ΠΛΟΥΤΗ ΦΤΩΧΟΤΑΤΑ

 οφειλόμενο
στη θεία Σοφία

Στο κασόνι του χρόνου και συ
λίγη
σαν το πολύ του χώματος
απόξενη
ωσάν τα δάκρυα των δικών
με καρφωμένα τα παντζούρια της ψυχής
κι από μέσα σώμα τοίχος
και πιο μέσα
σκαλωμένες οι φιλίες νυχτερίδες
                                                          όλες ίδιες.

Και τι είδες;
Σκαλιά λουστρίνια επίτηδες
για να γλιστράνε τα φιλιά και να τσακίζονται
μη μείνει απ’ των ονείρων τ’ αποτσίγαρα σημάδι.

Με άλφα το στερητικό τα πάντα
πένθος ανοημάτιστο
πλούτη φτωχότατα
Κανείς δεν είναι κανενός λέει το ράδιο.

Εδώ λοιπόν θα ξαγρυπνάς
δίχως ποτέ σου ανάπαυση
Σοφία η Κουτή

βίος ανεμομάζωμα
ογδόντα χρόνια πείσμα.

                                                                       (20-23.1.2004)