Εκτύπωση του άρθρου

KΛΕΟΠΑΤΡΑ ΛΥΜΠΕΡΗ


One night stand

Μια κυρία μια γυναίκα δίχως φιόγκο
(εγώ)
στο λαιμό πιο δεμένη, για ν’ αρέσει
(την προτιμώ άφρονα λύκο και γάτο
στην ερημική μου έκταση)
Τι     δεν     στα τέσσερα σαν εκκρεμές
να φαίνεται  πιο σκληρή ή νύχτα   πιο
τα ποτά το μπαρ         αν
κι άλλοτε από τρόμο
στις πεδιάδες του πρωινού φευγάτη
Σου ανοίγω το μάτι με ξυραφάκι           βλέπω
την ίδια περιττή ενδυμασία      τα λουλάκια του
σώματος      δεν     το μηδέν αυτοπροσώπως
(αυτόκλητο άνθος εν τη ρύμη του λόγου μου
 κι άλλοτε ρύγχος της νυκτός )    
O άντρας αυτός υπονοούσε        o
στηθόδεσμος  μας απατά  -έλεγε-  άλλα δείχνει
τόσες προδοσίες τα στήθη της
γυναίκας       φωλιές  έπρεπε 
αντ’ αυτού φονικά όργανα
Τώρα ξανά πρωί          σε πενθώ με το νου
στο γυμνό μου σκοτάδι 
πνίγω πνίγω τον ιδεατό σου στρόβιλο
ν’ απομείνει το τίποτε         πιο στυφό
(Οι αστέρες οι πλανήτες στο πάτωμα)
Μένω στο πένθος        καταπίνω zantox
πάνω στη φέτα του πρωινού
τα αυγά μάτια σου με κοιτάζουν
το ζαμπόν το τηγάνι

Κλεοπάτρα Λυμπέρη


Ημ/νία δημοσίευσης: 29 Μαΐου 2008