Εκτύπωση του άρθρου

RODIAN DRĂGOI

Εισαγωγή, επιμέλεια, μετάφραση: Άντζελα Μπράτσου

 

Έπρεπε να γίνουμε φίλοι, έπρεπενα βρεθούμε στην Αθήνα μ’ αυτόν τον εξαίσιο ποιητή. Τον γνώριζα από τα γραπτά του, μου άρεσαν και, με αλληλογραφία, μου είχε δώσει την άδεια να τον μεταφράσω. Όμως δεν ήταν γραφτό να γνωριστούμε σε αυτή τη ζωή, στην πραγματικότητα, εκείνος να γνωρίσει εμένα, γιατί εγώ γνώριζα και γνωρίζω τη σπουδαία ποίησή του.

Τώρα κάνω αυτό που συνήθως κάνω: προσπερνώ την θλίψη αυτής της άδικης απώλειας μεταφράζοντας «την όμορφη, διεισδυτική ποίησή του που ξεπερνά το χώρο και το χρόνο». Προσπαθώ λοιπόν να τον κρατήσω, τουλάχιστον εν μέρει, ανάμεσα μας.

Σας ευχαριστώ, Peter Sragher γιατί μου τον γνωρίσατε και γιατί  αποδεικνύετε ότι είστε ένας αληθινός φίλος των αληθινών και μεγάλων  ποιητών.

Άντζελα Μπράτσου
_______________________________________________

„Viaţa mă uită încet/ moartea încet mă învaţă”

Era să fim prieteni, era să ne întânim la Atena, cu acest poet extraordinar. Îl cunoșteam din scrieri, îmi plăceau și, prin corespondență, mi-a dat dreptul de a-l traduce.

Dar nu a fost scris să ne cunoaștem în această viață. De fapt, el să mă cunoască pe mine, pentru că eu îi cunoșteam și îi cunosc poezia valoroasă.

Fac acum ceea ce fac de obicei: trec pestre tristețea acestei pierderi nedrepte, traducând „poezia lui frumoasă, pătrunzătoare, care trece dincolo de spațiu- timp”. Încerc astfel să îl păstrez, măcar în parte, printre noi.

Mulțumesc, Peter Sragher că mi l-ai prezentat, că te dovedești un adevărat prieten al poeților adevărați.

Angela Bratsou

 
TATA, MINODORA ȘI TRANDAFIRUL
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ, Η ΜΙΝΟΔΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ
copil în iarnă
παιδί μες στο χειμώνα
 
 
1 Έρως
 
Ένα φοβισμένο, πεινασμένο παιδί
έκοβε μια φεγγαρόφετα
Ένα κορίτσι με την εφηβεία  μες στις πλεξίδες της,
ονειροπόλα έπεσε στην σαΐτα του έρωτά του
Κάποιος γρατζούνιζε άσχημα λόγια
στους υγρούς φράχτες του σκότους
Το παιδί έπρεπε να βάλει τον μανδύα του
για να προστατευτεί από τα δαγκώματα των λέξεων
Μετά από λίγο δοκίμασε
τη σαΐτα του έρωτα προς την αυγή
 
Dragoste
 
Un copil speriat şi flămând
îşi tăia o felie din lună
o fată cu adolescenţa în plete
 a căzut visătoare în barca dragostei lui
cineva încrusta cuvinte urâte
în gardurile ude de întuneric
copilul a trebuit să-şi pună pelerina
pentru a se apăra de muşcăturile cuvintelor
după un timp a încercat
barca dragostei spre ziuă
 
2 Παραμύθι
 
Θερίζοντας την πρασιά του ύπνου μου
μεγαλωμένο πάνω στο χλωρό
τραγούδι του γρασιδιού,
μια γυναίκα ψάχνει την δική της σκιά
κρυμμένη στη μνήμη του ουρανού
αλλά τα μάτια της γίνονται ψάρια
που κολυμπούν στα νερά της λαχτάρας μέχρι το παιδί
που ονειρεύεται τη νεράιδα παγιδευμένη 
στο χρυσό παραμύθι
 
Poveste
 
Secerându-mi lanul de somn
crescut peste cântecul
verde al ierbii
o femeie îşi caută umbra
ascunsă în memoria cerului
dar ochii ei se fac peşti
şi înoată prin apele dorului până la copilul
care visează zâna închisă
în povestea de aur
 
3 Νύχτα
Η νύχτα απλώνει
τα μαύρα της μπράτσα
το φεγγάρι σκύβει
το μέτωπο  πάνω στα νερά
μια πρασιά σιωπής
φυτρώνει παντού
ο σκύλος στην αυλή
δαγκώνει τώρα μέσα από τον ύπνο του

Noapte

Noaptea îşi întinde
braţele ei negre
luna îşi apleacă
fruntea peste ape
un lan de tăcere
creşte peste tot
câinele din curte
muşcă-acum din somn
 
4 Ξύπνημα μέσα στο χειμώνα
Όταν ξύπνησα από εκείνη την ώρα ύπνου,
βρήκα λυγισμένο από τον άνεμο
το τζάμι στο παράθυρο
πάνω από την πεδιάδα με δένδρα σκουριασμένα απ’ το φθινόπωρο
και με νερά χρωματισμένα από τραγούδι
το χιόνι είχε πέσει
οι φίλοι μου χόρευαν από χαρά
με στολισμένους κροτάφους απ’ την παγωνιά
εγώ, με τους φορτιμένους τοίχους απ' τη φωνή της μητέρας μου,
έτρεξα κοντά στο χορό τους

Trezire în iarnă

Când m-am trezit din ceasul acela de somn
am găsit sticla ferestrei
îndoită de vânt
peste câmpia cu arbori ruginiţi de toamnă
şi ape colorate de cântec
căzuse zăpadă
prietenii mei jucau a bucurie
cu tâmplele încrustate de ger
eu cu pereţii încărcaţi de glasul mamei
am alergat lângă jocul lor
 
5 Χειμερινή νύχτα
 
Ψύχρα, η αιώρηση πουλιών έχει μορφή
σαν άνθη του πάγου
τα σύννεφα τροχάδην στην ουράνια κήτη
και ύστερα καταρρέουν στα μάτια των ανθρώπων
χιονίζει πάνω στα δέντρα της καρδιάς μου
μαζί με τις νιφάδες,
το φεγγάρι και τα αστέρια
 
Noapte de iarnă
 
Frig zborul păsărilor ia forma
florilor de gheaţă
norii se rostogolesc prin albia cerului
apoi se prăbuşesc în ochii oamenilor
ninge peste arborii inimii mele
împreună cu fulgii
luna şi stelele
 
6 Παράλληλα
 
Ο σκύλος σπάει την αλυσίδα της σιωπής
δηλητηριάζοντας τον αέρα
με βρυχηθμούς
εγώ είμαι βυθισμένος σ’ έναν κόσμο
περιμένοντας μια μέρα
που θα μπορέσω να χαιρετήσω
τις ελπίδες μου
 
Paralelă
 
Câinele rupe lanţul tăcerii
otrăvind aerul
cu urlete
eu stau cufundat într-o lume
aşteptându-mi o zi
când să-mi pot saluta
speranţele

 
7 Σιωπή
 
Χθες το βράδυ οι σκιές των δέντρων
έφυγαν ξαφνικά μέσα μου
τότε συνειδητοποίησα
ότι αυτή η σιωπή καρβούνιαζε τα δέντρα
οι λέξεις ξαναέλιωναν
πριν να φτάσουν σε μένα

Tăcere

Aseară umbrele copacilor
au fugit deodată în mine
atunci mi-am dat seama
că tăcerea ardea copacii
cuvintele iar se topeau
înainte de a ajunge la mine
 
8 Πολύ αργά
 
Ξαφνικά τα ρούχα μου  άρχισαν να γλιστρούν από την κρεμάστρα
φορεμένα από φωνές
αφού έβαλα τις μπότες μου σπασμένες
από το πρώτο λάλημα του αλέκτορα
γλίστρησα πάνω στη φλούδα της τελευταίας κραυγής
μέχρις εσένα
το φεγγάρι σε είχε σπαράξει με τα κέρατά του
θλιμμένος σε μάζεψα από τις πέτρες
σε τύλιξα στην αγάπη
και ύστερα σε έθαψα
κάτω από την ταφόπλακα του φιλιού μου
 
Prea târziu
 
Deodată hainele au început să-mi fugă din cuier
purtate de strigăte
după ce mi-am încălţat ghetele sparte
de primul cântat al cocoşului
am alunecat pe coaja ultimului strigăt
până la tine
luna te sfârtecase cu coarnele ei
îndurerat te-am cules dintre pietre
te-am înfăşurat în dragoste
după care te-am îngropat
sub lespedea sărutului meu
 
9 Κάπου μακριά
 
Έτοιμος να πέσει για ύπνο ο ουρανός
τα δέντρα ησυχάζουν τις σκιές τους
τρομαγμένες από τη μοναξιά
κάθε σπίτι γεννάει έναν δρόμο
κάπου μακριά
το σιντριβάνι αναζητά
την επιστροφή της στάμνας
 
Undeva departe
 
Cerul e gata să cadă în somn
arborii îşi liniştesc umbrele
speriate de singurătate
fiecare casă naşte un drum
undeva departe
fântâna stăruie
întoarcerea ulciorului
 

10 Επιστολή προς τον Dimitrie Stelaru
 
Dημήτριε, έχω να σου γράψω εδώ και χιλιάδες χρόνια
οι στάχτες ανάμεσά μας άνθισαν
σου γράφω τώρα και ξέρω ότι θα με συγχωρήσεις
με διασχίζει μια κινούμενη πληγή
από τότε που έφυγες, νύχτωσα και ακούω
πώς οι πλανήτες που έζησες  πάνω τους σε ψάχνουν
τώρα είναι άνοιξη  τα μπουμπούκια περπατούν
προς στα χωριά που αγάπησες
άγριο χιόνι μες στο σπίτι όπου σε περιμένω
σκοτείνιαζε και το κρασί που σε φωνάζει απαλά
κάνει τόσο κρύο σαν να καθόμουν συνέχεια
δίπλα σε μια φωτιά με φλόγες προς τα κάτω
και η σκιά μου είναι ιδρωμένη
προς το ωχρό σπίτι σου τρέχω σε ένα μάταιο δρόμο
θα ήθελα να ανοίξω την πόρτα, αλλά δεν μπορώ να μπω άλλο
ένας τεράστιος τζίτζικάς κάθισε στο κατώφλι του
 
Scrisoare către Dimitrie Stelaru
 
De mii de ani nu ţi-am mai scris Dumitre
cenuşa dintre noi a dat în floare
îţi scriu acum şi ştiu c-o să mă ierţi
sunt străbătut de-o rană călătoare
de când te-ai dus m-am înnoptat şi-aud
cum te caută planetele pe care ai trăit
acum e primăvară vin mugurii pe jos
spre satele pe care le-ai iubit
sălbatec ninge-n casa în care te aştept
s-a-ntunecat şi vinul strigându-te duios
mi-e-aşa de frig de parcă tot aş sta
lângă un foc cu flăcările-n jos
şi umbra mea e leoarcă de sudoare
spre palida ta casă alerg pe-un drum beteag
aş vrea să deschid uşa dar nu mai pot să intru
o namilă de greier s-a aşezat în prag
 
11 Ο μπαμπάς πηγαίνει τα οστά του στο μύλο
 
Ο μπαμπάς πηγαίνει τα οστά του στο μύλο
και ύστερα ποτίζει με το αίμα του το δάκο
ο άνεμος φυσάει ξανά μια ερώτηση
σιωπηλά και λευκά χιονίζει απ’ έναν καθρέφτη
ένας γάμος δίχως γαμπρούς γίνεται μέσα  στη γη
 μέσα από το δάκρυ μου ένα δάσος περνάει
διψασμένος με πίνει εκείνος που δεν είμαι
οι λέξεις έρχονται τη νύχτα για να με ληστέψουν.
 
Tata îşi duce oasele la moară
 
Tata îşi duce oasele la moară
apoi îşi bate sângele în grindă
vântul doboară iar o întrebare
ninge tăcut şi alb dintr-o oglindă
o nuntă fără miri se-ntâmplă în pământ
prin lacrima mea trece o pădure
mă bea cu sete cel care nu sunt
cuvintele vin noaptea să mă fure

© Poeticanet  τα περιεχόμενα του poeticanet προστατεύονται από copyright

 

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 25 Απριλίου 2019