RODIAN DRĂGOI
Εισαγωγή, επιμέλεια, μετάφραση: Άντζελα Μπράτσου
Έπρεπε να γίνουμε φίλοι, έπρεπενα βρεθούμε στην Αθήνα μ’ αυτόν τον εξαίσιο ποιητή. Τον γνώριζα από τα γραπτά του, μου άρεσαν και, με αλληλογραφία, μου είχε δώσει την άδεια να τον μεταφράσω. Όμως δεν ήταν γραφτό να γνωριστούμε σε αυτή τη ζωή, στην πραγματικότητα, εκείνος να γνωρίσει εμένα, γιατί εγώ γνώριζα και γνωρίζω τη σπουδαία ποίησή του.
Τώρα κάνω αυτό που συνήθως κάνω: προσπερνώ την θλίψη αυτής της άδικης απώλειας μεταφράζοντας «την όμορφη, διεισδυτική ποίησή του που ξεπερνά το χώρο και το χρόνο». Προσπαθώ λοιπόν να τον κρατήσω, τουλάχιστον εν μέρει, ανάμεσα μας.
Σας ευχαριστώ, Peter Sragher γιατί μου τον γνωρίσατε και γιατί αποδεικνύετε ότι είστε ένας αληθινός φίλος των αληθινών και μεγάλων ποιητών.
Άντζελα Μπράτσου
_______________________________________________
„Viaţa mă uită încet/ moartea încet mă învaţă”
Era să fim prieteni, era să ne întânim la Atena, cu acest poet extraordinar. Îl cunoșteam din scrieri, îmi plăceau și, prin corespondență, mi-a dat dreptul de a-l traduce.
Dar nu a fost scris să ne cunoaștem în această viață. De fapt, el să mă cunoască pe mine, pentru că eu îi cunoșteam și îi cunosc poezia valoroasă.
Fac acum ceea ce fac de obicei: trec pestre tristețea acestei pierderi nedrepte, traducând „poezia lui frumoasă, pătrunzătoare, care trece dincolo de spațiu- timp”. Încerc astfel să îl păstrez, măcar în parte, printre noi.
Mulțumesc, Peter Sragher că mi l-ai prezentat, că te dovedești un adevărat prieten al poeților adevărați.
Angela Bratsou
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ, Η ΜΙΝΟΔΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ
copil în iarnă
παιδί μες στο χειμώνα
έκοβε μια φεγγαρόφετα
ονειροπόλα έπεσε στην σαΐτα του έρωτά του
στους υγρούς φράχτες του σκότους
για να προστατευτεί από τα δαγκώματα των λέξεων
τη σαΐτα του έρωτα προς την αυγή
îşi tăia o felie din lună
a căzut visătoare în barca dragostei lui
în gardurile ude de întuneric
pentru a se apăra de muşcăturile cuvintelor
barca dragostei spre ziuă
μεγαλωμένο πάνω στο χλωρό
τραγούδι του γρασιδιού,
μια γυναίκα ψάχνει την δική της σκιά
κρυμμένη στη μνήμη του ουρανού
που κολυμπούν στα νερά της λαχτάρας μέχρι το παιδί
που ονειρεύεται τη νεράιδα παγιδευμένη
στο χρυσό παραμύθι
crescut peste cântecul
verde al ierbii
o femeie îşi caută umbra
ascunsă în memoria cerului
şi înoată prin apele dorului până la copilul
care visează zâna închisă
în povestea de aur
τα μαύρα της μπράτσα
το μέτωπο πάνω στα νερά
φυτρώνει παντού
δαγκώνει τώρα μέσα από τον ύπνο του
Noapte
braţele ei negre
fruntea peste ape
creşte peste tot
muşcă-acum din somn
βρήκα λυγισμένο από τον άνεμο
το τζάμι στο παράθυρο
και με νερά χρωματισμένα από τραγούδι
με στολισμένους κροτάφους απ’ την παγωνιά
έτρεξα κοντά στο χορό τους
Trezire în iarnă
Când m-am trezit din ceasul acela de somn
am găsit sticla ferestrei
îndoită de vânt
şi ape colorate de cântec
cu tâmplele încrustate de ger
am alergat lângă jocul lor
σαν άνθη του πάγου
και ύστερα καταρρέουν στα μάτια των ανθρώπων
το φεγγάρι και τα αστέρια
florilor de gheaţă
apoi se prăbuşesc în ochii oamenilor
luna şi stelele
δηλητηριάζοντας τον αέρα
με βρυχηθμούς
περιμένοντας μια μέρα
που θα μπορέσω να χαιρετήσω
τις ελπίδες μου
otrăvind aerul
cu urlete
aşteptându-mi o zi
când să-mi pot saluta
speranţele
έφυγαν ξαφνικά μέσα μου
ότι αυτή η σιωπή καρβούνιαζε τα δέντρα
πριν να φτάσουν σε μένα
Tăcere
au fugit deodată în mine
că tăcerea ardea copacii
înainte de a ajunge la mine
φορεμένα από φωνές
από το πρώτο λάλημα του αλέκτορα
γλίστρησα πάνω στη φλούδα της τελευταίας κραυγής
μέχρις εσένα
σε τύλιξα στην αγάπη
και ύστερα σε έθαψα
κάτω από την ταφόπλακα του φιλιού μου
purtate de strigăte
de primul cântat al cocoşului
am alunecat pe coaja ultimului strigăt
până la tine
te-am înfăşurat în dragoste
după care te-am îngropat
sub lespedea sărutului meu
τα δέντρα ησυχάζουν τις σκιές τους
τρομαγμένες από τη μοναξιά
το σιντριβάνι αναζητά
την επιστροφή της στάμνας
arborii îşi liniştesc umbrele
speriate de singurătate
fântâna stăruie
întoarcerea ulciorului
10 Επιστολή προς τον Dimitrie Stelaru
οι στάχτες ανάμεσά μας άνθισαν
σου γράφω τώρα και ξέρω ότι θα με συγχωρήσεις
με διασχίζει μια κινούμενη πληγή
πώς οι πλανήτες που έζησες πάνω τους σε ψάχνουν
τώρα είναι άνοιξη τα μπουμπούκια περπατούν
προς στα χωριά που αγάπησες
σκοτείνιαζε και το κρασί που σε φωνάζει απαλά
κάνει τόσο κρύο σαν να καθόμουν συνέχεια
δίπλα σε μια φωτιά με φλόγες προς τα κάτω
προς το ωχρό σπίτι σου τρέχω σε ένα μάταιο δρόμο
θα ήθελα να ανοίξω την πόρτα, αλλά δεν μπορώ να μπω άλλο
ένας τεράστιος τζίτζικάς κάθισε στο κατώφλι του
cenuşa dintre noi a dat în floare
îţi scriu acum şi ştiu c-o să mă ierţi
sunt străbătut de-o rană călătoare
cum te caută planetele pe care ai trăit
acum e primăvară vin mugurii pe jos
spre satele pe care le-ai iubit
s-a-ntunecat şi vinul strigându-te duios
mi-e-aşa de frig de parcă tot aş sta
lângă un foc cu flăcările-n jos
spre palida ta casă alerg pe-un drum beteag
aş vrea să deschid uşa dar nu mai pot să intru
o namilă de greier s-a aşezat în prag
και ύστερα ποτίζει με το αίμα του το δάκο
σιωπηλά και λευκά χιονίζει απ’ έναν καθρέφτη
μέσα από το δάκρυ μου ένα δάσος περνάει
οι λέξεις έρχονται τη νύχτα για να με ληστέψουν.
apoi îşi bate sângele în grindă
ninge tăcut şi alb dintr-o oglindă
prin lacrima mea trece o pădure
cuvintele vin noaptea să mă fure
© Poeticanet τα περιεχόμενα του poeticanet προστατεύονται από copyright
Ημ/νία δημοσίευσης: 25 Απριλίου 2019
- ΣΤΕΦΑΝΟΥ, ΛΥΝΤΙΑ
- BELLI, GIOCONDA
- COLLINS, BILLY
- ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΟΝΕΤΟΥ
- ΒΑΡΒΕΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
- ΒΕΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ, ΧΑΡΗΣ
- ΙΣΑΡΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
- ΚΑΡΟΥΖΟΣ, ΝΙΚΟΣ
- ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ, ΘΑΝΑΣΗΣ
- ΜΗΤΡΑΣ, ΜΙΧΑΗΛ
- ΠΑΛΑΜΑΣ, ΚΩΣΤΗΣ
- ΡΟΥΜΑΝΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ
- ΛΑΓΙΟΣ, ΗΛΙΑΣ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ
- ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ Η ΣΕΛΗΝΗ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ.
- ΟΙΚΟΣ & ΠΟΙΗΣΗ
- ERICH FRIED
- JATTIN GOMEZ, RAUL
- JUARROZ, ROBERTO
- ROTHENBERG, JEROME
- SEXTON, ANNE
- ΓΟΝΑΤΑΣ, Ε.Χ
- ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΗΣ ΒΕΓΓΑΛΗΣ
- Ποιητές του περιοδικού AutreSud
- ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
- ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ
- NOVAC, ANDREI
- Βάλια Γκέντσου, Παραμύθια ανάποδα (Θεμέλιο, 2020) ΩΣ ΑΓΑΠΗΤΑ ΤΑ ΣΚΗΝΩΜΑΤΑ ΣΟΥ* Τα μεσημέρια στο σπίτι κυλούσαν αργά σαν μεγάλα ποτάμια ο βυθός παγίδευε τις βεβαιότητες Πήγαινα και καθόμουν στο πίσω μέρος μιας άδειας εκκλησίας σ
- ΒΛΗΣΙΔΗ, ΕΛΕΝΗ
- ΚΑΤΣΑΜΠΗ, ΣΤΕΛΛΑ
- ΛΟΥΚΙΔΟΥ, ΕΥΤΥΧΙΑ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
- ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ
- ΠΕΡΙ ΖΩΩΝ ΓΛΩΣΣΑΣ
- ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ
- ΤΙΜΟΘΕΟΥ, ΑΝΤΡΕΑΣ
- CALLEJON, BEGONIA
- ROFFÉ, MERCEDES
- WILMS MONTT, TERESA
- WILMS MONTT, TERESA
- ΖΝΤΡΑΒΚΑ ΜΙΧΑΙΛΟΒΑ
- ABRUTYTE, NERINGA
- AKHMATOVA, ANNA
- ALTOLAGUIRRE, MANUEL
- AMIRTHANAYAGAM, INDRAM
- AMΜONS, A.R.
- ANDRADE, JORGE CARRERA
- ...Δείτε περισσότερα