Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΟΥΖΟΥ

Μια από τις πιο ιδιότυπες φωνές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, ο Νίκος Καρούζος ξεκίνησε την ποιητική του διαδρομή από την περιοχή της θρησκευτικής πίστης, για να πορευτεί εν συνεχεία στο πεδίο μιας συνολικής αμφισβήτησης, που έκανε την αρχή από το γκρέμισμα των ουράνιων και των επίγειων θεών και έφτασε μέχρι την προκήρυξη για την ανάγκη μιας επαναστατικής αναδιάταξης του κόσμου. Ποιητής ο οποίος έχει ως κέντρο έκφρασής του τη γλώσσα (το συνεχές παιχνίδι με τις λέξεις και τις εικόνες, σε μιαν αδιάκοπη ανασημασιοδότηση των εννοιών και των παραστάσεών τους), ο Καρούζος αποκαλύπτει στο βάθος της θερμής καρδιάς του πιστού ή στα ενδότερα της εξεγερμένης ψυχής του ριζοσπάστη το ίδιο πάντα θέμα: το ερειπωμένο πεδίο της ανθρώπινης ύπαρξης, που βασανισμένη από την αδυναμία της να βρει νόημα σε ένα περιβάλλον το οποίο χάνει σταθερά όλες τις μείζονες αξίες και αναφορές του, υποχρεώνεται σε μιαν άσκοπη και συνάμα εξαιρετικά οδυνηρή περιδίνηση στο εσωτερικό του, προσπαθώντας απεγνωσμένα  να πιαστεί από τις φθαρμένες όσο και έτοιμες να σκορπιστούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα λαβές του. Το poeticanet θυμίζει με το καινούργιο του τεύχος τη δυναμική της ποιητικής αξίας του Νίκου Καρούζου και συμβάλλει στην υπενθύμιση της σημασίας της με τη δημοσίευση δύο ανεκδότων ποιημάτων του, που περιμένουν να πάρουν τη θέση τους στο κύριο σώμα του έργου του.     

Βαγγέλης Χατζηβασιλείου

   ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

 
       1  

                       Μετά το δείπνο

Ξαφνική νυχτερίδα κι ολούθενες
υπερπληθώρα σελήνης.
Μα  η αλήθεια είν’ η έσχατη μεταμόρφωση
                                                            πλάνης
-φρενοπληξία.
Λες είμαι άρρωστος αλλ’ αυτό δεν υπόκειται
στην ιατρική. μπορώ να ξεπεθαίνω.
Κι’ αναστοχάζομαι κάθοντας ήρεμα
   στην μόνη μου καρέκλα.
Διευθυντής του μηδενός έχω δικούς μου χειρισμούς
   θρησκείας. 
υφίσταμαι τη ζωή ωσάν περιφραστικός γαλαξίας
όσιος του κακού και μάρτυρας του πόνου.
Χάρμα η ξιπολιά σε καλοκαίρια ρωμαίικα!

   Νίκος Καρούζος

                 2

/ψ/ ο εργαζόμενος το φως
      απουσιάζει με παρουσία

/ψ’/ η μυθοσοφία των ορφικών
          ενδεχόμενη

/ψ’’/ η σκέψη είναι πάντα μια εναντίωση
            στις βιολογικές
                    πιέσεις
              QUELYΦΟΣ

κάποτε φτάνει στο Στυλίτη
κάποτε φτάνει τις ενενήντα ημέρες
     του ερημίτη
χωρίς τροφή χωρίς νερό χωρίς ήτοι
 

       COMME-ΩΔΙΑ
η  σκέψη γνωρίζει το θάνατο
      κι ανατέλλει
          από όπου θέλει 

 Νίκος Καρούζος