτός να είναι όσο το δυνατόν πιο ακριβής .... Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο, αλλά δεν έχω άλλον τρόπο. Γράφω και διαβάζω. Αυτό ξέρω. Αλλιώς θα έχτιζα, θα έραβα, θα φωτογράφιζα κλπ. για να το πω. Θα έκανα ό,τι άλλο μπορούσα για να το πω. Αλλά η γραφή και η ανάγνωση που ξέρω με οδήγησαν στο να το πω έτσι. Μπορεί να μην ξέρω ακριβώς τι και πως, αλλά το ψάχνω. Και σε ορισμένες καλές στιγμές δημιουργείται μπροστά μου! Τώρα τι θα δούνε οι άλλοι και η κριτική, είναι (στην καλύτερη περίπτωση) το αποτέλεσμα του αγώνα που έχω κάνει για να το βρω." 

Φαίνεται η διαφορά ανάμεσα στην τύχη και την ευκολία, ταλέντο κλπ. και τον αγώνα που συνδυάζεται μαζί τους. Όχι απαραίτητα έναν ρομαντικό αγώνα ή έναν πολιτικό αγώνα, αλλά μία διεργασία που αξίζει να γίνει δημόσια. Με όρους οικονομικούς, που άρεσαν στον Καβάφη, πρέπει να φτιάξεις κεφάλαιο, ακόμη κι αν δεν βρεις. Αν δεν έχεις μάλιστα κεφάλαιο, γίνεσαι αυτοδημιούργητος, ψάχνοντας να βρεις πώς μπορείς να επενδύσεις στα αξιοποιήσιμα στοιχεία της ‘οικογένειας’, αυτά τα δύο - τρία οικοπεδάκια. Κάνοντας τις σωστές επενδύσεις, μπαίνεις και εσύ στο οικονομικό παιχνίδι. Εκεί πλέον παίρνεις και ρίσκα. Η επιχείρησή σου, με την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι έχει αξία, αποδίδει άμεσα ή έμμεσα. Δημιουργείς μετοχές που ανεβαίνουν ή όχι. Αλλά τις δημιουργείς. Ανεβαίνεις στο πρώτο σκαλί, δηλαδή, εισάγεσαι στο χώρο. Πλέον ο χώρος σε κρίνει ανάλογα με τις επενδύσεις που μπορεί να κάνει σε σένα ή τον ανταγωνισμό που δημιουργείς. Εκεί θα φανεί τι πουλάς και τι κρατάς (για να ξαναδουλέψεις), τι ρευστοποιείς και τι επενδύεις. Δεν μπορείς πλήρως να το προβλέψεις αν δεν το δεις να γίνεται. Συνήθως όταν η εποχή σου έχει περάσει και είσαι ευπρεπής, σαν λογοτεχνικ@ αριστοκράτ@, παλαι@ μεγαλοαστ@ ή πεφωτισμέν@ επαρχιώτ@ κλπ., η αποδοχή είναι άμεση. Χρειάζεσαι για να συντηρήσεις τα ήδη υπάρχοντα προϊόντα, που ακόμη αποδίδουν. Πουλιούνται όλα τα προϊόντα σου γιατί υπάρχει ήδη το είδος τους στην αγορά και εσύ τα δίνεις με νέα συσκευασία και ενισχύσεις/ βελτιώσεις. Αν εισάγεις καινούργιο προϊόν, καλό αλλά μικρής εμβέλειας, δημιουργείς κάποια ανησυχία και αντιμετωπίζεσαι με σιωπή, που μπορεί να δηλώνει φόβο και συγχρόνως αναμονή. Αν εισάγεις καινούργιο προϊόν, καλό και μεγάλης εμβέλειας, αντιμετωπίζεσαι με στρατηγικές υπονόμευσης (έμφαση στην απόκλιση από το είδος και το ήθος/κέρδος κλπ.) ή για τους διορατικούς και εντερπρενέρς, έλεγχο και πρόθεση επένδυσης.

Αν η εποχή σου δεν έχει έρθει ακόμα, στην περίπτωση αυτή είσαι από τ@ λίγ@. Αυτό σημαίνει ότι θα αλλάξεις τους κανόνες της αγοράς. Οι 'μεγαλύτερ@' κάτοχοι του κεφαλαίου της αγοράς, που θα δυσκολευτούν πολύ να αλλάξουν άμεσα, επιθυμούν, αν δεν μπορούν να σε εκμηδενίσουν, τουλάχιστο να σε καθυστερήσουν. Οι 'νεότερ@' θέλουν να σε προσεταιριστούν ή να σε ανταγωνιστούν. Οι μεν να σε βάλουν στην εταιρεία τους, να σε κάνουν να γράψεις όπως αυτοί, οι δε να έρθουν στην εταιρεία σου, να γράψουν όπως εσύ. Εκεί αρχίζουν οι μεγάλοι κίνδυνοι και παίζονται όλα τα παιχνίδια. 

Οι συνδυασμοί είναι άπειροι. Ο Καβάφης ήταν άτυχος και τυχερός γιατί εισήγαγε ένα καινούργιο προϊόν φαινομενικά μικρής εμβέλειας για μια εποχή που δεν είχε έρθει ακόμα. Αλλά μπορεί ένας/μία ποιητ/ρ@ να είναι πρωτοπόρος, να πέσει σύσσωμ@ στην αγορά και να αναλωθεί καιόμεν@. Ενός/μιας τέτοι@ Ορφέα δεν θα μείνει κοκαλάκι, εκτός αν αναγεννηθεί γιατί έχει κάνει και μυστικές επενδύσεις.... Αλλιώς κάποι@ θα ‘κλέψει’ το προϊόν του, θα γράψει καλύτερα ό,τι είχε γράψει αυτ@, και ο/η πρώτ@ θα χαθεί, ως ενδιάμεσος εξελικτικός κρίκος, καθώς θα είναι 'αγωνισμέν@', όπως θα έλεγε ο Poggioli. 

Όμως αυτ@, ο/η τελευταί@ καταφέρνει να μείνει μακριά από την χυδαιότητα και την εσχατολογική μεταφυσική της οικονομίας. Δημιουργεί και λειτουργεί τις δικές τ@ μηχανές συνδεδεμέν@ με άλλες και άλλες και άλλες και κάνοντας ένα δικό τ@ παιχνίδι πολύ πιο ενδιαφέρον.

Δεν προλαβαίνει ο/η νέ@ ποιητ@. Πρέπει να βρει την στιγμή ακριβώς που θα μπει στην αγορά ή θα βάλει την αγορά σε άλλο μέρος.

Αν προλαβαίνει, δεν είναι μόνο ποιητ@, αλλά και ηθοποιός και βασιλι@ και ινσταγκράμερ και ινφλουένσερ και λάιφ κόουτς. 

Η στιγμή σου ήρθε!

© Poeticanet