Εκτύπωση του άρθρου

LUÍS VAZ DE CAMÕES       

 ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΔΡΟΣΕΡΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΤΑ ΕΞΑΙΣΙΑ  ΚΑΛΛΗ

 Απόδοση στα ελληνικά: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ 

Αυτού του δροσερού βουνού τα εξαίσια κάλλη·

και οι καστανιές οι πράσινες με τα εύσκια φύλλα·

των ρυάκων το μαιάνδρισμα που τη μαυρίλα

του μισεμού εξορίζει και τον πόνο· ή –πάλι–


        ο φλοίσβος της θαλάσσης σ’ ώριο περιγιάλι·

της γης τα σβωλαρούδια· οι λόφοι και η ασπρίλα

τους η χρυσή στο ηλιοβασίλεμα· τα κοίλα

των σύγνεφων, που ορχούνται οι ανέμοι· το χαλάλι

        το μέγα των χυμών που η Φύσις θέλει στύψει
       
απλόχερα να πιω· και η πάσα ποικιλία
        
των πάντων με πληγώνουν τώρα που μου λείπεις.

Χωρίς εσέ οι ηδονές μού φέρνουν υπνηλία

–αξία έχουν (το πολύ) λιανής, αχνής τολύπης–,

μιας κι η χαρά μικραίνει και αβγαταίνει η θλίψη.


Luis Vaz de Camoe

Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Κεντρωτής


Ημ/νία δημοσίευσης: 15 Σεπτεμβρίου 2006