Εκτύπωση του άρθρου
FRANCESCO PETRARCA
  
ΠΟΥΛΙΑ ΟΤΑΝ ΨΑΛΛΟΥΝ Ή ΟΤΑΝ ΘΡΟΪΖΟΥΝ ΦΥΛΛΑ

Απόδοση στα ελληνικά: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
 
 
 
 
      Πουλιά όταν ψάλλουν ή όταν θροΐζουν φύλλα
στου θέρους μες την απαλή τη γεύση,
νερά σαν μουρμουράν και φως σαν πλεύσει
στις όχθες με τα λούλουδα –αχ!–, στα κοίλα
      τη βλέπω τ’ ουρανού, στη γη με μήλα
τον έρωτά μου της πετώ να σπεύσει
να ρθεί, μα ακώ απ’ τα σύμπαντα μια πνεύση
ψιθύρων, στεναγμών, σα σάπια ξύλα
      που λένε τρίζοντας: «Χρόνων κατράμι
τους στίχους καίει που γράφεις, και τα δάκρυα
ορμάνε απ’ τα μάτια σου ποτάμι.
      Μην κλαις για μένα! Σ’ αυτήν εδώ την άκρια
αθάνατην ο θάνατος με κάμει…
φως ιλαρό θωρεί η ματιά η κατάκρυα.»

Francesco Petrarca

Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Κεντρωτής

Ημ/νία δημοσίευσης: 20 Μαρτίου 2007