Εκτύπωση του άρθρου

MAKI STARFIELD

 

 

Πέντε ποιήματα Maki Starfield
Mετάφραση από τα αγγλικά: Σάρα Θηλυκού


Dress / Φόρεμα

Απόλαυσε κάθε συνάντηση
γιατί μπορεί να μην ξανάρθει.
Φορώ ένα φόρεμα από λέξεις
— κόκκινο φόρεμα στον θάνατό μου


September Garden / Κήπος τον Σεπτέμβρη

Ένα απλό πράγμα—
Σιγά σιγά,
θα κάνω το σώμα μου κήπο.

Εκεί, το ρόδο σου θα ανθίσει.
Είμαι σε κάθε πέταλο—
Και η λάμψη του ρόδου σου είναι μέσα μου.


To a Room / Σε ένα δωμάτιο

Η πόρτα ανοίγει ξαφνικά
Το δωμάτιο μοιάζει τόσο οικείο
Σαν αίσθηση ευτυχίας
Οι πόθοι μου γίνονται μελωδία

Θέλω να δω τηλεόραση
Και να ανοίξω το ραδιόφωνο
Και να γράψω ένα ποίημα
Και να πω ένα τραγούδι 

Γιατί ξέρω μόνο πως η τηλεόραση είναι ο μπαμπάς μου
Και το ραδιόφωνο είναι η μαμά μου
Και η ποίηση είναι η αγάπη μου
Και το τραγούδι είναι ο φίλος μου


In a Field of Stars / Σε ένα χωράφι με αστέρια

κάτι γυαλίζει,
τα μάτια ενός φιδιού, ίσως;

σκιές στη χλόη
παίζουν όλη μέρα

μια πεταλούδα που ακόμη τρέμει αναπαύεται σε ένα λουλούδι 

ο ήχος των φτερών–
ένα πουλί πετά μακριά

άκου!
ο χυμός ανεβαίνει στα δέντρα

η ασημένια δροσιά του αύριο
δεν είναι μακριά

λίγες σταγόνες άγγιξαν τα σύννεφα,
τους ουρανούς
και τώρα περιφέρονται στη γη

μια σταγόνα έπεσε σε ένα τριαντάφυλλο
άλλη μια σε ένα φύλλο- 
η ανάσα του φθινοπώρου

μπαίνει στον καταρράκτη 
της σιωπής σου

τώρα, οι πρώτες ακτίνες του πρωινού πέφτουν
στο σώμα σου

είμαι ο άνεμος
που κουνά το κριθάρι

σύννεφα κρύβουν το φεγγάρι αγαπημένε
πού είναι το πρόσωπό σου;

το σεληνόφως
γλιστρά απαλά σε μια σπηλιά

αστέρια λάμπουν
πάνω από το βάρος της ζωής

περιπλανιέμαι σε ένα χωράφι με αστέρια
μία μοναχική πυγολαμπίδα


Paper Door / Xάρτινη πόρτα

Όταν ανοίγω την πόρτα
υπάρχει ένα καθαρό λευκό χαρτί
Στο καθαρό λευκό χαρτί
δεν είναι γραμμένο τίποτε απολύτως
Αυτό είναι ένας ποιητής
δεν υπάρχει καμία λέξη για να δοκιμάσει

Όταν τραβώ την κουρτίνα
τα χαρτιά στοιβάζονται το ένα μετά το άλλο
Σαν την κτίση του κόσμου, μέχρι το γόνατο
το χαρτί στοιβάζεται
Όταν κλείνεις την πόρτα
υπάρχει και ένα στυλό, χωρίς όνομα
Ενώ περιμένει την πόρτα, ο ποιητής 
καταρρέει, και δεν είναι βέβαιο
ότι οι λέξεις θα έρθουν     
 
Όμως το χαρτί
ανά πάσα στιγμή
από τα κενά ανάμεσα στα δάχτυλα του ποιητή
παρακολουθεί

© Poeticanet

 

 

 

 


Ημ/νία δημοσίευσης: 31 Ιουλίου 2018