ΘΕΩΝΗ ΚΟΤΙΝΗ

Δύο ποιήματα

1

Δεν τις θέλω πια τις προσφορές σας
τα γιορτινά  λαμπάκια
τα φωτορυθμικά Χριστούγεννα
κουπόνια δωροεπιταγές των supermarket
Δε θέλω έντοκη ψευδαίσθηση
τραπεζικές εκπτώσεις δάνεια
χαρούμενα καρτοκινητά και πουλημένο χρόνο
Δε θέλω απαλλαγές από χρεώσεις και
καθρεφτάκια  ιθαγενή απ´ το πολυκατάστημα

Δε θέλω ισόβια ευζωία
τριακονταετή υποθήκη μέλλοντος
έναντι πιλοτής και πολυώροφης ευμάρειας

Θέλω αυτό που σου χαρίζεται
όχι γιατί προσχώρησες κάπως κι εσύ στην ευκαιρία
μα γιατί υπάρχει εκεί
κι εσύ προσφέρεσαι
να το δεχτείς
σαν ένα δέντρο το πρωί
που του ζητάς δροσιά
κι εκείνο βλέμμα

----------------------------------

2

Το σώμα μου
μια άλλη χαμένη Ατλαντίδα
ξυπνά τα βράδια
κι ονειρεύεται
νύχτα κάτω απ´ τ’ αστέρια
πάνω πηχτό ουράνιο πλαγκτόν
το παρελθόν του γαλαξία
στέλνει ωκεάνιο το φως
να βεβαιώσει
πώς γίνεται ο κόσμος διαβατός
ο χρόνος άκοπος
Στη θέση του θεού
ένας καλός ψαράς
που απλώνει δίχτυα
και τραβά
ένα νησάκι Αιγαίου
μια ψίχα  θάλασσα κοντά
κρυφό το στήθος του Αδάμ
και τα γυρνά
γυμνά ξανά
στον παράδεισο

 Θεώνη Κοτίνη